Rzadko bywa, aby potencjał sportowego auta nie został w krótkim czasie wykorzystany na torze wyścigowym podczas gdy odwrotna sytuacja najczęściej musi mieć miejsce ze względu na regulamin danej serii (wyłączając oczywiście otwartokołowce pokroju Formuły 1 czy IndyCar). Dla amerykańskiego Saleena czas ten wyniósł zaledwie trzy miesiące od premiery szosowego coupe S7 w 2000 roku.
S7R powstał z myślą startowania w długodystansowych wyścigach serii Le Mans oraz w serialu FIA GT jako kolejny krok po turystycznych Mustangach. Przepisy klas GTS i GT1 wymogły niewielkie zmiany aerodynamiczne oraz zastosowanie potężnego, tylnego skrzydła. Masa pojazdu musiała spaść do regulaminowych 1150 kilogramów - z wnętrza wyrzucono wszystkie zbędne elementy a karbonowe panele nadwozia wymieniono na jeszcze lżejsze. Za plecami kierowcy znalazł się ten sam silniki co w seryjnym S7 - V8 o pojemności siedmiu litrów. W wyniku niewielkich zmian jednostka ta legitymowała się jeszcze większą mocą, przekraczającą 600 koni mechanicznych.
Samochód zadiebiutował w amerykańskiej serii Le Mans podczas dziesiątego wyścigu sezonu 2000, który miał miejsce jesienią na słynnym torze Laguna Seca. Był to jedynie debiut symboliczny, ponieważ auto ukończyło wyścig na odległej, 26 pozycji. Potem było już tylko lepiej, znacznie lepiej a nawet znakomicie. W sezonie 2001, 2002, 2004 tej samej serii Saleen uplasował się jako druga siła wśród konstruktorów w klasie GTS. W roku 2001 S7R uplasował się na miejscu 18 w całodobowym maratonie Le Mans zajmując w swojej klasie (GTS) ostatnie miejsce na podium (pozostałe dwa egzemplarze nie dojechały do mety). W roku 2002 po amerykańskiego ścigacza sięgnęły zespoły startujące w brytyjskiej i hiszpańskiej serii GT, gdzie pojazdy te pozwoliły na sięgnięcie po tytuły mistrzowskie. W roku 2003 pojazdy Saleena wkroczyły odważnie do serii FIA GT nie odnosząc w ciągu dwóch lat większych sukcesów w ogólnym rozrachunku. W sezonie 2005 pojazd startował w kilku seriach na całym świecie a w roku 2006 ponownie stawił się w 24-godzinnym Le Mans. Do mety dojechał jako 11 zajmując w swojej klasie (GT1) miejsce szóste. W roku 2007 było jeszcze lepiej: do mety dojechały dwa egzemplarze zajmując 10 i 16 miejsce w całej stawce oraz 5 i 9 pozycję w klasie GT1.
W sezonie 2004 i 2005 Saleenem S7R ścigał się Mistrz Polski z lat 2002-2006, Maciej Stańco a auto można było zobaczyć na torze w Poznaniu i w Kielcach.
Pierwsze dziesięć egzemplarzy zbudowało brytyjskie Ray Mallock Limited po czym w roku 2006 wytwarzanie S7R przejęła francuska grupa Oreca. Do chwili obecnej powstało 14 egzemplarzy, z których większość jest ciągle aktywna.
Tekst: Przemysław Rosołowski.
Ostatnia aktualizacja: 07.12.2007
