Jak chyba wszyscy, którzy nie spali na lekcjach historii wiedzą po II wojnie światowej nastąpił bardzo szybki rozwój amerykańskiej gospodarki. Przepaść dzieląca USA i odbudowującą się Europę doskonale obrazują produkowane w tamtych czasach samochody. Na starym kontynencie największym powodzeniem cieszyły się małe, tanie i spartańskie wozidełka pokroju Citroena 2CV czy "Garbusa". W tym samym czasie w USA autostrady zostały zdominowane przez wielkie krążowniki z widlastymi ósemkami pod maską; im większe i z większą liczbą chromowanych ozdóbek tym lepiej. Lata pięćdziesiąte to także wzrost zainteresowania lotnictwem, oczywiście głównie za oceanem. Amerykanie zatopili japońską flotę, X1 złamał barierę dźwięku, a Boeing 707 sprawił, że loty długodystansowe przestały być domeną bogatych pomyleńców.
To zainteresowanie udzieliło się także projektantom samochodów. Pierwsi byli ludzie z General Motores, którzy na wystawie Motorama w latach 1950-54 pokazali 3 ewolucje prototypu Firebird. Samochody napędzane turbinowymi silnikami wyglądały prawie jak samoloty na kółkach, a zamiast kierownicy miły dziwny wolant. Taka miała być przyszłość motoryzacji, a odpowiedź co z tego wyszło znajdziecie na najbliższej drodze. Nic.
Nieco realniej na mariaż lotnictwa i automobilizmu popatrzył oddział Cadillaca (w rodzinie GM od 1909 roku). Inżynierowie tej firmy postanowili stworzyć tradycyjny samochód, którego nadwozie nawiązywałoby do latających maszyn. I tak oto powstał model Cyclone.
Z zewnątrz prezentuje się jak dwa kadłuby myśliwca, lub dwie rakiety połączone ze sobą i wyposażone w cztery koła. Przednie światła przesunięto ku osi pojazdu, aby zrobić miejsce na dwa aerodynamiczne dzioby. W dziobach nowoczesnych samolotów zwykle montuje się radary, na co zdecydowano się także w przypadku tego samochodu. Radar mierzył (a przynajmniej miał mierzyć - urządzenia nigdy nie testowano w rzeczywistości) odległość między nami a samochodem z przodu a wyniki pokazywał poziomy wskaźnik, który przy okazji przedstawiał drogę hamowania przy aktualnej prędkości. Warto w tym momencie wspomnieć, że Cyclone powstał w 1959 roku.
Patrząc na auto z profilu w oczy rzucają się niewielkie stateczniki; prototyp początkowo był wyposażony w wysokie, pionowe "skrzydła", które jednak wkrótce usunięto. Tylne, okrągłe światła przywodzą na myśl dysze silnika odrzutowego z włączonym dopalaczem. Cyclone jako jeden z pierwszych samochodów w historii został wyposażony w przesuwne drzwi, których otwarcie nie zakłócałoby linii auta. W początkowych planach pojazd miał być wyposażany w bańkowatą, w pełni szklaną kabinę, która jednak wkrótce została zredukowana do niewielkiej szyby.
Wnętrze, jak na amerykański wóz z połowy XX wieku, prezentuje się całkiem nieźle. Dwa przepastne, skórzane fotele, do tego prosta, jednak ładna deska rozdzielcza i... opcja autopilota, która opierając się o radary pozostała jedynie w sferze marzeń. Jej działanie miało wiązać się z sygnałami emitowanymi poprzez kable zalane w asfalcie.
Pod maską "Trąby Powietrznej" pracuje tradycyjny silnik V8. Konstrukcja prosta jak amerykańska droga: wielka pojemność, 2 zawory na cylinder, rozrząd obsługiwany popychaczami i gaźnik. Z 6,4 litrów pojemności wyciśnięto prawie 330 koni mechanicznych, czyli około 50 KM z litra, z którymi komunikację ułatwia zaledwie 3-biegowy automat. Aby komfortu stało się zadość auto wyposażono w pneumatyczne zawieszenie.
Cadillac podzielił niestety los swoich nieziemskich przodków z serii Firebird i powstał tylko w jednym prototypowym egzemplarzu, który obecnie znajduje się w muzeum General Motors, gdzie jest jednym z najbardziej obleganych eksponatów.
Tekst: Piotr Talik
Ostatnia aktualizacja: 04.09.2008
