Przynależność do grupy amerykańskich "mięśniaków" to pozycja, która bardzo zobowiązuje. Pozycja, na której wymagany jest pewien zestaw cech charakteru: jak największy silnik, jak największa moc, sztywna belka napędowa, najlepiej na niezobowiązujących resorach piórowych, awersja do szybkiego pokonywania zakrętów i zamiłowanie do ścierania bieżnika opon na tylnej osi w czasie krótszym, niż mrugnięcie powiekami. Tak w każdym razie było kiedyś...
Spadkobiercom oryginalnych muslce carów w początku XXI wieku wielu z tych rzeczy robić nie wypada. Ich miejsce zajęły nowe sztuczki: zawieszenie każdego koła rozpatrywane niezależnie, adaptacyjne amortyzatory, oporne na wygłupy systemy elektroniczne czy - o zgrozo - małe silniki czterocylindrowe z turbodoładowaniem (spokojnie, widlaste ósemki mają się nadal świetnie). W efekcie takie Camaro Z/28 trzyma się drogi jak przyklejone, Mustang po raz pierwszy w swojej historii dostał pozwolenie na najazd na całą Europę, a dyskusję o Challengerze można podgrzać wątkiem... napędu na wszystkie cztery koła.
Nie macie omamów wzrokowych i nie nastąpiła pomyłka w druku. Dodge Challenger z napędem na obie osie to rzecz jak najbardziej realna i namacalna, ale nie należy jej szukać w zwykłych salonach sprzedaży. To projekt przygotowany w końcówce sezonu 2015 obok wielu innych maszyn koncernu Fiat Chrysler Automobiles specjalnie na cykliczne targi Specialty Equipment Market Association w Las Vegas.
Eksperyment w postaci Dodge'a Challengera GT AWD to maszyna korzystająca z dodatków prosto z katalogu Mopar, firmy, którą zarejestrowano w 1937 roku i której nazwa powstała jako skrót od "motor and parts". Mopar zaczynał od rozprowadzania środków pomagających w radzeniu sobie z mrozem, a rozkwitł dopiero w latach sześćdziesiątych w erze pierwszych muscle carów. Dziś oferuje przeszło pół miliona części do samochodów z koncernu Chryslera i obecny jest na ponad 150 rynkach całego świata.
Dla Challengera wybrano między innymi body kit z poszerzeniami nadkoli i funkcjonalnym ospoilerowaniem, nowe felgi, końcówki wydechu, części obniżające i wzmacniające zawieszenie oraz kilka lakierów o siejących grozę nazwach. Karoserię w większości pokryto odcieniem szarości Destroyer Grey, z którym kontrastują pomarańczowe pasy Header Orange. Dach, maskę silnika, tylny pas ze światłami, końcówki wydechu czy wlew paliwa zdominowała czerń w odcieniach Matte Black oraz Satin Black. Nowa jest również tapicerka - fotele ze skórą Katzkin i zamszowymi wstawkami - oraz spłaszczona od dołu, wielofunkcyjna kierownica i inne detale.
Nietypowy muscle car został przygotowany na bazie Challengera z wolnossącą, widlastą ósemką z rodziny Hemi o pojemności 5,7 litrów, która została połączona z ośmiostopniową, automatyczną skrzynią biegów TorqueFlite. W fabrycznej formie silnik dostarcza około 380 koni mechanicznych i 555 niutonometrów, które przerzucane są wyłącznie na tylną oś. Ale w GT AWD nie ma mowy o fabrycznej jednostce. Umieszczone pod wybrzuszoną, wentylowaną pokrywą serce auta wyposażono w zestaw Scat Pack 3. W jego skład wchodzi między innymi: nowa głowica, kolektory układu dolotowego, katalizatory, uszczelki, kolektory wydechu i elektronika. Skutkiem instalacji, którą można zamówić do modeli produkowanych seryjnie, jest dodatkowe 75 koni mechanicznych oraz 60 niutonometrów, razem jakieś 456 KM i 615 Nm. Wszystko to na obie osie przenosi układ przeszczepiony z czterodrzwiowego Chargera.
Pierwszy w historii Challenger z napędem na cztery koła powstał tylko w jednym egzemplarzu bez jakichkolwiek planów w chwili premiery na budowę kolejnych sztuk. To prawdopodobnie najbezpieczniejsze rozwiązanie: GT AWD pozostanie jedynie ciekawostką i nikt nie będzie musiał na siłę szukać głębszego sensu jego istnienia.
Tekst: Przemysław Rosołowski
Ostatnia aktualizacja: 08.11.2015
