Pagani Huayra Tricolore

• 840 KM
• 1100 Nm
• ? s
• ? km/h

Pięćdziesiąta rocznica działalności funkcjonującej od 1961 roku włoskiej 313 Szkoleniowej Grupy Akrobacyjnej, znanej również jako Frecce Tricolori (dosłownie "Trójkolorowe Strzały"), stała się dla Pagani Automobili pretekstem do przygotowania specjalnej edycji modelu Zonda. Limitowane do trzech egzemplarzy coupe Zonda Tricolore, bo o nim właśnie mowa, nawiązywało wyglądem do treningowych odrzutowców Aermacchi i ucieleśniało najnowsze zdobycze technologiczne marki, od węglowo-tytanowego kadłuba po wolnossące V12 od AMG o mocy 670 koni mechanicznych. Dziesięć lat później z okazji 60-lecia Frecce Tricolori powstał kolejny specjał: Huayra Tricolore.

Huayra pierwszej serii, limitowane do stu egzemplarzy coupe, zadebiutowała w 2011 roku i napędzana była podwójnie turbodoładowanym V12 od AMG o mocy 730 koni mechanicznych. Sześć lat później zadebiutował limitowany również do stu egzemplarzy Huayra Roadster z 764-konnym silnikiem, a w międzyczasie pokazano ograniczoną do dwudziestu sztuk Huayrę BC, do której później dołączył również Roadster BC. Ostatnia sztuka regularnego Roadstera opuściła fabrykę marki na początku listopada 2020 roku. W połowie grudnia zadebiutowała Huayra Tricolore.

Tak samo, jak w przypadku Zondy Tricolore, model ten jest ucieleśnieniem możliwości technologicznych i artystycznych marki Pagani. Samochód wywodzi się z Roadstera, bazuje na kompozytowym kadłubie i ubrany jest w otwartą karoserię z włókien węglowych, która upodobniła się do maszyn pilotowanych przez członków Frecce Tricolori. Wszystkie panele karoserii wykonano z odsłoniętych, błękitnych włókien węglowych, wzdłuż nadwozia pociągnięto pasy w kolorach włoskiej flagi, w środku i na zewnątrz umieszczono logotypy Frecce Tricolori, a błękitem wypełniono również felgi, przednie i tylne światła, ramki wlotów powietrza oraz elementy zawieszenia i umieszczonego centralnie silnika. Kabinę wypełniają elementy wykonane z aluminium, włókien węglowych, materiałów kompozytowych oraz skórzana tapicerka.

Huayra od samego początku napędzana jest produkowanym ręcznie na specjalne zlecenie silnikiem AMG z rodziny M158, którego nie znajdziemy u żadnej innej marki. To podwójnie turbodoładowane V12 o pojemności sześciu litrów, które w ciągu dziesięciu lat ewoluowało z każdym nowym Pagani: 730 koni mechanicznych w bazowym coupe Huayra, 764 koni w modelu Huayra Roadster, 800 koni w Huayra BC i 838 koni mechanicznych w ekstremalnym Imola. Huayra Tricolore to najmocniejsze, drogowe Pagani w historii firmy: 840 koni mechanicznych przy 5,9 tysiącach obrotów na minutę oraz 1100 niutonometrów dostępne w zakresie od dwóch do 5,6 tysięcy obrotów na minutę. Silnik współpracuje z 7-stopniową, sekwencyjną skrzynią biegów Xtrac, nowym sprzęgłem oraz elektro-mechanicznym mechanizmem różnicowym na tylnej osi. Pagani nie jest zainteresowane dwusprzęgłowymi skrzyniami biegów: są zbyt skomplikowane i zbyt ciężkie (rozwiązanie z Tricolore miałoby być aż o 35% lżejsze). Cały system miałby być lżejszy o około cztery kilogramy w porównaniu do poprzednich modeli Huayra.

Pakiet aerodynamiczny z parami ruchomych klapek z przodu i z tyłu rozbudowano m.in. o powiększony splitter z przodu, nowy dyfuzor oraz nowe skrzydło współpracujące z pokrywą silnika, z której wyrasta niewielka płetwa oraz wlot powietrza. Boczne podpory tylnego skrzydła wzorowane były na ogonach odrzutowców Aermacchi, a ich duże powierzchnie wykorzystano do umieszczenia numeru odpowiadającego samolotom (0 - dowódca naziemny, 1 - dowódca formacji powietrznej oraz 10 - solista, który odłącza się od grupy w celu wykonania skomplikowanych manewrów). Na tym związki z samolotami się nie kończą. W przedniej masce umieszczono... rurkę Pitota (w uproszczeniu: w lotnictwie wykorzystywana jest ona do pomiaru prędkości przepływu powietrza i ciśnienia), która współpracuje z pokładową elektroniką i przyrządami, a w kabinie wylądował zegar mierzący liczbę Macha (w uproszczeniu: w lotnictwie określa ona prędkość samolotu w odniesieniu do prędkości dźwięku).

Huayra Tricolore bazuje na kadłubie z najnowszych mieszanek włókien węglowych oraz tytanu i wykorzystuje niezależne, regulowane zawieszenie z elektronicznie sterowanymi amortyzatorami, które współpracują z generującymi docisk aerodynamiczny klapami w przedniej i tylnej części nadwozia. Standardem są hamulce z węglowo-ceramicznymi tarczami Brembo, aluminiowe felgi od APP Tech, ogumienie Pirelli P Zero Trofeo R oraz 4-punktowe pasy bezpieczeństwa. Na sucho samochód waży tylko 1270 kilogramów.

Pagani Automobili działające w prowincji Modena zbuduje tylko trzy egzemplarze modelu Huayra Tricolore. Cena za sztukę to 5,5 miliona euro plus podatki i opłaty lokalne.

Tekst: Przemysław Rosołowski
Ostatnia aktualizacja: 03.01.2021