Mercedes McLaren SLR, który zadebiutował w 2003 roku jest jedyną w swym rodzaju hybrydą, łączącą osiągi auta wyścigowego z komfortem, praktycznością i niepowtarzalnym stylem. Po prostu idealny supersamochód. Niestety luksusowe wyposażenie takie jak automatyczna skrzynia, skóra i klima sporo ważą, a co za tym idzie ograniczają osiągi. Jaki byłby SLR gdyby zrzucił kilka kilogramów i przybrał trochę mocy? Połowiczną odpowiedź na to pytanie dał SLR 722, wpisujący się w klasę odchudzonych samochodów sportowych, jak Ferrari 360 CS. Niestety produkt Mercedesa stracił tylko 34 kilogramy a moc wzrosła o 24 konie. Osiągi poprawiły się w sposób niemal niezauważalny.
Ten model oczywiście nie wykorzystuje w pełni możliwości jakie dają silnik i karbonowa konstrukcja SLR. Mówiąc innymi słowami SLR stanowi znakomitą bazę do budowy wyścigowej maszyny. Z prośbą zbudowania takiego wozu wystąpili członkowie klubu zrzeszającego właścicieli SLR. I tak właśnie powstał model 722 GT.
Chociaż firmy McLaren i Mercedes bardzo dobrze znają się na motosporcie, to do zbudowania wyścigówki zatrudniły angielską korporację RML Group. W założeniach miał być to samochód wyścigowy, przeznaczony dla klubowiczów i mogący się ścigać w specjalnej klasie, coś jak Ferrari FXX.
Konstrukcyjnie jest to zmodyfikowany, drogowy SLR. Zmiany dotyczą głównie podwozia, ale także i wnętrza. Struktura nośna to karbonowy monocoque, nadwozie także wykonano z włókien węglowych. W odróżnieniu od modeli seryjnych samochód wyposażono w pełną klatkę bezpieczeństwa. Pierwsze, co rzuca się w oczy to wielki, karbonowy spojler, oczywiście z możliwością regulacji. To nie bulwarówka - to pełnokrwista maszyna wyścigowa. Wyścigowy rodowód mają także czarne felgi z ultralekkich stopów. Spód auta jest całkowicie zabudowany a z tyłu zamontowano pokaźny dyfuzor, co zapewnia efekt przyssania się samochodu do drogi (czytaj toru). Cała reszta nadwozia to dobrze nam znany SLR, z charakterystycznym nosem i rurami wydechowymi za przednią osią.
Prawdziwa i bynajmniej nie aksamitna rewolucja miała miejsce wewnątrz. Z kabiny wyleciało wszystko, co nie przyda się na torze. Długo by takie rzeczy wymieniać, krócej będzie napisać o tym, co w kabinie pozostało. Na karbonowej konsoli środkowej upchano masę przycisków oraz spory wyświetlacz pokazujący wszystkie potrzebne dane. Podobnie jak w bolidach F1 najważniejsza jest kierownica. Upchnięto w niej dwa wyświetlacze LCD, kilka przycisków i łopatki do zmiany biegów. Aby zasiąść w kubełkowym siedzeniu Recaro należy ją najpierw zdjąć.
W temacie napędu zmiany są niestety tylko kosmetyczne. Silnik pochodzi w prostej linii od SLR 722. Jest to 8-cylindrowy, widlasty, mechanicznie doładowany potwór ze stajni AMG. Dzięki zastosowaniu wyścigowego układu wydechowego moc wzrosła z 650 do 680 koni mechanicznych. Do przeniesienia napędu wykorzystano automatyczną skrzynię biegów... Z całym szacunkiem, ale montowanie automatu do wyścigówki ma taki sens jak zakładanie zamków szyfrowych w drzwiach do toalety. Na szczęście, jak mówią Ci, którzy ty modelem jeździli, skrzynia zmienia biegi bardzo sprawnie.
Aby opony nie zamieniały się w siwy dym z tyłu zamontowano dyferencjał z ograniczonym poślizgiem, którego blokada może wynosić aż 80%. Znacznym modyfikacjom poddano zawieszenie. Nowe amortyzatory i stabilizatory mają zapewnić idealne trzymanie w zakrętach. Pojęcie komfortu w przypadku tego auta w ogóle nie istnieje, w końcu jest to model wyścigowy bez homologacji na drobi publiczne.
A teraz najważniejsze: masa. Standardowy SLR waży 1770 kg, wersja wyścigowa zaledwie 1390. Zapewnia to przyspieszenie do setki na poziomie 3,3 sekundy!
Mercedes planuje wyprodukowanie zaledwie 21 sztuk SLR 722 GT, będzie on zatem rzadszy od Ferrari FXX. Jego odbiorcami są oczywiście członkowie klubu SLR, którzy będą mieli okazję uczyć się jazdy wyścigowej pod okiem mistrzów a później ścigać się w swoich nowych zabawkach.
Tekst: Piotr Talik
Ostatnia aktualizacja: 27.04.2008
