Historia niemieckiego Audi sięga początku XX wieku, ale pojazdy tej marki nieprzerwanie produkowane są dopiero od 1965 roku. Poprzednio ostatnie Audi zjechało z taśmy produkcyjnej w 1941 roku a firma w tym czasie należała do słynnego koncernu Auto Union, którego to wyścigowe modele święciły triumfy w latach bezpośrednio poprzedzających wybuch II Wojny Światowej. Do dziś pozostają one jednymi z najszybszych szosowych samochodów wszechczasów (prędkości maksymalne rzędu ponad 350 km/h a w aerodynamicznie zmodyfikowanych wersjach ponad... 400 km/h!). Właśnie nimi inspirowany był prototyp potężnego, supersportowego modelu o nazwie Rosemeyer pokazany w drugiej połowie 2000 roku w Ingolstadt a następnie objeżdżający największe salony samochodowe w Europie.
Wielki przedni grill doprowadzający powietrze do radiatora oraz pomniejsze elementy stylistyki nadwozia nawiązują jednoznacznie do przedwojennego Auto Union "Silver Arrow" a koncepcyjne Audi wzięło swoją nazwę od nazwiska kierowcy wyścigowego tamtego okresu, Bernda Rosemeyera. Rosemeyer zginął w wieku 28 lat dnia 28 stycznia 1938 roku podczas próby bicia rekordu prędkości (Auto Union, którym jechał rozbiło się przy około 430 km/h).
Pękate nadwozie z klasycznym, spadzistym tyłem wykonano z wypolerowanego na błysk aluminium. Przednie wloty powietrza, tylne wyloty oraz kształt świateł nakreślono ostrymi liniami. Przednie xenonowe lampy w stanie spoczynku chowane są za metalowymi panelami, które automatycznie unoszą się przy włączeniu oświetlenia zewnętrznego. Wąskie i niskie boczne szyby sprawiają, że samochód sprawia wrażenie jeszcze cięższego i masywniejszego co potęgują gigantyczne koła.
Pozbawione zbędnych fajerwerków wnętrze prezentuje styl znany z Audi TT. Całą klatkę pasażerską od środka pokrywa ognioodporny Nomex niczym w samochodach wyścigowych bądź kokpitach helikopterów. Dwa kubełkowe fotele obito skórą i wyposażono w szelkowe pasy bezpieczeństwa. Przed kierowcę wpakowano czteroramienną kierownicę, niemały obrotomierz oraz wyścigowe pedały z możliwością regulacji położenia. Pomniejsze elementy wnętrza wykończono elementami z polerowanego aluminium lub włókien węglowych. Dbałość o detale i brak przepychu pozwoliły na utrzymanie sportowego stylu i nie popadnięcie w salonowy luksus.
Ze względów aerodynamicznych zrezygnowano z lusterek bocznych, które zastąpiono zestawem kamer. Dwie z nich umieszczono na dachu - wyglądają niczym rogi wyrzynające się u młodego byczka co doskonale pasuje do przedniego wizerunku, sprawiającego wrażenie stałej gotowości do ataku. Pasażer i kierowca poprzez tylną szybę mogą obserwować pracę centralnie umieszczonego silnika. I właściwie na tym kończy się rola szyby w tym miejscu - cały tył pokrywa metalowa klapa łącząca się z dachem odcinająca widok na inne horyzonty i poszatkowana licznymi wcięciami coby jednostka napędowa miała ktorędy oddychać.
Technicznie Rosemayer ma wiele wspólnego z modelem Hunaudieres ze stajni Bentley'a. Oba koncepty bazują na podwoziu Lamborghini Diablo VT i napędzane są szesnastocylindrowym (podobnie jak "Silver Arrow") silnikiem W16, który w finale przy pomocy czterech turbosprężarek rozwija w Bugattim Veyrone ponad 1000 koni mechanicznych. Wszystkie te związki łatwo wyjaśnić: od 1966 roku Audi należy do Volkswagena, do którego od 1998 roku należy także Bentley i Bugatti. Resztę tajemnicy rozwiewa przejęcie przez Audi także w 1998 roku włoskiego Lamborghini.
Silnik w Rosemayer napędzanym stale na wszystkie koła (napęd quattro) rozwija moc około 640 koni mechanicznych, choć można spotkać się także z informacjami mówiącymi o okrągłych siedmiu setkach. Mimo, że koncept ten nie był konceptem jeżdżącym twórcy zapowiadali prędkość maksymalną rzędu 350 km/h.
Prototyp spotkał się z dużym zainteresowaniem - znaleźli się także tacy, którzy deklarowali chęć wejścia w jego posiadanie. Rosemayer nie był jednak nigdy planowany jako pojazd produkcyjny. Z jednej strony determinowały to zbyt duże koszty dopracowania auta i wdrożenia go do produkcji a z drugiej bariera w postaci wewnętrznej konkurencji dla modeli Lamborghini, która to także miała wpływ na to, że Audi R8 nie jest jeszcze mocniejsze i szybsze.
Tekst: Przemysław Rosołowski.
Ostatnia aktualizacja: 03.10.2007
