Na otwartą wersję berlinetty 458 Italia z Marannelo kazano czekać blisko dwa lata. Pojazd w zamkniętym nadwoziu pojawił się na salonie samochodowym we Frankfurcie w 2009 roku, a otwarte 458 Spider zadebiutowało w tym samym miejscu jesienią 2011 roku. Skazane na sukces Ferrari zajęło z miejsca pozycję lidera swojego segmentu, a dzieląc serce z coupe mogło pochwalić się jednostką, którą kilka miesięcy wcześniej międzynarodowe grono dziennikarzy pod skrzydłami brytyjskiego UKIP Media & Events nagrodziło tytułem światowego silnika roku w kategoriach jednostek o pojemności od czterech litrów w górę i jednostek o charakterze sportowym.
Werdyktem blisko osiemdziesięciu dziennikarzy z całego świata (w tym z Polski) wolnossące, włoskie V8 pokonało między innymi 3,8-litrową, płaską jednostkę z Porsche 911 GT3, 4,8-litrowe, doładowane V8 z Panamery, 6,2-litrowe V8 produkcji Mercedes-AMG, podwójnie doładowane V6 o pojemności 3,8 litrów z Nissana GT-R i co najważniejsze 3,8-litrowe, podwójnie doładowane V8 z McLarena MP4-12C, któremu przyznano aż dwa razy mniej punktów. Silnik Ferrari zdobył uznanie grona sędziowskiego dzięki rekordowym 127 KM uzyskiwanym z każdego litra pojemności, żwawym reakcjom w pełnym zakresie obrotów, osiągom zapewnianym 458 Italii i dźwięcznym erupcjom warkotu z rur wydechowych.
Dla samych inżynierów Ferrari to również wyjątkowa jednostka. Zupełnie nowy motor o pojemności 4,5 litrów, wyposażony w bezpośredni wtrysk paliwa i płaski wał korbowy jest pierwszym silnikiem w takiej specyfikacji, który w drogowym modelu Ferrari zajął pozycję przed tylną osią. V8 połączono ze sterowaną łopatkami przy kierownicy przekładnią F1 z podwójnym sprzęgłem, a napęd przekazywany jest na tylną oś poprzez elektroniczny mechanizm różnicowy E-Diff i system kontroli trakcji F1-Trac. Wraz z obcięciem dachu niewielkiej zmianie uległo mapowanie pedału gazu, charakterystyka wielowahaczowego zawieszenia i dźwięk silnika, który swobodnie dociera do uszu kierowcy i pasażera. W standardzie otrzymujemy tarcze hamulcowe ze spieków węglowo-ceramicznych. Kierowca jak zwykle może bawić się kuszącym o każdej porze i dnia manettino, od ustawień którego zależy charakterystyka całego samochodu (Spidera ominęło wyostrzenie trybu Race, które na początku roku przeprowadzono w Italii).
Największa nowość w otwartym 458 to, po raz pierwszy na świecie w produkowanym seryjnie samochodzie z jednostką napędową umieszczoną centralnie, twardy, chowany w niewielkiej przestrzeni nad silnikiem dach. Aluminiowa konstrukcja nie tylko działa i wygląda lepiej niż tradycyjne, miękkie zadaszenie, ale jest również od niego o około 25 kilogramów lżejsza. Fakt, iż zajmuje dzięki temu mało miejsca pozwolił na wygospodarowanie niewielkiej przestrzeni bagażowej za fotelami. Zamiana Spidera w coupe zajmuje patentowi Ferrari jedynie 14 sekund i odwrotnie. Jeśli zdecydujemy się podróżować pod gołym niebem przed wiatrem chroni nas sterowany elektrycznie, szklany deflektor, który według Ferrari ma gwarantować warunki do normalnej rozmowy nawet przy prędkościach przekraczających 200 km/h.
Na sucho 458 Spider waży 1430 kilogramów (z czego 42% przypada na przednią oś i 58% na tylną), co oznacza iż jest tylko o 50 kilogramów cięższe od coupe. W porównaniu do poprzednika, czyli modelu F430 Spider, zarówno sztywność konstrukcji jak i wytrzymałość na skręcanie wzrosły o około 23 procent. Wydajność pod względem aerodynamicznym zwiększono o około 12 procent. Pojazd niezmiennie zachwyca przyspieszeniem, które w przypadku sprintu do 100 km/h nie przekracza 3,4 sekund, ale różnice w masie i aerodynamice sprawiają, iż na niemieckiej autostradzie rozpędzimy się w nim do "skromnych" 320 km/h. Na fabrycznym torze testowym Fiorano otwarte 458 jest niespełna pół sekundy wolniejsze, niż berlinetta.
Na dwóch latach prac 458 Spider skorzystało również pod względem ekonomicznym. Auto już od chwili narodzin może korzystać z systemów HELE, które zadebiutowały w 458 Italii w Genewie w 2011 roku, redukując emisję dwutlenku węgla modelu o około 15 procent. Ferrari rozwija skrót HELE jako "High Emotions Low Emissions" (w wolnym tłumaczeniu "Mocne wrażenia i niewiele zanieczyszczenia") i sprowadza przede wszystkim do systemu Start/Stop, zoptymalizowanych układów chłodzenia silnika i doprowadzania paliwa, drobnych zmianach w pracy skrzyni biegów i ograniczeniu obciążenia jednostki napędowej przez klimatyzację. W przypadku Spidera sięgnięcie po takie rozwiązania zamyka się w średnim zużyciu paliwa w wysokości 11,8 litrów na 100 kilometrów i emisji dwutlenku węgla na poziomie tylko 275 gramów na kilometr (ponownie najlepszy wynik w klasie). W coupe bez HELE spalimy aż 1,5 litra paliwa więcej i wyrzucimy do atmosfery dodatkowe 32 gramy dwutlenku węgla na każdym kilometrze.
570-konny egzotyk Ferrari rozkręcający się do ogłuszających dziewięciu tysięcy obrotów na minutę został wyceniony na prawie 50 tysięcy euro więcej, niż wersja zamknięta. Dla potencjalnych klientów to oczywiście najmniejszy problem - w zamian otrzymają jeden z najlepszych roadsterów świata, który tylko czeka na grad nagród i wyróżnień (458 Italia zgarnęła blisko 20 tytułów z najbardziej renomowanych magazynów motoryzacyjnych całego globu, w tym najcenniejsze korony samochodu roku).
Tekst: Przemysław Rosołowski
Ostatnia aktualizacja: 22.11.2011
