Małe Ferrari F355 w ciągu pięciu lat obecności na rynku sprzedało się w ilości ponad 11 tysięcy egzemplarzy, będąc tym samym najlepiej sprzedającym się samochodem w historii koncernu. W roku 1999 auto zostało wyparte przez nowy model 360 Modena. Ten również w ciągu blisko pięciu lat produkcji znalazł aż 15 tysięcy nabywców, bijąc rekord swego poprzednika. W roku 2004 na międzynarodowym salonie samochodowym w Paryżu premierę miał jego następca - coupe F430. Nowy pojazd był na wskroś znacznie bardziej zaawansowany technicznie, znacznie mocniejszy i znacznie szyby, przekraczając po raz pierwszy jako najtańsze Ferrari barierę 300 km/h...
Zmiany w wyglądzie w porównaniu do 360 nie były tak rewolucyjne jak w przypadku przejścia na 360 z F355. Wszystkie wloty powietrza pozostały dokładnie na dwoim miejscu (plus jeden nowy na przedzie), ale wyraźnie je powiększono i zaostrzono ich kształty. Sylwetka całego auta stała się nieco bardziej pękata a jednocześnie smuklejsza. Skurczyły się przednie lampy, nabierając lekkiego i przyjemnego dla oka kształtu. Z tyłu zawieszono krzykliwy dyfuzor, który w 360 był prawie niezauważalny a także dodano trzecie światło stopu. W poprzednim modelu do pełni szczęścia wystarczały felgi o średnicy 18 cali. F430 czuło się w pełni zaspokojone przy jednym calu więcej. W porównaniu do 360 znacznej poprawie uległy siły docisku i przyssania się pojazdu do drogi, zmniejszono też wyraźnie opory powietrza.
F430 oparto na silnie zmodyfikowanym podwoziu modelu 360. Nadwozie, centralną ramę oraz podzespoły zawieszenia wykonano z kompozytów oraz stopów aluminium. Hamulce opracowane przez Brembo pojawiły się także w niezwykle efektywnym wariancie ceramicznym (im dłużej tym lepiej pracują). Samochód uzbrojono po raz pierwszy w przypadku szosowego auta w elektronicznie sterowany dyferencjał E-Diff o ograniczonym poślizgu, który na podstawie pomiarów kątów nachyleń i przyspieszeń bocznych odpowiednio rozdziela moment napędowy pomiędzy tyle koła. Do wyboru tradycyjna, ręczna skrzynia biegów bądź sekwencyjna przekładnia sterowana łopatkami przy kierownicy.
Na wyposażeniu standardowym znalazły się liczne systemy kontrolujące tor jazdy, pracę hamulców czy ustawienie zawieszenia. Przy kierownicy po raz pierwszy znalazł się przełącznik (tak zwane "manettino"), który pozwalał wybrać kierowcy, z którą kombinacją elektronicznych wspomagaczy oraz z jakimi nastawami dyferencjału i zawieszenia chce mieć akurat do czynienia. Przełącznik ten oferuje aż pięć pozycji: Ice (jazda po śliskiej nawierzchni, lodzie), Low Grip (jazda po nawierzchni o niskiej przyczepności), Sport (jazda po torze) oraz wyczynowe tryby Race i CST, w których całkowicie odłączana jest kontrola stabilizacji toru jazdy i trakcji i kto wie co jeszcze...
Tuż przed przednią osią umieszczono zupełnie nowy silnik V8 o pojemności 4,3 litrów opracowany wspólnie z Maserati w ramach wewnętrznej przynależności do Fiata. Z jednego litra wyciągnięto 114 KM mocy, czyli tylko o dwa konie więcej niż w przypadku jedynie o 4 kilogramy lżejszego 3,6-litrowego V8 pracującego w 360, który wywodził się jeszcze z jednostki napędzającej model Dino 308 GT4 (nie użyto w jego przypadku marki Ferrari) z 1973 roku. Osiągi pojazdu uległy znacznej poprawie: tylko niespełna 4 sekundy do setki (360 potrzebowało 4,5) oraz prędkość maksymalna aż 315 km/h (o 20 więcej niż poprzednik).
Wnętrze auta tak samo jak i nadwozie powstało w studiu Pinifariny i połączono w nim funkcjonalność z materiałami najwyższej klasy. Powierzchnię deski rozdzielczej wykańczaną karbonowymi detalami utrzymano w odcieniach czerni. Wszystko pozostałe oddano pod komendę w postaci indywidualnych życzeń klienta. Wybór nie ograniczał się jedynie do kolorystyki, ale także do krojów i gatunków skóry, typu foteli, rodzajów ściegów i nici. Dowolnie można także wybierać w kolorach nadwozia (nawet spoza firmowej palety). Centrum dowodzenia zaopatrzone jest w markowy system audio, nawigację satelitarną i Bluetooth. W opcji nabyć można także firmowy zestaw bagażowy (bagażnik pod przednią maską ma pojemność 220 litrów, nieco przestrzeni jest także za fotelami).
Na genewskim salonie samochodowym w 2005 do coupe dołączyła okryta wersja, F430 Spider. W tym samym roku na potrzeby serii Ferrari Challenge opracowano niewiele różniący się od wersji ulicznej wariant F430 Challange. Powstały też modele wyścigowe startujące w klasie GT2 i GT3 wyścigów turystycznych organizowanych pod patronatem FIA.
W roku 2007 w ofercie Ferrari pojawiło się zrestylizowane, odchudzone i znacznie wzmocnione (do 510 KM) coupe 430 Scuderia będące odpowiedzią na auta pokroju Lamborghini Gallardo Superleggera czy wszelkie ulepszone wersje Porsche 911. Zgodnie z 5-letnim okresem panowania następca serii 430 powinien zadebiutować w 2009 roku.
Tekst: Przemysław Rosołowski.
Ostatnia aktualizacja: 04.03.2008
