W pierwszej połowie lat siedemdziesiątych w Aston Martinie zakończyła się era Davida Browna, który zakupił firmę tuż po drugiej wojnie światowej i któremu zawdzięczamy obecność inicjałów DB w nazwach modeli marki. W roku 1972 angielski zakład znalazł się w rękach Company Developments, a do sprzedaży weszło coupe V8 z widlastym silnikiem projektu Tadeusza Marka. Trzy lata później znowu zmienił się właściciel i zadebiutowała rewolucyjna limuzyna Lagonda. W roku 1981 kontrolę nad firmą przejął Victor Gauntlett, pod którego rządami powstał między innymi Virage. Był to pierwszy, zupełnie nowy Aston Martin od blisko dwóch dekad.
Nowe coupe, które reprezentowało siły zgromadzone na nadchodzące dziesięciolecie, zadebiutowało na wystawie British International Motor Show w Birmingham jesienią 1988 roku. Samochód z karoserią autorstwa duetu John Heffernan i Ken Greeley, którą formowano ręcznie z paneli ze stopów aluminium, zaprojektowano jako następcę 18-letniej serii V8. Nowy, potężny grand tourer miał być cichszy, bardziej komfortowy i znacznie nowocześniej stylizowany. I taki właśnie był.
Samochód zbudowano na udoskonalonej płycie podłogowej z Lagondy z niezależnym zawieszeniem z przodu i osią de Diona z tyłu, która odznaczała się niższą masą i większa sztywnością. Razem z firmą Bilstein opracowano nowe amortyzatory. Aby obniżyć koszty homologacji i produkcji niektóre elementy nadwozia, jak przednie i tylne lampy, pobrano z modeli koncernu Volkwagena. W luksusowo wykończonym i wyposażonym wnętrzu znalazły się części z aut General Motors, Jaguara i Forda, który kilka miesięcy przed premierą modelu przejął 75% udziałów w Aston Martinie. Obok nich swoje wdzięki roztaczała skórzana tapicerka Connolly, wełniane dywaniki Wiltona i drewno. Z przodu zastosowano wentylowane tarcze hamulcowe, z tyłu gładkie, stalowe dyski. Długi na prawie 4,74 metry okręt flagowy marki ważył niecałe 1,8 tony, czyli jakieś 70-80 kilogramów mniej, niż jego przodek.
Pod długą maską znalazło się unowocześnione przy współpracy z amerykańskim Callaway Engineering, wolnossące V8 o pojemności 5,3 litrów. Największymi nowościami były tu głowice z czterema zaworami na cylinder i czterema wałkami rozrządu, wtrysk Weber-Marelli oraz obecność katalizatorów. Przy sześciu tysiącach obrotów na minutę wyzwalane było 335 koni mechanicznych (z czasem ostrzejsze normy emisji spalin spowodowały ucieczkę około 25 KM, aby niedługo później podskoczyć do sumy 355 KM). Napęd na tylną oś przekazywała ręczna przekładnia o pięciu biegach, do której dołączył później opcjonalny automat od ZF o trzech biegach (od 1993 roku o czterech, z trybami pracy Normal i Sport). Każdy silnik wieńczyła tabliczka mechanika, który składał go własnoręcznie.
W roku 1990 na wystawie w Birmingham pokazano ważący ponad dwie tony, 4-osobowy kabriolet Virage Volante z miękkim dachem sterowanym elektrycznie. Dwa lata później w ofercie znalazła się fabryczna konwersja obejmująca powiększenie silnika do 6,3 litrów, modyfikację zawieszenia, układu hamulcowego, wydechu, nowe koła, poprawki karoserii pod względem aerodynamicznym oraz po raz pierwszy w samochodach Aston Martina system ABS. Niektórzy klienci decydowali się jedynie na zmiany nadwozia, przez co powstało wiele mieszanek i egzemplarzy "pośrednich". Virage 6.3 Litre dysponował początkowo mocą 465, a później aż 500 KM. W symbolicznej liczbie sztuk zbudowano także Virage w nadwoziu shooting brake, 4-drzwiową limuzynę na wydłużonej płycie podłogowej oraz 5-drzwiowe kombi. We włoskich studiach nadwoziowych powstały z kolei niezwykłe kreacje na zamówienie Sułtana Brunei.
Standardowy Virage rozwijał prędkość 100 km/h w okrągłe sześć sekund i przekraczał 250 km/h. Z automatyczną skrzynią biegów był o około 0,5 sekundy wolniejszy. Na rozwinięcie prędkości 161 km/h wystarczyło 15 sekund. Wersja 6.3 potrzebowała tylko 5,5 sekund i osiągała prędkość maksymalną 280 km/h. Po podniesieniu mocy do 500 KM przyspieszenie spadło do 5,2 sekund.
W roku 1992 obok Virage pojawił się bazujący na nim jeszcze większy i mocniejszy Vantage. Maszyna dysponowała 555-konnym V8 o pojemności 5,3 litrów ze sprężarką i przetrwała aż do roku 2000. Oryginalny Virage produkowany był do 1995 roku, do którego znalazł niespełna 400 nabywców, z czego tylko 54 zamieszkiwało USA. Volante wytrzymał rok dłużej. Obie wersje przekazały swoje geny modelom V8 Coupe i V8 Volante, które do roku 2000 powstały w około 165 egzemplarzach.
Ostatnie dziewięć sztuk Virage'a na podwoziach numer od 50411 do 50419 wypuszczono w specjalnej wersji określonej po prosu mianem "Limited Edition". Maszyny wyróżniały się lakierem w kolorze British Racing Green, tapicerką, bocznymi poduszkami powietrznymi, usprawnioną klimatyzacją i karoserią w stylu modeli Vantage i V8. Mechanicznie właściwie nic się nie zmieniło. Siódmy z kolei Virage Limited Edition należał do Lennoxa Lewisa, kilkukrotnego, zawodowego mistrza świata w wadze ciężkiej w boksie.
Tekst: Przemysław Rosołowski
Ostatnia aktualizacja: 29.12.2012
