Od samego początku działalności marki Ferrari motywem przewodnim jej samochodów były wolnossące silniki w konfiguracji V12. Taka właśnie jednostka trafiła do pierwszego modelu włoskiego producenta, który przygotowano po zakończeniu drugiej wojny światowej i taka właśnie jednostka stała się sercem pierwszych, luksusowych modelu, z pomocą których finansowano opracowanie wygrywających na całym globie samochodów wyścigowych.
Ferrari bardzo szybko rozprzestrzeniło się poza Europę, gdzie zapotrzebowanie na sportowe egzotyki było podsycane wieściami o niezliczonych wygranych aut wyścigowych. W pierwszej połowie lat pięćdziesiątych marka pojawiła się na rynku USA. Siedemdziesięciolecie zdobycia Ameryki uczczono wiosną 2024 roku w Miami Beach premierą zupełnie nowego modelu z wolnossącym V12, który dzielnie oparł się trendom ery elektryfikacji. Samochód nazwano 12Cilindri - po prostu "dwanaście cylindrów"! Razem z coupe zadebiutował od razu Spider z otwartym nadwoziem.
Bezpośrednio przed 12Cilindri linię dużych, luksusowych grand tourerów tworzyły coupe i spidery 812 Superfast i 812 GTS, 812 Competizione i 812 Competizione A, F12tdf oraz F12berlinetta. W każdym z nich obecność dwunastu cylindrów podkreślono w nazwie. Najnowszy model oparto na zmodernizowanej platformie 812 i odziano w karoserię z długą maską, która inspirowana była samochodami Ferrari z lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych. Charakterystyczny, czarny pas między przednimi światłami to ukłon bezpośrednio w stronę słynnego coupe 365 GTB/4 Daytona z końca lat sześćdziesiątych, w którym pracowało 4,4-litrowe V12 o mocy około 350 koni mechanicznych.
Czarnymi pasami objęto również środkową i tylną część karoserii 12Cilindri. Z tyłu nad światłami umieszczono ruchome skrzydełka, które w razie potrzeby pozwalają zwiększyć docisk aerodynamiczny, nad którym pracują odpowiednio rozmieszczone wloty i wyloty powietrza oraz tunele w podłodze. W kabinie cyfrowy kokpit tworzą trzy wyświetlacze: 15,6-calowy z dużym obrotomierzem przed kierowcą, dotykowy ekran 10,25-calowy na konsoli środkowej oraz dotykowy wyświetlacz o przekątnej 8,8 cala dla pasażera. W tunelu środkowym umieszczono miniaturowe dźwigienki zmiany trybu pracy skrzyni biegów. Opcjonalnie kabinę można uzbroić w nagłośnienie firmy Burmester z piętnastoma głośnikami o mocy 1600 W.
Wielkie, wolnossące V12 typu F140HD o pojemności 6,5 litra upchnięto głęboko za przednią osią. Silnik, który kręci się aż do 9,5 tysiąca obrotów na minutę wywodzi się bezpośrednio z jednostki opracowanej dla 812 Competizione. Maksymalna moc zatrzymała się na poziomie 830 koni mechanicznych, a maksymalny moment obrotowy został zredukowany do 678 niutonometrów. Około 80% momentu obrotowego dostępne już od 2,5 tysiąca obrotów na minutę. Mechaniczne dzieło sztuki zostało złożone m.in. z tytanowych korbowodów, tłoków z nowych stopów aluminium, odchudzonego wału korbowego, rozrządu z rozwiązaniami rodem z Formuły 1, suchej miski olejowej, pompy oleju o zmiennej pojemności oraz dolotu o zmiennej geometrii. Układ napędowy zwieńczono nowym wydechem z ceramicznym katalizatorem i filtrem cząstek stałych, które znalazły się tam ze względu na coraz ostrzejsze normy emisji spalin.
Silnik współpracuje z automatyczną, dwusprzęgłową skrzynią o ośmiu biegach rodem z super coupe SF90 Stradale, którą zainstalowano przy tylnej osi. Przekładnia wyróżnia się skróconymi przełożeniami, które w połączeniu z kołami powiększonymi do 21 cali gwarantują jeszcze lepsze przyspieszenia i zredukowany czas zmiany przełożeń. Po raz pierwszy zastosowano system Aspirated Torque Shaping, który kształtuje moment obrotowy silnika w zależności od wybranego biegu. To owocuje między innymi jeszcze płynniejszą zmianę biegów i poprawionym rozkładem momentu w całym zakresie prędkości obrotowej silnika.
12Cilindri Spider w najlżejszej specyfikacji waży na sucho 1620 kilogramów i jest o około 60 kilogramów cięższy od coupe. Na jedną tonę przypada tu 512 koni mechanicznych. Względem 812 Superfast skrócono o 20 milimetrów rozstaw osi, co pozwoliło na poprawę rozkładu masy (52,2% na tylnej osi). Auto bazuje na platformie ze stopów aluminium i stali (w tym na elementach z aluminium z recyklingu), której sztywność względem poprzednika zwiększono o kilkanaście procent. Ferrari zoptymalizowało również proces produkcji: zwiększono liczbę odlewanych części i zmniejszono wytłaczanych, co przełożyło się na uproszczenie procesu składania auta.
Spider otrzymał twardy, automatycznie składany i rozkładany dach z aluminium. Jego rozłożenie lub złożenie zajmuje około 14 sekund i może odbywać się w ruchu z prędkością do 45 kilometrów na godzinę. Na takim rozwiązaniu ucierpiał i tak niewielki bagażnik, którego pojemność względem coupe skurczyła się z 270 do 200 litrów. Osobno sterowana jest tylna szyba, którą w razie zachcianki można opuścić.
Nad zapanowaniem nad przenoszoną wyłącznie na tylne koła mocą pracuje komunikujący się ze sobą zestaw najnowocześniejszych systemów Ferrari. To między innymi: układ hamulcowy brake-by-wire z ABS Evo (z przodu 398-milimetrowe tarcze, z tyłu 360-milimetrowe), układy Virtual Short Wheelbase oraz Side Slip Control, panujące nad przyczepnością i zwrotnością podczas hamowania i szybko pokonywanych zakrętów, skrętne koła na tylnej osi rodem z 812 Competizione oraz nieodłączny przełącznik trybów jazdy Manettino na kierownicy. Bezpośredni dialog z podłożem spoczywa na ogumieniu Michelin Pilot Sport S5 lub Goodyear Eagle F1 Supersport.
Ferrari 12Cilindri Spider ma rozpędzać się od zera do setki w 2,95 sekundy, a od zera do 200 km/h w 8,2 sekundy. Prędkość maksymalna ma przekraczać 340 kilometrów na godzinę. Produkcja 12Cilindri nie będzie limitowana.
Tekst: Przemysław Rosołowski
Ostatnia aktualizacja: 02.06.2024
