Jesienią 1965 roku na salonach samochodowych w Paryżu i Londynie zadebiutował model DB6 wytwórni Aston Martin, następca DB5. Za stylizację nadwozia odpowiedzialni byli tym razem sami Brytyjczycy, a nie tak, jak w przypadku poprzedników, mediolańska firma Carrozzeria Touring. Pomimo zastosowania własnej technologii produkcji nadwozia, wykonanego ze stopów lekkich na stalowej ramie płytowej, na karoserii nowego modelu Aston Martina nadal znajdował się napis Superleggera, sugerujący włoskie koneksje brytyjskiej marki.
W porównaniu z poprzednikami, w modelu DB6, największej zmianie uległ tył samochodu, który został obecnie oparty o rozwiązania aerodynamiczne typu Kamm (ścięty tył), stosowane choćby w słynnym Ferrari 250 GTO czy w samochodach Cobra Daytona. Jednocześnie, aby zapewnić więcej miejsca dla pasażerów podróżujących na tylnych siedzeniach, projektanci zdecydowali się na nieznaczne podniesienie linii dachu. Samochód był też o 90 milimetrów dłuższy od swojego bezpośredniego poprzednika. Dzięki tym zabiegom DB6 stał się nie tylko bardziej komfortowy i przestronny w porównaniu do swojego poprzednika, ale również okazał się znacznie szybszy i lepiej się prowadził.
Tradycyjnie już nowy Aston oferowany był w dwóch wersjach, jako bazowa odmiana Saloon oraz mocniejsza i tym samym bardziej sportowa odmiana Vantage. W okresie produkcji firma oferowała dwie generacje modelu DB6, na początku Mark I, a przez ostatnie dwa lata produkcji Mark II. Nowszą wersję na pierwszy rzut oka można rozpoznać po delikatnie poszerzonych nadkolach.
Do napędu zarówno słabszej jak i mocniejszej wersji DB6 stosowano rzędowe, sześciocylindrowe silniki zaprojektowane przez genialnego, polskiego inżyniera, Tadeusza Marka, który przez wiele lat pełnił funkcję głównego konstruktora w brytyjskich zakładach. Silnik wersji Vantage wywodził się wprost z budowanego z myślą o wyścigach modelu DB4 GT. Jednostka napędowa o pojemności około czterech litrów z dwoma wałkami rozrządu w głowicy i dwoma zaworami na cylinder dysponowała mocą około 330 koni mechanicznych, osiąganą przy 5750 obrotach na minutę. W wersji Vantage wyposażona była w trzy gaźniki Webera w miejscu gaźników firmy SU, znanych ze zwykłego DB6. Produkowane były również egzemplarze wyposażone we wtrysk paliwa Brico, który okazał się jednak bardzo problematyczny, a samochody w niego wyposażone zostały w większości przerobione później na wersje gaźnikowe. Duża moc silnika pozwalała na osiągnięcie przez DB6 Vantage prędkości maksymalnej 238 kilometrów na godzinę, a pierwsza setka pojawiała się na liczniku już po sześciu sekundach od startu stojącego.
Napęd przenoszony był za pomocą zsynchronizowanej, pięciobiegowej, manualnej skrzyni biegów firmy ZF na koła tylne, a w zatrzymaniu pomagały hamulce tarczowe ze wspomaganiem, zastosowane na wszystkie cztery koła, które firmował Girling. Przednie, niezależne zawieszenie kół oparto o wahacze podwójne, sprężyny śrubowe i stabilizator, natomiast z tyłu zastosowano sztywny most napędowy.
Pomimo wysokich osiągów i dopracowanego prowadzenia się DB6 już w momencie debiutu był w tyle za konkurencją. Maszyna wyglądała na przestarzałą stylistycznie w porównaniu do konkurencji ze strony takich samochodów, jak AC 428, De Tomaso Mangusta, Ferrari 275 GTB4 i 365 GT 2+2, Intermeccanica Italia, Iso Grifo, Jensen Interceptor, Lamborghini Miura i Islero czy Maserati Mistral, by wspomnieć tylko niektóre samochody sportowe z bardzo długiej listy aut pochodzących z okresu produkcyjnego DB6.
Pomimo archaicznego wyglądu Aston Martin DB6 okazał się hitem sprzedaży i produkowany był do 1970 roku, a przez ten okres doczekał się zarówno odmiany pozbawionej dachu (funkcjonującej jako DB6 Volante), jak i - tym razem pozafabrycznie - kombi, zwanej Shooting Break. Ten ostatni wariant wykonany został przez brytyjską firmę nadwoziową Radford w ilości zaledwie siedmiu egzemplarzy. Dodatkowe trzy egzemplarze wersji kombi zostały wykonane przez zakłady FLM Panelcraft, co czyni je niezmiernie wartościowymi i rzadkim. Model serii DB6 Vantage Mark I powstał w ilości 417 egzemplarzy, podczas gdy seria Mark II wyprodukowana została w ilości jedynie 71 egzemplarzy. Produkcja wszystkich wersji modelu DB6 Aston Martina przekroczyła 1600 egzemplarzy, co jest znakomitym wynikiem jak na samochód sportowy i to zmagający się ze znacznie nowocześniejszą, zarówno rodzimą jak i zagraniczną konkurencją.
Niezwykle popularny Aston Martin DB6 nie trafił, tak jak jego poprzednik, do garażu najlepszego agenta jej królewskiej mości Jemsa Bonda, jednak mimo to za jego kierownicą zasiadały takie osobistości i sławy, jak następca brytyjskiego tronu książę Karol, wokaliści The Beatles i The Rolling Stones - Paul McCartney i Mick Jagger - czy wcielający się w rolę inspektora Clouseau, znakomity aktor Peter Sellers, a to nobilituje, samochód lub te osoby. Lub obie strony naraz.
Tekst: Mariusz Relich
Ostatnia aktualizacja: 01.01.2019
