Licząca blisko sześć kilometrów długości Ligne Droite des Hunaudiéres, prowadząca z Le Mans do miejscowości Mulsanne, była najdłuższą i najszybszą prostą na pętli Circuit de la Sarthe, na której od 1923 roku organizowany jest 24-godzinny wyścig Le Mans. W języku angielskim znana jest po prostu jako prosta Mulsanne, choć w rzeczywistości droga o takiej nazwie prowadzi z Mulsanne do Arnage. W roku 1988 Roger Dorchy za kierownicą 850-konnego prototypu WM P88 z silnikiem Peugeota rozpędził się tu do rekordowych 407 km/h, które prawdopodobnie już nigdy nie zostaną przekroczone. W roku 1990 prosta Hunaudiéres w najsłynniejszej formie przestała istnieć: w związku z obawami o bezpieczeństwo i zmianą przepisów FIA przecięto ją dwoma szykanami.
Nazwa Hunaudiéres, podobnie jak Mulsanne i Argane, została zapożyczona do nazewnictwa swoich modeli przez angielską markę Bentley, która w 24-godzinnym wyścigu Le Mans wygrała przed drugą wojną światową aż pięć razy. Szósty raz potwórzyła ten wynik w 2003 roku z prototypem Speed 8. Pierwsza, luksusowa limuzyna imieniem Mulsanne pojawiła się na rynku w roku 1980, a Arnage jako pierwszy, zupełnie nowy Bentley od blisko dwudziestu lat, został pokazany wiosną roku 1998. Hunaudiéres pojawił się w marcu kolejnego roku na salonie samochodowym w Genewie... i nie był podobny do niczego innego, co opuszczało wcześniej zakłady marki.
Bentley Hunaudiéres był propozycją supersportowego Anglika, który jako pierwszy z projektów marki powstał pod nowymi rządami Volkswagena. Niemcy w tym czasie wykosztowali się na trzy prestiżowe marki. W roku 1998 oprócz Bentley'a weszli w posiadanie Lamborghini oraz Bugatti, mieszając ich geny w dowolnych proporcjach i tworząc całą serię intrygujących konceptów, z których wyrósł między innymi Bugatti Veyron. Reszta miała dużo mniej szczęścia i nie weszła do produkcji seryjnej. Taki los spotkał również model Bentley'a.
Nowe zdobycze technologiczne Volkswagena pozwoliły na luźne osadzenie konceptu Bentley'a na Lamborghini Diablo VT, co oznaczało po raz pierwszy w historii marki użycie napędu na wszystkie cztery koła i umieszczenie silnika w pozycji centralnej. Z włoskiego V12 o pojemności 5,7 litrów i mocy 530 koni mechanicznych jednak nie skorzystano. Hunaudiéres zasłużył na coś jeszcze bardziej spektakularnego: wolnossące, 64-zaworowe W16 o pojemności aż ośmiu litrów!
Nowy silnik o imponujących rozmiarach wyposażono między innymi w cztery, napędzane łańcuchami wałki rozrządu i system zmiennych faz rozrządu. Motor rozwijał 632 konie mechaniczne i aż 760 niutonometrów, które na koła o średnicy 20 cali i opony o wysokości bieżnika na dwa palce, przekazywała ręczna skrzynia biegów. Prędkość maksymalna auta miałaby sięgać nawet 350 km/h. Jednostkę stale rozwijano i kilka lat później, po niezliczonych modyfikacjach, uzbrojeniu w cztery turbosprężarki i przekroczeniu 1000 koni mechanicznych, trafiła do seryjnego Veyrona.
Aby pozbyć się jak największej ilości zbędnych kilogramów nadwozie konceptu wykonano w całości z włókien węglowych i aluminium. Prawie całe, oprócz dolnych pasów, pokryto tradycyjnym dla brytyjskich samochodów wyścigowych, zielonym lakierem. Zieleń wdarła się także do środka, który obszyto skórami Nubuck i Connolly i w którym znalazła się aluminiowa deska rozdzielcza, niczym w Bentley'ach sprzed drugiej wojny światowej. Podobne kształty i wykończenie wprowadzono także w kabinie Veyrona, którego pierwszy koncept pojawił się kilka miesięcy później na salonie samochodowym w Tokio. Hunaudiéres nie miał bocznych lusterech, zamiast nich zainstalowano kamery, które ukryto w przednich nadkolach.
Oprócz modelu Hunaudiéres w krótkim odstępie czasu ukazało się jeszcze kilka innych konceptów supersportowych coupe z rodziny Volkswagena: wspomniany już Bugatti Veyron z silnikiem W18 o pojemności 6,3 litrów i mocy 555 KM, Bugatti Chiron z niemal identyczną jednostką, Volkswagen W12 z silnikiem W12 o pojemności 5,6 litrów i mocy 420 KM oraz jako ostatnie w 2000 roku Audi Rosemeyer z silnikiem W16 o pojemności ośmiu litrów i mocy około 640 koni mechanicznych. Do produkcji seryjnej pięć lat później z poczwórnie doładowanym silnikiem W16 o pojemności 8 litrów i mocy 1001 KM wszedł tylko Bugatti Veyron.
Tekst: Przemysław Rosołowski.
Pierwsze opracowanie: 03.03.2007
Ostatnia aktualizacja: 02.09.2012
