Latem 1966 roku, gdy mit american muscle car rósł w siłę, Chevrolet zaprezentował model, który miał zjadać na śniadanie każdego Mustanga - małe i muskularne coupe Camaro. Nazwa auta we francuskim slangu miała oznaczać po prostu "kumpel". W krótkim czasie Camaro stał się prawdziwą ikoną swojego pokolenia i na stałe wrósł w krajobraz USA sprzedając się w ciągu pierwszych trzech lat w ilości prawie 900 tysięcy egzemplarzy.
Za najznakomitszy przykład pierwszej generacji Camaro uważa się model rocznikowy 1969, który w najmocniejszej wersji napędzany był 6,5-litrowym V8. Druga generacja Camaro pojawiła się zimą 1970 roku, kiedy to tuż za rogiem czekał już wielki kryzys naftowy, który położył kres prawdziwym american muscle. Modele, które je zastąpiły nie miały już w sobie zbyt wiele z pierwowzorów, były lżejsze w formie i treści a ich silniki dużo mniejsze i słabsze. Camaro był jednak produkowany nieprzerwanie. Ostatnie egzemplarze czwartej generacji zjechały z taśm w 2002 roku. I nastała cisza... Cisza przed prawdziwą burzą.
Prawie cztery dekady po zakończeniu produkcji pierwszego Camaro postanowiono dawne idee muscle cars wskrzesić w należytej i jak najbliższej pierwowzoru formie: na salonie w Detroit w styczniu 2006 roku pojawił się koncepcyjny Chevrolet Camaro oraz Dodge Challenger. Na początku sierpnia zdecydowano, że Camaro wejdzie do produkcji seryjnej. Dnia 21 lipca 2008 roku w Detroit i Los Angeles po raz pierwszy zaprezentowano auto gotowe do ruszenia na ulice (dzień później miało ono swój pierwszy pokaz w australijskim Melbourne). Start sprzedaży zaplanowano na luty 2009.
Stylistom Chevroleta nie zabrakło odwagi i ich dzieło zarówno z zewnątrz jak i w środku nie odbiega zbytnio kształtami od konceptu. W na wskroś nowoczesnym, muskularnym nadwoziu znalazło się wiele nawiązań do zacnego przodka. Znajdziemy wśród nich ostro zakończony przód z wybrzuszoną maską, nacięcia tuż przed tylnymi kołami oraz cztery "kostki" stanowiące tylne światła. Nie zabrało również charakterystycznej linii okien wznoszącej się nad tylnym nadkolem i szerokich słupków C przy całkowitym braku słupków B i bocznych szybach w drzwiach bez ramek. Coupe powstawało nie tylko pod wpływem oryginału, ale także kształtów szóstej generacji Corvette i myśliwca YF-22. Różnice w stosunku do konceptu ograniczają się przede wszystkim do braku wlotu powietrza zwieńczającego wybrzuszenie na masce oraz zewnętrznych lusterek. Reszta to tylko detale.
Znacznie więcej zmian zaszło w środku, ale koncepcja pierwowzoru została w pełni zachowana. Zarówno kształty jak i rozmieszczenie pokładowych instrumentów z dwoma oddzielnymi zegarami bezpośrednio przed kierowcą oraz pozostałymi, ruchomymi wskaźnikami umieszczonymi w środkowym tunelu tuż przed dźwignią skrzyni biegów to bezpośrednie nawiązanie do pierwszych Camaro. Cyfrowe zegary w koncepcie udawały zgrabnie elektronikę sprzed trzydziestu, czterdziestu lat przypominając panele lampowych odbiorników radiowych rozjaśniane pastelowymi kolorami. Seryjnie są jakby trochę mniej zgrabne i jakby mniej przypominające. Co ciekawe oświetlenie wnętrza (kolory, nasycenie) zmienia się w zależności od położenia kluczyka.
Pod całą przykrywką nasiąkniętą inspiracjami starym Caramo schowano technikę, która ma już z nim niewiele wspólnego. Zawieszenie z amortyzatorami gazowymi i wyczynowymi sprężynami przy każdym z kół jest w pełni niezależne, tarczowe hamulce z seryjnym systemem ABS i 4-tłoczkowymi zaciskami dostarczył nie kto inny jak Brembo a całe podwozie opracowali specjaliści General Motors z Australii. Ci ostatni zadbali o to, aby na przednią oś przypadało 52 procent masy samochodu a na tylną 48. Prawie idealnie.
Camaro zaplanowano w czterech wersjach: LS i LT napędzanych silnikiem V6 oraz dwóch odmianach SS z rasowymi V8 pod maskami. Różnice sprowadzają się również do zawieszenia: to w LS i LT (bez hamulców Brembo) zestrojono z myślą o sportowej jeździe podczas gdy w SS wszystkie nastawy łącznie ze zmniejszonym prześwitem podporządkowano osiągom i jeździe wyczynowej.
Do chcących mieć wszystko we własnym władaniu adresowany jest Camaro SS z 6,2-litrowym V8 generacji LS3 o mocy 428 koni mechanicznych współpracujący z ręczną przekładnią o sześciu przełożeniach. Model ten (oraz słabszy LT) można przekształcić w rasowe RS, które wyróżnia się specjalnym zestawem czołowego oświetlenia (xenony), spoilerem, podkreślonymi lampami na tyle oraz 20-calowymi felgami. Tylko dla SS z manualną przekładnią przewidziano system szybkiego startu Launch Control oraz system stabilizacji toru jazdy z dwoma ustawieniami o wybitnie wyczynowym charakterze.
Na pokładzie znajdziemy takie wynalazki jak złącza Bluetooth i USB a także asystenta parkowania, zdalne sterowanie pojazdem, wysokiej klasy sprzęt multimedialny oraz cały zestaw poduszek powietrznych. Za dopłatą dostaniemy podgrzewane (lub, jeśli ktoś woli, ochładzane), skórzane fotele.
Wytwarzaniem Camaro zajmie się zakład w Oshawie w Kanadzie. Pojazd trafi do sprzedaży dokładnie 40 lat po zakończeniu produkcji pierwszej generacji Camaro, której to właśnie ostatni rocznik cieszy się największym uznaniem.
Tekst: Przemysław Rosołowski.
Ostatnia aktualizacja: 30.07.2008
