Marka Smart została wylansowana przez twórcę szwajcarskich zegarków Swatch i niemiecki koncern stojący za samochodami Mercedes-Benz z myślą o produkcji małego, miejskiego autka o długości zaledwie 2,5 metrów. Projekt wystartował jeszcze w latach osiemdziesiątych z inicjatywy prezesa Societe de Microelectronique et d'Horlogerie, do którego wkrótce dołączył Volkswagen. Koncern VW ostatecznie wycofał się z przedsięwzięcia, a jego miejsce zajął Daimler-Benz.
W pierwszej połowie lat dziewięćdziesiątych pokazano koncepty Eco Sprinter oraz Eco Speedster, w roku 1994 rozpoczęto budowę nowej fabryki we Francji, a jesienią 1997 roku ujawniono światu pierwszego, seryjnego Smarta, model City Coupe, przemianowany później na Fortwo. Produkcja miniaturowego auta ruszyła latem 1998 roku i... apetyt zaczął rosnąć w miarę jedzenia. Jesienią 1999 roku zadebiutowała cała paczka konceptów na bazie Smarta, w roku 2000 rozpoczęto produkcję kabrioletu, dwa lata później doszedł pozbawiony zdrowego rozsądku Smart Crossblade, tuningiem Smartów zajął się na szeroką skalę Brabus, a w kwietniu 2003 roku ofertę powiększono o pokazane wcześniej jako koncepty, sportowe modele Roadster i Roadster Coupe.
Na pierwszy rzut oka Roadster był produktem zupełnie nowym, ale w rzeczywistości w ogromnej mierze bazował na płycie podłogowej i technologiach z małego Fortwo. Rozstaw osi zwiększono z 1812 do 2360 milimetrów, a cały pojazd urósł na długość o prawie jeden metr, ale przytył tylko o 60 kilogramów. O dwa litry zwiększono pojemność zbiornika paliwa. Model ubrano w zupełnie nową karoserię, która w wersji Coupe kończyła się linią dachu przedłużoną w przeszklony bagażnik o pojemności 189 litrów. Bagażnik obecny w każdym wydaniu pod przednią maską liczył sobie 59 litrów pojemności. W zależności od preferencji klientów obie wersje nadwoziowe wyposażano w twardy, zdejmowany dach lub miękki dach, chowany elektrycznie. Standardem były koła na felgach o średnicy 15 cali, ale w wydaniu Brabusa montowano seryjnie obręcze o dwa cale większe.
Z tyłu maszyny umieszczono trzycylindrowy, rzędowy silnik o pojemności zwiększonej do prawie 0,7 litra z turbosprężarką, który wszedł także do mniejszego Fortwo. W bazowej wersji, omijającej Coupe, jednostka rozwijała 61 koni mechanicznych, a w bardziej sensownym wydaniu, jeśli szukać mocniejszych wrażeń, dawała 82 konie przy 5250 obrotach na minutę i 110 niutonometrów przy 2250 obrotach na minutę. Po wizycie u Brabusa moc silnika można było zwiększyć nawet do 101 KM... o ile nie mówimy o przygotowanej później wersji z nowym sercem w postaci podwójnie doładowanej, widlastej szóstki o mocy 170 KM. Napęd na tylne koła przekazywała 6-stopniowa, automatyczna skrzynia biegów z trybem ręcznej, sekwencyjnej zmiany przełożeń. Standardowym wyposażeniem był między innymi system ESP. Najszybszy, fabryczny Roadster rozpędzał się do setki w czasie 10,9 sekund i rozwijał prędkość maksymalną 180 km/h w nadwoziu Coupe i 175 km/h w mniej aerodynamicznej formie wyjściowej.
Z końcem roku 2005 zakończono produkcję Roadstera, a niedługo później podobny los spotkał również 4-osobowy model Forfour. Przynoszący straty Smart musiał zarzucić także plany produkcji crossovera, a swoją ofertę ograniczył na kilka lat jedynie do różnych wariantów modelu Fortwo. Prawa do produkcji Roadsterów z dokumentacją i maszynerią sprzedano konsorcjum Project Kimber, które zamierzało wskrzesić przeprojektowane auto w 2007 roku pod marką AC. Problemy finansowe sprawiły, że do tego nigdy nie doszło i samochód po zaledwie dwuletniej karierze odszedł do historii. Smart Roadster sprzedał się w około 43 tysiącach egzemplarzy.
Tekst: Przemysław Rosołowski
Ostatnia aktualizacja: 01.09.2014
