Jedną z największych gwiazd salonu samochodowego w Tokio w październiku 1991 roku, a z pewnością projektem, który wspomina się przez całe dziesięciolecia, było spektakularne super coupe Avus Quattro spod znaku czterech pierścieni. Samochód o obłych kształtach został zaprojektowany w zewnętrznej placówce Audi Konzept Design Munich pod wodzą Martina Smitha, która została wydzielona z myślą o kiełkowaniu nowych pomysłów i która już w pierwszych latach działalności wyprodukowała nie tylko koncept Avus, ale również pierwszą wizję Audi A2 i projekt kompaktowego SUV'a o nazwie Steppenwolf.
Avus Quattro nawiązywało swoją nazwą do jednego z najsłynniejszych torów wyścigowych okresu międzywojennego na terenie Niemiec, na którym ścigały się najszybsze samochody świata. Berlińska trasa o groźnie brzmiącej nazwie została otworzona w 1921 roku. Avus było skrótem od Automobil Verkehrs und Übungs Straße - w wolnym tłumaczeniu "ćwiczebna i publiczna trasa szybkiego ruchu". Tor zamykał się w latach swojej świetności na odcinku 19,3 kilometrów o szerokości do 22 metrów z charakterystycznym, pochylonym pod kątem aż 43 stopni zakrętem przy ogromnej wieży kontrolnej, wyłożonym starannie z cegieł. Pod koniec lat siedemdziesiątych trasa została przebudowana, słynny zakręt rozebrano, a ostatnie wyścigi przeprowadzono w tym miejscu pod koniec lat dziewięćdziesiątych. Linie konceptu o intrygujących proporcjach inspirowano ścigającymi się na Avus, słynnymi Srebrnymi Strzałami pod szyldem Auto Union.
Koncepcyjne coupe przyszło na świat zaledwie kilka tygodni po premierze równie sensacyjnego, ważącego tylko 1100 kilogramów konceptu Quattro Spyder z silnikiem V6, który pokazano we Frankfurcie. Nadwozie auta wykonano w całości z aluminium, wskazując na przyszły kierunek technologiczny seryjnie produkowanych modeli Audi, który był jeszcze mocniej zaakcentowany w Avus Quattro. Nadwozie młodszego auta zbudowano również w całości z aluminium, którego tym razem nie przykryto farbą. Zamiast tego Avus Quattro zachwycało ręcznie wypolerowaną na błysk karoserią i utrzymanymi w identycznym stylu felgami o średnicy aż dwudziestu cali, która spowszedniała wśród najszybszych samochodów sportowych dopiero dwie dekady później. Drzwi unosiły się do góry, a na ich szczycie zamontowano nietypowo lusterka boczne.
Nie tylko wygląd był powodem westchnień do Avus Quattro. Futurystyczny pojazd został zbudowany na przestrzennej ramie rurowej z silnikiem umieszczonym centralnie i wlotem powietrza w dachu, napędem przenoszonym na wszystkie cztery koła, niezależnym zawieszeniem i układem hamulcowym z systemem ABS. Do samochodu trafiły dwie poduszki powietrzne dla kierowcy i pasażera oraz system automatycznego domykania drzwi, zapobiegający ich trzaskaniu i ewentualnym uszkodzeniom. Z myślą o dłuższych podróżach wygospodarowano miejsce na niewielkie bagażniki przed przednią i za tylną osią.
Dla Avus Quattro zaprojektowano zupełnie nowy silnik w układzie W12 z trzema rzędami po cztery cylindry, pięcioma zaworami na cylinder i sześcioma wałkami rozrządu. Motor o pojemności aż sześciu litrów miał współpracować z ręczną skrzynią o sześciu biegach i dostarczać maksymalnie 509 koni mechanicznych. Jednostka miała pozwalać na rozpędzenie się do prawie 340 kilometrów na godzinę i przyspieszanie od zera do setki w czasie zaledwie trzech sekund. W teorii - w koncepcie tak naprawdę nie było silnika, a tylko jego makieta, którą wyeksponowano pod wielką, tylną szybą.
Rok 1991 był dla Audi rokiem odświeżenia niemal całej gamy modelowej i zaciśnięcia współpracy z Aluminium Company of America w celu wyprowadzenia konstrukcji aluminiowych poza fazę konceptów i prototypów. Pierwszym tego typu, produkowanym na dużą skalę modelem, a jednocześnie pierwszym autem w nowym systemie nazewniczym była luksusowa limuzyna A8, którą pokazano na początku 1994 roku. Avus Quattro nigdy nie weszło do produkcji i spoczęło w fabrycznym muzeum marki w Ingolstadt.
Tekst: Przemysław Rosołowski.
Pierwsze opracowanie: 05.03.2007
Ostatnia aktualizacja: 13.03.2016
