Topowa grupa Hypercar na długodystansowe mistrzostwa świata, która zastąpiła LMP1, miała stosunkowo wolny start. W pierwszym roku wśród fabrycznych zespołów pojawiła się tylko Toyota, a w połowie kolejnego sezonu dołączył do niej Peugeot. Później, gdy do startów dopuszczono nie tylko samochody zbudowane według regulacji Le Mans Hypercar, ale również Le Mans Daytona h, ruszyła lawina!
Już w pierwszym roku wśród zespołów prywatnych pojawił się Glickenhaus, dwa lata później z marką Vanwall przybył ByKolles, a w czwartym roku pokazała się wskrzeszona Isotta Fraschini. Do czołówki dołączyły wielkie marki: Ferrari, Porsche, Alpine, Lamborghini, Astron Martin, BMW, Cadillac. I w kolejce ustawiły się następne. Wiosną 2025 roku swój projekt, po kilku latach podchodów, ogłosił oficjalnie McLaren. Dwa miesiące później brytyjska marka świętowała 30-lecie swojego pierwszego i jedynego zwycięstwa w 24-godzinnym Le Mans.
Na kilka godzin przed startem dziewięćdziesiątego trzeciego 24-godzinnego wyścigu Le Mans na placu przy torze odsłonięto koncept torowego McLarena, który przez kilka dni stał zamknięty w wielkiej skrzyni. Czy była to zapowiedź przyszłego Hypercara na długodystansowe mistrzostwa świata? I tak i nie. Nie tylko! To skomplikowane.
Wróćmy najpierw do źródeł. World Endurance Championship przewiduje starty samochodami typu Le Mans Hypercar oraz Le Mans Daytona h. Te pierwsze to budowane od podstaw prototypy lub maszyny bazujące na autach produkowanych seryjnie, z wyborem spalinowego napędu tylko tylnej osi lub hybrydowego napędu obu osi. LMDh to tańsza opcja, w której podwozia dostarczają homologowani producenci (Dallara, Oreca, Ligier lub Multimatic), a elementy hybrydowego układu napędowego tylnej osi są takie same dla każdego (akumulatory, silnik elektryczny, elektronika i tak dalej). Wszystkie tego typu samochody dopuszczone są również do północnoamerykańskiego pucharu SportsCar Championship. W założeniach samochody te, głównie LMDh, mają być dostępne zespołom prywatnym i mogą prowadzić do innych aut torowych lub drogowych. Z tak skonstruowanych przepisów skorzystało kilka marek, które przygotowało wersje drogowe i torowe.
McLaren zdecydował się pójść w kierunku LMDh, na które się już wcześniej postawiły marki Porsche, Cadillac, BMW czy Alpine. I ruszył z workami wypchanymi gotówką w kierunku Włoch: jego samochód zostanie zbudowany na podwoziu Dallary z Varano de' Melegari, a za przygotowanie jednostki napędowej odpowiadać będą zakłady Autotecnica Motori z położonego w odległości sześćdziesięciu kilometrów Casalmaggiore. Z rozwiązań Dallary już wcześniej skorzystał Cadillac oraz BMW, a Włosi znają się już od dawna z McLarenem dzięki wyścigom IndyCar. Silnik McLarena ma być podwójnie turbodoładowanym V6 z rodowodem prosto z drogowego modelu Artura. Regulamin grupy Hypercar zakłada dla każdej maszyny minimalną masę własną w zakresie od 1030 do 1100 kilogramów i maksymalną moc układu napędowego w zakresie od 653 do 707 koni mechanicznych (zależnie od wytycznych Balance of Performance).
Na tym nie koniec. Koncept pokazany przed Le Mans jest nie tyle zapowiedzią samego LMDh, co wielkiego przedsięwzięcia pod tytułem "Project: Endurance", za którym stoją McLaren Automotive oraz McLaren Racing. To oferta skierowana do klientów marki, którym marzy się bycie częścią wyścigowej historii McLarena. Historii, która obejmuje wygrane w 24-godzinnym Le Mans, Indianapolis 500 oraz Grand Prix Monako! Równolegle do ścigacza LMDh przygotowywany będzie bliźniaczy Le Mans Hypercar - nie mylić z klasą Hypercar i regulacjami Le Mans Hypercar - dla którego zaplanowany jest dwuletni program obejmujący wizyty na najważniejszych torach wyścigowych całej kuli ziemskiej.
W koncepcie - jeszcze bez odpowiedniego oznaczenia i jedynie jako statyczny model w pełnej skali - sięgnięto po rozwiązania stylistyczne kojarzone przede wszystkim z modelem Senna, który wprowadzono do sprzedaży w 2017 roku. Pozostałe linie to ciasno opakowane podwozie i elementy aerodynamiczne, jak otwarte nadkola czy wielka płetwa, odpowiadające regulacjom technicznym. Kliencki Le Mans Hypercar będzie budowany na tym samym podwoziu Dallary i wyposażony w tą samą, widlastą szóstkę w hybrydowym układzie napędowym. W kontekście hybrydy McLaren mówi o unikatowym rozwiązaniu, co sugeruje porzucenie standardowych elementów znanych z każdego innego LMDh. W ramach projektu właściciele aut będą mieli również wstęp do programu wyścigowego na mistrzostwa świata, jak dostęp do garażu, personelu czy kierowców.
Ścigacze nowej ery McLarena mają wyjechać na pierwsze testy w 2026 roku, a nowe LMDh ma wystartować w World Endurance Championship w sezonie 2027, który będzie siódmym sezonem pod rządami Hypercarów. Wszyscy w tym gronie mają zapewnioną długą przyszłość: homologacja Hypercarów została przedłużona przed dziewięćdziesiątym trzecim Le Mans co najmniej do końca 2032 roku, a na sezonu 2027/28 wyznaczono otwarcie drogi prywatnym zespołom po raz pierwszy poza WEC. Właśnie wtedy Hypercary będą mogły wystartować w pucharze Asian Le Mans Series.
Tekst: Przemysław Rosołowski
Ostatnia aktualizacja: 14.06.2025
