Toyota była jedyną marką, która uczestniczyła czynnie w transformacji długodystansowych, wyścigowych mistrzostw świata oraz 24-godzinnego wyścigu Le Mans z serii pod rządami prototypów klasy LMP1 w serię, w której topową klasę tworzyły po raz pierwszy zupełnie nowe prototypy klasy Hypercar. Z końcem sezonu 2019/20 japońska marka po raz ostatni rywalizowała z prywatnymi LMP1 marek Rebellion, Enso oraz Ginetta, a z początkiem sezonu 2021 jako jedna z pierwszych pokazała się z prototypem typu Le Mans Hypercar, modelem GR010 Hybrid. Toyota znalazła się również wśród pierwszych marek, które ogłosiły gotowość na wieść o coraz szybciej zbliżającej się erze wodorowej.
Le Mans zasilane wodorem, w którym emisja dwutlenku węgla zostanie drastycznie zredukowana, marzy się organizatorom od pierwszych lat funkcjonowania mistrzostw świata World Endurance Championship. Projekt wodorowego ścigania, dla którego z czasem ukuto szyld Mission H24, rozwijany jest pod skrzydłami Automobile Club de l'Ouest, GreenGT, TotalEnergies, Michelin, Symbio, Plastic Omnium i innych. W jego ramach udało się zbudować kilka elektrycznych prototypów z wodorowymi ogniwami paliwowymi, które w ramach testów wystawiono między innymi do wyścigów pucharu Le Mans Cup. Docelowo wodorowe ścigacze na Le Mans mają bazować na podwoziach, które opracuje Oreca i Red Bull Advanced Technologies, a osiągami nie mają odstawać od Hypercarów. Ich debiut zaplanowano początkowo na sezon 2025, a później przesunięto na rok 2026.
Toyota przyjęła zapowiedź ery wodoru z otwartymi rękoma, ale na swoich warunkach. Na początku 2021 roku przygotowała prototyp wyścigowej Corolli Sport z silnikiem spalinowym na wodór, którą w ramach prób umieszczono w japońskiej serii Super Taikyu. Później tą samą ścieżką poszły wyścigowe prototypy GR Yaris i GR Corolla, prototypy drogowej Corolli Cross i Hiluxa oraz restomod słynnej AE86. Razem z Yamahą przygotowano nawet wodorowe, 450-konne V8 bazujące na silniku wykorzystywanym przez Lexusa. Tego typu poczynania, w które zaangażowały się także takie firmy, jak Subaru, Mazda i Kawasaki, sprawiły, że ACO rozszerzyło swoją wizję wodorowej przyszłości o silniki spalinowe.
W czerwcu 2023 roku w towarzystwie 24-godzinnego wyścigu Le Mans otworzono wodorową wioskę z demonstracjami nowej technologii, w której stanął prototyp Mission H24 i inne wynalazki. Wśród nich znalazł się premierowy ścigacz GR H2 Racing z oddziału Toyota Gazoo Racing, koncept długodystansowca nowej ery. Ery postrzeganej tak optymistycznie, że według ACO do roku 2030 cała czołówka 24-godzinnego Le Mans miałaby przestawić się na karmienie wodorem.
GR H2 Racing zapowiadana jest jako hybryda o długości 5,1 metra z silnikiem spalinowym na wodór, której dokładną specyfikację Toyota zachowała początkowo dla siebie. Później zdradzono, że dla auta przygotowywany jest spalinowy, turbodoładowany silnik z bezpośrednim wtryskiem w układzie V6 o pojemności 3,5 litra, co wskazywałoby na jednostkę bazującą na silniku z długodystansowego prototypu GR010 Hybrid klasy Hypercar. Na przedniej osi w GR H2 Racing miałby pracować silnik elektryczny, który dostarczałby maksymalnie 200 kW - 272 koni mechanicznych. Energia elektryczna magazynowana jest w litowo-jonowych bateriach.
Jeśli maszynę miałyby obowiązywać zasady panujące w grupie Hypercar należy spodziewać się minimalnej masy na progu 1030 kilogramów i maksymalnej mocy układu napędowego w granicach od 480 do 520 kilowatów (653-707 koni mechanicznych). Po samym koncepcie widać wiele różnic względem klasy Hypercar, zaczynając od bardzo wąskiej kabiny, w której kierowca będzie siedział na środku auta. W grupie Hypercar takie kształty kokpitu nie są dozwolone.
Na siewcę wodorowej przyszłości czekają miesiące i lata testów oraz prac rozwojowych, które od samego początku projektu prowadzone są równolegle w placówkach Toyoty Gazoo Racing w Higashi w Japonii oraz w Kolonii na terenie Niemiec. W tym czasie FIA i ACO będzie pracować nad przepisami nowej, wodorowej klasy, która, jak historia pokazuje, może opóźnić się w czasie względem oryginalnych planów o długie lata.
Tekst: Przemysław Rosołowski
Pierwsze opracowanie: 15.01.2021
Ostatnia aktualizacja: 25.10.2024
