Pomysł na małe i tanie Lamborghini stanął pod znakiem zapytania w okolicach 1988 roku wraz zakończeniem produkcji popularnego modelu Jalpa. Wprawdzie jeszcze w tym samym roku rozpoczęto pracę nad jego następcą napędzanym silnikiem V10, który był prawie gotowy do produkcji cztery lata później, ale projekt ten ostatecznie zarzucono. O wiele więcej nadziei na nowe "baby Lambo" rozbudził w 1995 roku koncept Cala. Powstał w kilku egzemplarzach, ale nigdy nie trafił do produkcji. W 1998 roku włoski koncern przejęło niemieckie Audi. W tym momencie już tliły się pomysły na nowy model z niższej półki, które jednak podobnie jak poprzednie odstawiono na bok. Inżynierowie Audi jeszcze bardziej niż w przypadku Murcielago (którego projekt wsparto przede wszystkim finansowo) zakasali rękawy i we współpracy ze specjalistami Lamborghini doprowadzili całą sprawę od początku do końca: w 2003 roku na salonie samochodowym w Genewie swoją światową premierę miało coupe Gallardo.
Nazwę auta zgodnie z tradycją firmy zaczerpnięto ze świata, którego granicami była arena korridy. Nazwisko "Gallardo" pochodziło od założyciela jednej z najbardziej znanych, hiszpańskich hodowli walczących tam byków. Pierwsze linie mające nakreślić sylwetkę Gallardo już w 2000 roku postawił Fabrizio Giugiaro, syn słynnego Giorgietto Giugiaro. Potem projekt przeszedł przez filtr w postaci Luca Donckerwolcke'a, który miał już na koncie Murcielago i który stanął na czele nowopowstałego Lamborghini Centro Stile. Dyskretne piękno auta zawarto w prostych, nieco kanciastych liniach, które praktycznie bez żadnej dozy przesady z powodzeniem można nazwać zminiaturyzowaną wersją starszego brata. Do pełni szczęścia zabrakło jedynie norzycowych drzwi. Ale od czego są tunerzy?
Posiadacze modeli Audi z górnej półki w środku Gallardo powinni miejscami poczuć się jak u siebie. Z limuzyn koncernu z Ingolstadt zaczerpnięto kilka elementów, które nie odbierając elegancji świadczą tylko o tym, że Gallardo jest pojazdem nastawionym na dużo większy zbyt niż Murcielago. Na tapicerkę poszła ciemna skóra, którą za dopłatą można wybrać w dwóch odcieniach bądź połączyć z alcantarą. Seryjnie mamy między innymi klimatyzację oraz podgrzewane fotele. Auto mieści dwie osoby oraz 110 litrów bagażu.
Najciekawsze mieści się oczywiście za plecami kierowcy i pasażera. Znajdziemy tam zupełnie nowy silnik V10 (po raz pierwszy w seryjnym Lambo) o czterech zaworach na cylinder (w każdym rzędzie pracują po dwa wałki rozrządu) i pojemności pięciu litrów. Moc i moment są bardziej niż wystarczające: 500 KM i 510 Nm. Sekwencyjna skrzynia biegów E-Gear bądź tradycyjna, manualna H-Box oraz sprzęgło wiskotyczne przenoszą je na wszystkie cztery koła (w normalnych warunkach 70% na tył i 30% na tył). Skrzynia E-Gear w zależności od potrzeby może pracować w trybie ręcznym, automatycznym lub półautomatycznym (należy się wtedy zaprzyjaźnić z łopatkami przy kierownicy); podobnie z rozdzieleniem mocy między osie - w krytycznych sytuacjach niemal cały potencjał silnika ląduje na tył bądź rozdzielany jest po równo. Rozpędzenie się do setki trwa 4,2 sekundy, a prędkość maksymalna sięga 309 km/h (choć według niektórych nieoficjalnych danych auto jest w stanie przekroczyć 320 km/h); przy 130 km/h podnosi się tylny spoiler, opadając dopiero poniżej 80 km/h. Ćwierć mili (402 metry) znika po 12,2 sekundach.
Auto oparto na przestrzennej, aluminiowej ramie opracowanej przez Audi, z którą połączono także aluminiowe panele nadwozia. Zawieszenie oparto na podwójnych wahaczach oraz samonastawnych amortyzatorach Koni. Tylnemu dyferencjałowi ze stale ograniczonym w 45% poślizgiem przeciwstawiono dyferencjał z przodu, którego pracą kontrolował system automatycznego blokowania ABD (automatic brake differential) wchodzący w skład pakietu kontroli trakcji ESP.
W roku 2005 do coupe dołączył otwarty Spyder (pokazano także koncept Concept S), pojawiła się też edycja specjalna Gallardo SE (dwukolorowe nadwozie, zmiany we wnętrzu, podkręcony silnik, powstało tylko 250 sztuk) oraz Gallardo Momo (zmienione wnętrze, tylko 12 sztuk na rynek USA). Na sezon 2006 przygotowano zmodyfikowane Gallardo, którego zapowiedzią była już edycja SE. W obu autach zmieniono przełożenia biegów i podniesiono do 520 KM moc silnika. Sprint do setki spadł do 4 sekund, a prędkość maksymalna wzrosła do 315 km/h. W tym samym roku pojawiło się limitowane Gallardo Nera (185 sztuk), w którym modyfikacjom poddano wystrój i kolorystykę wnętrza oraz nadwozia, z możliwością indywidualnego wyboru malowania i wyposażenia. Także w roku 2006 wraz z niemieckim Reiter Engineering opracowano Gallardo GT3, które wystawiono do wyścigów FIA w klasie GT3.
W ciągu nieco ponad dwóch lat z fabryki w Sant Agata wyjechało 5000 sztuk Gallardo, przypieczętowując sukces najlepiej sprzedającego się modelu w historii firmy (poprzedni rekord należał do Diablo - 2903 egzemplarze w ciągu... 11 lat). W 2007 roku pałeczkę po podstawowym "baby Lambo" przejęło jeszcze mocniejsze (530 KM) i lżejsze Gallardo Superleggera.
Tekst: Przemysław Rosołowski.
Ostatnia aktualizacja: 02.03.2008
