Luca di Montezemolo, który był prezydentem Ferrari przez prawie ćwierć wieku, miał swego czasu stanowczo zadeklarować, że marka z Maranello będzie produkować SUV'y dopiero po jego trupie. Montezemolo rozstał się z Ferrari w 2014 roku. Od tego czasu dowodzenie firmą zmieniało się kilka razy, a razem z nim zmieniały się nastroje panujące w firmie i wizja jej przyszłości, która wykraczała poza klasyczne samochody sportowe i grand tourery. Pojawienie się SUV'a było tylko kwestią czasu.
Pierwsze plotki o SUV'ie Ferrari krążyły już kilka lat przed ustąpieniem Montezemolo. W tym czasie w segmencie tym panoszyło się już Porsche, a w kolejnej dekadzie do zabawy, z którą szły rekordowe wyniki sprzedaży, dołączyły zakłady Lamborghini, Aston Martin, Bentley i Rolls-Royce. Prace nad przygotowaniem do produkcji samochodu właśnie takiego typu zarząd Ferrari potwierdził oficjalnie na początku 2018 roku. Jesienią 2022 roku zadebiutował pierwszy SUV w przeszło 75-letniej historii marki i jednocześnie jej pierwszy, czteroosobowy samochód w seryjnej produkcji. Model Purosangue.
"Purosangue" po włosku znaczy tyle, co "rasowy". Gdy połączymy to z marką Ferrari - można być pozytywnie zaskoczonym, nawet jeśli mówimy o tak popularnym formacie, jak SUV. Każde topowe Ferrari, zaczynając od pierwszego speedstera 125 S z 1947 roku, napędzane jest wolnossącymi silnikami V12. Nie inaczej jest w przypadku Purosangue: znajdziemy tu widlastą dwunastkę, którą upchnięto między przednią osią i kabiną pasażerską. Żadnych turbosprężarek, żadnej hybrydyzacji... no, może później. Z silnikiem połączono skrzynię biegów, którą umieszczono na tylnej osi. Dzięki temu rozkład masy między osiami sięga niemal idealnych proporcji, procentowo 49/51. Na sucho maszyna waży co najmniej 2033 kilogramy (zakładając najlżejszą specyfikację, obejmującą m.in. dach z włókien węglowych zamiast dachu panoramicznego z taflą elektrochromatycznego szkła).
Długie na prawie pięć metrów nadwozie ma dwie pary drzwi. Tylna para... otwiera się przeciwnie do kierunku jazdy i zamykana jest automatycznie. Na taką ekstrawagancję odważył się jeszcze tylko Rolls-Royce ze swoim Cullinanem. Bagażnik ma 473 litry pojemności i może zostać powiększony po złożeniu tylnych foteli. Felgi na tylnej osi mają aż 23 cale średnicy. W środku umieszczono duże wyświetlacze przed kierowcą i pasażerem oraz cztery osobne fotele dla czterech dorosłych osób. Kabinę obszyto Alcantarą nowego typu, która powstaje w 68% z materiałów z recyklingu - Purosangue jest pierwszym, seryjnym autem, który zaadoptował taki materiał. Podłogę wyłożono obiciami spokrewnionymi z materiałami używanymi do produkcji wojskowych mundurów. Na wyposażeniu standardowym po raz pierwszy znalazł się system przestrzennego nagłośnienia marki Burmester. Nowością jest również czujnik jakość powietrza, który w razie potrzeby może poprawić atmosferę w kabinie. Pod względem rozmiarów i praktyczności nowemu Ferrari jest najbliżej do GTC4Lusso, shooting brake'a produkowanego od 2016 roku. Purosangue jest od niego o niecałe dwa centymetry krótsze, o prawie pięć centymetrów szersze i aż o prawie dwadzieścia jeden centymetrów wyższe.
Silnik zaprojektowany dla Purosangue otrzymał wewnętrzne oznaczenie F140IA. Wolnossące V12 o pojemności 6,5 litra charakteryzuje się zupełnie nowym dolotem, wydechem i rozrządem, nowym wałem korbowym, suchą miską olejową, bezpośrednim wtryskiem paliwa, kątem rozwidlenia 65° i głowicami rodem z coupe 812 Competizione. Motor przygotowano z myślą o wyciągnięciu jak największego momentu obrotowego w jak najszerszym zakresie obrotów: już przy 2,1 tysiącach obr/min dostępne ma być 80% momentu obrotowego. Maksymalny moment obrotowy sięga 716 niutonometrów przy 6250 obr/min. V12 kręci się do 8250 obrotów na minutę.
Maksymalna moc sięga 725 koni mechanicznych przy 7750 obrotach na minutę. To najwięcej wśród modeli spalinowych w tym segmencie: Aston Martin DBX707 z podwójnie turbodoładowanym V8 rozwija 707 koni mechanicznych, Lamborghini Urus Performante z podwójnie turbodoładowanym V8 rozwija 666 koni mechanicznych, Porsche Cayenne Turbo GT z podwójnie turbodoładowanym V8 rozwija 640 koni mechanicznych, Bentley Bentayga Speed z podwójnie turbodoładowanym W12 rozwija 635 koni mechanicznych, a Rolls-Royce Cullinan Black Badge z podwójnie turbodoładowanym V12 rozwija okrągłe 600 koni mechanicznych. Ferrari górą!
Z motorem V12 połączono dwusprzęgłową skrzynię o ośmiu biegach rodem z SF90 Stradale oraz 296 GTB, która dzięki zmniejszonym rozmiarom wpłynęła na obniżenie środka ciężkości auta. Ostatni bieg służy do ekonomicznego podróżowania autostradowego, a samochód przygotowany jest również na "żeglowanie" - tryb jazdy, w którym skrzynia biegów zostaje odłączona od silnika. Napęd przenoszony jest na wszystkie cztery koła w systemie 4RM-S, wywodzącym się z modelu GTC4Lusso, w którym zaadoptowano nowe rozwiązania rodem z supercoupe SF90 Stradale i który połączono z niezależnym systemem czterech kół skrętnych rodem z 812 Competizione. Rozdziałem momentu obrotowego na tylnej osi zajmuje się sterowany elektronicznie mechanizm różnicowy E-Diff, a z przodu działa system Torque Vectoring. Połączenia między przednią i tylną osią nie ma. Napęd na przód przenosi osobny mechanizm, Power Transfer Unit i od pewnej prędkości - od piątego biegu w górę - przednia oś nie jest napędzana.
Purosangue korzysta z adaptacyjnego zawieszenia, które u Ferrari po raz pierwszy oparte zostało o amortyzatory Multimatic z systemem True Active Spool Valve. Działaniem amortyzatorów w TASV sterują małe, elektryczne silniki, które pracują w obwodzie pod napięciem 48 V. W takim układzie klasyczne stabilizatory są zbędne. Pojazd korzysta również z najnowszej ewolucji systemu Side Slip Control, który współpracuje z układem ESP i ABS'em Evo od Boscha. Nowością wśród niezliczonych systemów wspomagania kierowcy jest system Hill Descent Control czyli asystent zjazdu ze stromej górki.
Aluminiowa platforma, na której bazuje Purosangue została zaprojektowana od zera. Nowa konstrukcja pozwoliła m.in. na zredukowanie masy względem poprzednich, 2+2-osobowych modeli marki i zwiększenie sztywności. Karoserię w większości wykonano z aluminium, a miejscami ze stali lub włókien węglowych. Pokrywę komory silnika zawieszono z przodu, a nie pod przednią szybą. Największym wyzwaniem pod względem aerodynamicznym było zmniejszenie powierzchni czołowej i oporów powietrza. W dużej mierze za powodzenie tej operacji odpowiada nisko opadający nos, łopatki i wloty powietrza z przodu, otwory przelotowe nad przednimi nadkolami, zintegrowany z dachem spoiler, niewielki dyfuzor, odpowiednio ukształtowana podłoga, nadkola i felgi. Tylna szyba nie potrzebuje wycieraczki - będzie ją czyścił sam pęd powietrza.
Grubo ponad dwie tony masy na grubo ponad siedmiuset koniach mechanicznych mocy nie robią większego wrażenia. Purosangue rozwija 100 km/h w jedynie 3,3 sekundy! Już po 10,6 sekundach przekracza prędkość 200 km/h. Prędkość maksymalna: ponad 310 kilometrów na godzinę. Przełącznik manettino na kierownicy pozwala na wybór trybu jazdy. Tym razem nie ma ani trybu Race ani możliwości wyłączenia kontroli stabilności. Jest za to tryb jazdy po śniegu i lodzie.
Tekst: Przemysław Rosołowski
Ostatnia aktualizacja: 14.09.2022
