Zdjęcie Lamborghini Diablo SV

Lamborghini Diablo SV

  • 510 KM
  • 580 Nm
  • 3.9 s
  • 300 km/h
Przybliżony czas czytania: 4 minuty i 30 sekund.

W końcówce lat osiemdziesiątych Nuova Automobili Lamborghini, przemianowane tak na wiosnę 1987 roku po przejęciu przez Chryslera, sprzedało ostatnie z 657 sztuk urodzinowego supercoupe Countach 25th Anniversary. Żywot sztucznie podtrzymywanego przy życiu modelu dobiegł końca dopiero w roku 1990 wraz z premierą jego następcy, którego pojawienie się nowe władze firmy opóźniły o kilka lat. Było nim zupełnie nowe coupe Diablo, które zaprojektowano po raz pierwszy z myślą o późniejszym napędzie na wszystkie cztery koła.

Pierwsze Diablo było napędzane centralnie umieszczonym V12 o pojemności 5,7 litrów i mocy 492 koni mechanicznych, którą przenoszono tylko na tył. Trzy lata po jego premierze, w marcu 1993 roku zadebiutowało Diablo VT z napędem na obie osie, które przejęło funkcję okrętu flagowego Lamborghini i w którego ślady w następnych dekadach poszły kolejne generacje modeli z silnikami V12. W styczniu 1995 w Lamborghini ponownie zatrzęsła się ziemia: Chrysler sprzedał firmę grupie inwestorów z Indonezji, pod których rządami dokonano rozmnożenia wariantów Diablo o niekończące się edycje limitowane.

Coupe VT dorobiło się towarzysza w postaci otwartego VT Roadstera z dachem typu targa, a w kolekcjonerów na całym świecie wymierzono edycje specjalne pokroju Diablo SE, Jota, Monterey oraz Alpine. W roku 1995 zadebiutowało kolejne, wyjątkowe Diablo - model w specyfikacji Super Veloce (z włoskiego "super szybki"), drugie po Miurze SV z 1971 roku Lamborghini noszące właśnie takie oznaczenie.

Diablo SV było odpowiedzią na prośby garstki wymagających zapaleńców, którzy przekładali przyjemność z jazdy nad komfort i nie byli zainteresowani panowaniem nad mocą, która byłaby rozdzielana między obie osie. Diablo SV wracało do korzeni: silnik połączono tu tylko z kołami na tyle, a cała maszyna straciła w porównaniu do VT około 120 kilogramów. Model SV przeszedł cały szereg zmian mniejszego kalibru. Zrezygnowano z elektronicznie regulowanych amortyzatorów, detali z włókien węglowych, elementów silnika z magnezu, systemu ABS i skórzanej tapicerki, a kabinę niemal w całości wypełniała czerń i miejscami tani plastik. Liczne ubytki wyposażenia i wykończenia sprawiły, że SV było znacznie tańsze od Diablo VT.

Diablo od samego początku budowano na rurowej ramie przestrzennej ze stali, wspomaganej panelami z włókien węglowych, z których z czasem wykonywano coraz więcej elementów. Pod tym względem SV pozostało wierne pierwowzorowi. Największymi nowościami na zewnątrz samochodu były 18-calowe felgi Oz, nieobowiązkowe skrzydło na tyle z ruchomą lotką, zmieniającą swoje położenie w zależności od prędkości, dwa wloty powietrza do silnika, które wystawały ponad dachem oraz opcjonalny napis "SV" na boku - ostateczny argument w grze pod tytułem "rozpoznaj wersję Diablo ze znacznej odległości".

Krótsze zestopniowanie ręcznej, pięciostopniowej skrzyni biegów wpłynęło na lepsze czasy przyspieszeń i drastycznie ograniczyło prędkość maksymalną auta. Uboższy osprzęt silnika sprawił, że jego moc spadła do okolic 510 koni mechanicznych (limitowane Diablo SE osiągało w tym samym okresie 525 KM, a SE Jota miało aż 595 KM). SV rozpędzało się do 100 km/h w czasie około 3,9 sekund i rozwijało maksymalnie 300 km/h. Za wyhamowanie samochodu odpowiadał nowy układ hamulcowy z podzespołami firmowanymi przez Brembo.

Na bazie Diablo SV przygotowano wyścigowe Diablo SV-R, które powstało z myślą o pierwszym, markowym pucharze Lamborghini. Samochód został odchudzony do około 1385 kilogramów, a moc jego silnika podskoczyła do 540 koni mechanicznych. W sezonie 1999 drogowe Diablo SV przeszło modernizacje, które sprowadzały się między innymi do kosmetyki karoserii i wnętrza oraz podniesienia mocy silnika z układem zmiennych faz rozrządu do 530 koni mechanicznych. W ofercie marki z Stan'Agata Bolognese zagościł również SV Roadster.

Modernizacja SV i pozostałych wariantów Diablo były pomysłem nowych właścicieli Lamborghini, należącego do grupy Volkswagena, niemieckiego Audi. Ludzie Audi pojawili się u Włochów w drugiej połowie lat dziewięćdziesiątych w reakcji na poszukiwanie przez Lamborghini partnera do przygotowania silnika V8 dla nowego, małego modelu. Wizyta była tak owocna, że latem 1998 roku wszystkie udziały Lamborghini zostały przeniesione w ręce Audi. Produkcja modelu Diablo SV zakończyła się niedługo później. Dobiegła końca w 1999 roku po wypuszczeniu 269 egzemplarzy.

Tekst: Przemysław Rosołowski
Ostatnia aktualizacja: 14.02.2016

Skomentuj na forumUdostępnij
Galeria (zdjęć: 12)
  • Lamborghini Diablo SV - Zdjęcie 1
  • Lamborghini Diablo SV - Zdjęcie 2
  • Lamborghini Diablo SV - Zdjęcie 3
  • Lamborghini Diablo SV - Zdjęcie 4
  • Lamborghini Diablo SV - Zdjęcie 5
  • Lamborghini Diablo SV - Zdjęcie 6
  • Lamborghini Diablo SV - Zdjęcie 7
  • Lamborghini Diablo SV - Zdjęcie 8
  • Lamborghini Diablo SV - Zdjęcie 9
  • Lamborghini Diablo SV - Zdjęcie 10
  • Lamborghini Diablo SV - Zdjęcie 11
  • Lamborghini Diablo SV - Zdjęcie 12
Zdjęcia: Lamborghini, Silverstone Auctions Dane techniczne i osiągi
Rocznik1995
Typsupercar
UKŁAD NAPĘDOWY
Silnik spalinowyV12
  Położeniecentralne
  Pojemność5709 cm³
  Moc510 KM
  Moment obrotowy580 Nm
Skrzynia biegówmanual 5
Napędtył
WYMIARY
Masa1450 kg
Długość4470 mm
Szerokość2040 mm
Wysokość1115 mm
Rozstaw osi2650 mm
Rozstaw kół przód/tył1540/1640 mm
Opony przód245/40 ZR 17
Opony tył335/30 ZR 18
Zbiornik paliwa100 l
OSIĄGI
0-100 km/h3.9 s
Prędkość maks.300 km/h
Średnie spalanie100 l/100km
Inne prezentacje