Bezpośrednio przed II Wojną Światową pojazdy włoskiej Alfy Romeo noszące oznaczenie 8C i prowadzone przez tak znakomitych kierowców jak Nuvolari, Campari, Borzacchini, Caracciola, Etancelin i Sommer odnosiły sukcesy w wyścigach na całym globie. Najsłynniejszy z nich, 8C 2300 Monza, aż czterokrotnie (w latach 1931-1934) triumfował w całodobowym maratonie Le Mans odnosząc w pozostałych wyścigach około 50 zwycięstw. Samochody te napędzane były ośmiocylindrowymi silnikami stworzonymi przez słynnego konstruktora Vittorio Jano. Oznaczenie 8C powróciło w 2003 roku w niezwykle udanym koncepcie 8C Competizione, który drugi człon swojej nazwy ("competizione" to po włosku "współzawodnictwo") zawdzięczał modelowi 6C 2500 Competizione z 1948 roku. Auto prowadzone przez Fangio i Zanardi'ego w roku 1949 i 1950 zajęło trzecie miejsce w słynnym rajdzie Mille Miglia (8C w różnych wariacjach wygrywało tam aż siedem razy). Gotowe do produkcji 8C Competizione miało swoją premierę jesienią 2006 roku na salonie samochodowym w Paryżu.
Nadwozie coupe zaprojektowano w firmowym Alfa Romeo Centro Stile mając cały czas na uwadze historyczne produkty marki. Współczesna interpretacja takich modeli z lat sześćdziesiątych jak 33 Stradale oraz Giulia TZ zachwyca. Smukła linia karoserii poprowadzona prostymi liniami pozbawiona szalonych zapędów stylistycznych charakteryzuje się przy kompaktowych rozmiarach urzekającą zgrabnością i dyskretną muskulaturą. W porównaniu do pierwotnego konceptu z 2003 roku zmieniono jedynie detale, które na pierwszy rzut oka trudno dostrzec - przede wszystkim felgi, przednie lampy, boczne, trójkątne przetłoczenia z ulokowanymi w nich kierunkowskazami oraz ramy bocznych szyb, które pokryto chromem. Ostrzej zaakcentowano także wybrzuszenie przedniej maski. Zamaszysty tył z ogromnymi, okrągłymi światłami i czterema rurami wydechowymi pozostał niemal nietknięty.
Nadwozie zbudowano z włókien węglowych i osadzono na stalowej ramie i podwoziu od Maserati. Także od Maserati zaczerpnięto silnik, który swój rodowód ma w Ferrari. Widlasta ósemka w koncepcie przy pojemności 4,2 litrów rozwijała dzięki turbodoładowaniu moc 400 koni mechanicznych. Pod maską produkcyjnej Alfy 8C znalazło się V8 powiększone do 4,7 litrów i rozwijające naturalną moc 450 KM. Auto jednocześnie przytyło o 85 kilogramów. Zawiedzeni mogą być ci, którzy liczyli na wstąpienie z 8C do klubu "od 300 km/h wzwyż", jak zapowiadano przy prototypie. Prędkość maksymalna sięga "tylko" 292 km/h. Za to przyspieszenie do setki (moment obrotowy wzrósł o 30 Nm) spadło w stosunku do konceptu do 4,2 sekund. Jest to najszybsza i najmocniejsza Alfa Romeo w historii. Napęd przenoszony jest na tylną oś poprzez sześciostopniową, sekwencyjną skrzynię biegów współpracującą ze zblokowanym w jednej trzeciej dyferencjałem. W trybie manualnym sterujemy nią łopatkami ulokowanymi przy trójramiennej kierownicy a w trybie automatycznym skrzynia radzi sobie sama.
Elegancka kabina pasażerska mieści dwie osoby otulone skórzaną tapicerką oraz detalami z aluminium i włókien węglowych. Za karbonowymi fotelami znajduje się bagażnik o pojemności 330 litrów, który miałby wystarczyć na nieco dłuższe wypady. Podróże takie miałyby być czystą przyjemnością dzięki odpowiedniemu zestrojeniu zawieszenia, będącemu kompromisem pomiędzy samochodem czysto sportowym a rasowym grand tourerem.
Lista chętnych na 8C Competizione sięgnęła ponad 1,2 tysiąca a produkcja ruszyła z początkiem 2007 roku. Ograniczono ją jednak do tylko 500 egzemplarzy, które wysprzedały się w mgnieniu oka. Pierwsze z nich dotarły do właścicieli w październiku.
W roku 2008 pojawić ma się także wersja wyścigowa, która wystartuje w 24-godzinnych maratonach Le Mans, Nürburgring oraz Daytona. W roku 2009 z kolei ma wejść na rynek odkryta 8C Spider, której prototyp miał swoją premierę jeszcze w 2005 roku na konkursie elegancji w Pebble Beach. Auto otrzymało zupełnie nowe felgi o bajecznym wzorze pięciu ściętych okręgów, które pojawiły się w seryjnym coupe.
8C Competizione to pierwszy model Alfy Romeo od 1995 roku, który pojawi się na rynku USA. Do sprzedaży za oceanem przeznaczono 90 egzemplarzy. Po 80 sztuk przypadło na Niemcy i Włochy, 70 na Japonię, po 40 na Francję i Wielką Brytanię, 35 na Szwajcarię, 10 na Holandię i 55 na pozostałe kraje. Pierwsze egzemplarze trafiły do Niemczech.
Tekst: Przemysław Rosołowski.
Ostatnia aktualizacja: 02.12.2007
