Od końca lat sześćdziesiątych na liście największych przebojów Toyoty figuruje Corolla, kompaktowy model produkowany i sprzedawany na całym globie. W latach dziewięćdziesiątych auto cieszyło się szczególnym wizerunkiem z racji startów w rajdowych mistrzostw światach, z których w sezonie 1999 przywiozło tytuł mistrzów świata wśród producentów.
Rajdówkę WRC, przygotowaną przez niemiecki oddział Toyota Motorsport, napędzał rzędowy, czterocylindrowy silnik o pojemności prawie dwóch litrów, połączony z turbosprężarką. Turbosprężarka pojawiła się wkrótce także w Corollach produkowanych seryjnie, ale w bardzo ograniczonej liczbie i tylko na niektórych rynkach. Na Filipinach oferowano specjalny pakiet modyfikacji w zestawie z turbosprężarką dla silnika o pojemności 1,6 litra, opracowany przez zakłady TOM'S, a na rynku australijskim wymyślono nową, sportową linię pod tytułem Sportivo.
Linia Sportivo zadebiutowała w 2001 roku na marcowej wystawie Melbourne Motor Show jako oferta zaadresowana do najmłodszych kierowców. Zadebiutowała od razu z podwójnym uderzeniem: za jednym zamachem zaprezentowano turbodoładowaną Corollę Sportivo oraz 109-konnego malucha Echo Sportivo w wersji trzy- i pięciodrzwiowej. Nowa, sportowa marka miała oferować modele o ponadprzeciętnych osiągach, bogatym wyposażeniu i podniesionym standardzie bezpieczeństwa. Za samochody pod szyldem Sportivo odpowiadał przede wszystkim australijski oddział Toyota Conversions and Motorsport (T-CAM), który przez kilka wcześniejszych lat trudnił się przede wszystkim przygotowaniem body kitów dla samochodów Toyoty i Lexusa.
Jednostkę napędową dla Sportivo opracowano w Japonii i testowano w gorących australijskich warunkach na pokładzie dziesięciu przedprodukcyjnych prototypów. Silnik oparto na 1,8-litrowym, 4-cylindrowym motorze rodem z Corolli Levin. Względem bazowego auta uzyskano o ponad jedną trzecią więcej mocy i ponad połowę więcej momentu obrotowego. Oprócz instalacji turbosprężarki od japońskiego IHI, intercoolera, nowego układu wydechowego oraz elektroniki sięgnięto także po dodatkowe osłony termiczne, nowe wtryskiwacze, świece i modyfikacje układu obiegu oleju. Moc silnika podskoczyła do 156 koni mechanicznych przy 5,6 tysiącach obrotów na minutę. Maksymalny moment obrotowy: 237 niutonometrów przy 3,6 tysiącach obrotów na minutę. Była to jedna z najmocniejszych, seryjnych Corolli na świecie.
Napęd przenoszony był wyłącznie na przednie koła za pośrednictwem ręcznej skrzyni biegów o pięciu przełożeniach. Między silnikiem a skrzynią biegów znalazło się nowe, sportowe sprzęgło z oddziału Toyota Racing Developments. Na pokład trafił także wzmocniony układ hamulcowy z ABS'em w standardzie, obniżone zawieszenie z utwardzonymi sprężynami oraz 15-calowe felgi Corsica z szerszym ogumieniem od Bridgestone. Specjalny pakiet nadwoziowy obejmował przedni spoiler, nowe osłony chłodnicy, nowe progi oraz spore skrzydło na klapie bagażnika.
Produkcję Corolli Sportivo w 5-drzwiowej karoserii liftback ograniczono do zaledwie 100 numerowanych egzemplarzy (razem z prototypami 110 sztuk), które przeznaczone były tylko na rynek australijski (kierownica po prawej stronie). Dla porównania: tylko w 2000 roku Corolla znalazła w Australii ponad 30,5 tysiąca nabywców, stając się numerem jeden na tamtejszym rynku. Każdy egzemplarz Corolli Sportivo malowano w charakterystycznym, złotym odcieniu o nazwie Aztec Gold.
Tekst: Przemysław Rosołowski
Ostatnia aktualizacja: 06.05.2023
