Giorgetto Giugiaro zaczynał w latach sześćdziesiątych pod skrzydłami studia Bertone, potem na krótko zabawił w Ghia, aby w końcu w 1968 roku powołać do życia własne przedsięwzięcie pod szyldem Italdesign, do którego w odpowiednim momencie włączył się jego syn, Fabrizio. Przez dziesięciolecia Italdesign wypuściło setki nadwozi aut koncepcyjnych jak i produkowanych seryjnie, a w 1999 roku Giorgetto Giugiaro został nagrodzony międzynarodowym tytułem projektanta samochodowego XX wieku.
Pierwszym samochodem zaprojektowanym pod szyldem Italdesign było koncepcyjne coupe Bizzarrini Manta, które w erze klinowatych kształtów odznaczało się pewnego rodzaju dyskretną krągłością nie odchodząc od bryły, którą uzyskiwało się przez złożenie kartki papieru. Na 40-lecie firmy zatoczono pełne koło - na salon samochodowy w Genewie w 2008 roku przygotowano koncept Quaranta, który silnie inspirowano historycznym pojazdem.
Bryła całego auta przez 40 lat praktycznie w ogóle się nie zmieniła: górną linię profilu narysowano jednym łukiem, niemal pionowo ścięto tył, a cały przedział pasażerski przesunięto ku przedniej osi. O tym, że pojazd powstał w XXI wieku z zewnątrz informują dopiero szczegóły: trójkątne panele z tylnym oświetleniem skomponowanym z rzędów diod LED, kamera wsteczna posadzona na dachu, przednie wloty powietrza czy misternie wykonane nacięcia progów i tylnych słupków oraz końcówki układu wydechowego, które wcale na takowe nie wyglądają dopóki nie dostrzeże się, że nie ma ich w tradycyjnym miejscu. Subtelny spoiler na przedzie oraz wnęki świateł (bi-xenony) pełnią funkcje stabilizujące przy większych prędkościach. Mimo futurystycznych akcentów wydaje się jednak, że w przyszłość zerknięto w tym przypadku jedynie na chwilę, podczas gdy w przeszłość zapatrzono się na całe godziny.
Quaranta kojarzy się także z innym konceptem firmowanym nazwiskiem Giugiaro - Toyotą Alessandro Voltą z 2004 roku. I to nie bez powodu - pod spodem skryto technologię japońskiego giganta. Z karbonowym monocoque, z którym połączono pozostałe elementy auta wykonane ze stopów stali lub aluminium zgrano elementy napędu hybrydowego (Toyota Hybrid Synergy Drive). W jego ramach spalinowa V6 o pojemności 3,3 litrów i mocy 211 KM wspomagana jest przez dwa silniki elektryczne, które mogą także przez krótki czas pracować samodzielnie. Energia elektryczna składowana jest w niewielkich bateriach, których ładownie ma miejsce podczas hamowania a także dzięki panelom słonecznym umieszczonym na dachu. Zasilają one także elektryczne urządzenia wewnątrz samochodu generując do 250 W mocy. Rozdziałem sumarycznej mocy, która przekracza 270 KM zajmuje się elektroniczny, inteligentny system E-Four, który w zależności od potrzeby aktywuje napęd na jedną bądź obie osie. Elektronika także całkowicie wyeliminowała tradycyjną skrzynię biegów oraz sprzęgło; tutaj wszystkie odpowiadające im czynności odbywają się automatycznie (stale monitorowane przełożenia biegów zmieniają się wraz z prędkością). Przyspieszenie do setki sięga zaledwie 4,05 sekundy, a prędkość maksymalną ograniczono do 250 km/h.
Wyczynowe, przednie zawieszenie oparto na rozwiązaniach stosowanych w Formule 1 i zaaplikowanych już wcześniej w podobnej postaci w koncepcie Volta oraz Scighera (wspólny projekt z Alfą Romeo z 1997 roku). Mamy tutaj centralne umieszczone amortyzatory otoczone trójkątnymi wahaczami, tworzące w ten sposób konstrukcję, która pozostaje stabilna w każdej sytuacji. Dzieło Italdesing może pochwalić się też największym prześwitem w kategorii supersportowców, który nawet przebija niektóre samochody terenowe! W trybie sportowym auto oczywiście przysiada jak najbliżej asfaltu, ale w trybie podniesionym przestrzeń pomiędzy podwoziem a podłożem ma aż 23 centymetry wysokości, dzięki czemu żadna przeszkoda nie jest Quarancie straszna.
Aby rozkład masy był jak najbliższy ideałowi 50%/50% wszystko, co ciężkie ulokowano między dwiema osiami. W obszarze tym nie znalazł się jedynie bagażnik mogący pomieścić dwie torby golfowe oraz radiator. Baterie umieszczono pomiędzy ulokowanym przed tylną osią silnikiem a kokpitem. Do podtrzymującej tą część pojazdu stalowej ramy przymocowano dwa zbiorniki, których łączna pojemność sięga 60 litrów, pozwalając na przejechanie do 1000 kilomentów bez tankowania.
Unoszone do góry drzwi (otwierane i zamykane przy pomocy elektrycznego przycisku) zapraszają do wnętrza, które może pomieścić cztery osoby w układzie 3+1. Kierowca zajmuje pozycję po środku a po jego bokach umieszczono dwa fotele dla dorosłych pasażerów. Miejsce bezpośrednio za kierowcą to siedzisko dla dziecka. Specyficzna budowa układu przeniesienia napędu pozwoliła całkowicie wyeliminować środkowy tunel oraz stworzyć całkowicie płaską podłogę. Wielofunkcyjne koło kierownicy to pomysł zastosowany już w 1980 roku w koncepcie Medusa opracowanym wspólnie z Lacią. Na jego obręczy w modelu Quaranta ulokowano przyciski sterujące niemal wszystkimi funkcjami samochodu. Po prawej i lewej stronie deski rozdzielczej rozmieszczono wszelkie wskaźniki i wyświetlacze pokazujące między innymi obraz z kamery zastępującej lusterka oraz wizjera promieniowania X (rentgenowskiego) wspomagającego jazdę w nocy. Wszystko zatopiono w ciemnych odcieniach najwyższej klasy skóry i alcantary. Płaszczyzna dachu i przedniej szyby to jedna całość, którą wykonano z wielowarstwowego, przyciemnianego szkła nie przepuszczającego szkodliwego promieniowania ultrafioletowego.
Podwozie, karoseria, zawieszenie i osprzęt Quaranty powstały w dziale inżynierskim Italdesign, a podzespoły mechaniczne i elektroniczne opracowała Toyota. Koncept prezentujący innowacyjne rozwiązania techniczne przy jednoczesnej czystości i oszczędności formy utrzymanej w stylu sprzed lat zbudowano w fabryce w Moncalieri na północy Włoch.
Tekst: Przemysław Rosołowski.
Ostatnia aktualizacja: 01.03.2008
