Na początku lat osiemdziesiątych w rajdach rządziły B-grupowe potwory pokroju Audi Quattro czy Lancii 037, a wkrótce dołączył do nich kolejny mocny gracz - Peugeot. Francuski producent zdecydował się wykorzystać jako bazę miejski samochodzik oznaczony liczbą 205, który wbrew pozorom bardzo dobrze nadawał się do tego celu. W pracach nad samochodem brali udział inżynierowie Talbota, marki która w 1981 roku zdobyła mistrzostwo świata producentów, a wkrótce później została całkowicie wchłonięte przez Peugeota. Jednym z szefów projektu był Jean Todt, znany obecnie jako prezes zespołu wyścigowego Ferrari w latach 1993-2007. Grupa B, w której lew miał się ścigać praktycznie nie wprowadzała żadnych technicznych ograniczeń, co doprowadziło do prawdziwego wyścigu zbrojeń wśród producentów. Warunkiem uczestnictwa było wyprodukowanie 200 cywilnych egzemplarzy blisko spokrewnionych z późniejszym pożeraczem oesów. W taki też sposób powstało 200 sztuk obecnie kultowego 205 T16, który ze standardowym 205 miał wspólny tylko znaczek i z grubsza wygląd zewnętrzny.
Rajdowy T16 od wariantu cywilnego różni się przede wszystkim mocą silnika, został także odpowiednio wzmocniony, zarówno od strony nadwozia jak i podwozia, a wszelki towar luksusowy jak maty wygłuszające czy opuszczane szyby poszedł w odstawkę. Z zewnątrz oba auta wyglądają podobnie, większe zmiany stylistyczne wprowadziła druga ewolucja, wyposażona w wielki tylny spojler i równie okazałe przednie skrzydło.
Elementem nośnym T16 jest stalowa, rurowa rama, wzbogacona dodatkowo o klatkę bezpieczeństwa, która raczej nie spełniłaby dzisiejszych standardów. Bezpośrednio do ramy przymocowane zostały panele nadwozia wykonane z kevlaru, bardzo lekkiego i wytrzymałego materiału kompozytowego. Poszczególne elementy karoserii zaprojektowano tak, aby jak najłatwiej można je było zdemontować, ułatwiając mechanikom dostęp do wszystkich podzespołów. Niewielkie nadwozie zbudowane z nowoczesnych materiałów to przede wszystkim niewielka masa, w rajdowej wersji wynosząca niewiele ponad 900 kilogramów. Ponadto 205 łączy niewielkie rozmiary zewnętrzne z całkiem sporym rozstawem osi co bardzo poprawia prowadzenie.
Peugeot, podobnie jak rywale z grupy B (oprócz MG) zdecydował się na zastosowanie niewielkiego, lekkiego silnika wspomaganego końską dawką sprężonego powietrza. I tak czterocylindrowa rzędówka została zamontowana poprzecznie przed tylną osią. Zastosowano w niej rozrząd DOHC, 4 zawory na cylinder i wtrysk Bosha. Z pojemności 1,8 litra, przy wsparciu turbiny Garrett i intercoolera udało się wycisnąć około 450 koni mechanicznych w najmocniejszej wersji Evo 2, która zadebiutowała w połowie sezonu 1985. Wcześniejsze modele były o około 50-100 koni słabsze. Evo 2 otrzymał także nową, sześciobiegową skrzynię biegów w miejsce manualnej piątki z pierwszej ewolucji.
205 posiadał w swoich czasach najbardziej zaawansowany system przeniesienia napędu, który umożliwiał zmianę rozkładu mocy na poszczególne osie. Taka operacja była możliwa do wykonania tylko w serwisie, pomimo wszystko była to spora przewaga Peugeota nad konkurencją.
Francuski pojazd zadebiutował na rajdowych trasach podczas Rajdu Korsyki w 1984 roku. Za kierownicą maszyny zasiedli: Fin Ari Vatanen (mistrz świata z roku 1981, wtedy za kierownicą Forda Escorta) oraz Francuz Jean-Pierre Nicolas. Dziewiczy rajd rozpoczął się znakomicie, po pierwszym etapie dublet Peugeota znajdował się na czele stawki, niestety nie udało się dowieźć tych miejsc do końca. Na pierwsze zwycięstwo małego lwa trzeba było czekać do Rajdu Finlandii, wtedy jeszcze noszącego nazwę Tysiąca Jezior. Jadący na swoich śmieciach Vatanen nie dał szans Alenowi w tylnonapędowej Lancii. W sezonie 1984 Peugeot wygrał trzy rajdy, wspomniany wcześniej Tysiąca Jezior, a także San Remo oraz RAC w Wielkiej Brytanii.
W sezonie 1985 Peugeota reprezentowali dwaj Finowie: Vatanen oraz Timo Salonen. Zaczęło się od dwóch wygranych tego pierwszego, później pałeczkę lidera przejął Salonen. Podczas rajdu Korsyki zadebiutowała druga ewolucja "dwieście piątki", która jeszcze bardziej dominowała nad rywalami. Efektem był szereg zwycięstw i mistrzowska korona dla Salonena oraz całego teamu w kategorii konstruktorów. Medal ma jednak 2 strony, podczas Rajdu Argentyny ciężkiemu wypadkowi uległ Vatanen, który musiał pauzować przez półtora roku. Jego miejsce zajał kolejny legendarny kierowca, zwany generałem Juha Kankkunen. Rok 1986 stał pod znakiem tragedii, podczas Rajdu Korsyki ginie Toivonen wraz z pilotem, wcześniej śmierć ponosi trójka kibiców potrąconych przez B-grupowego Forda. Zapada decyzja o delegalizacji Grupy B, czemu sprzeciwia się będący na szczycie Peugeot, jednak bez skutku. Ostatecznie francuski zespół, podobnie jak rok wcześniej, zgarnął oba tytuły, zarówno wśród konstruktorów jak również wśród kierowców, za sprawą Kankkunena.
Niestety Peugeot nie posiadał auta kwalifikującego się do Grupy A, dlatego też po sezonie 1986 zespół wycofał się z rajdów. Odpowiednio przygotowany 205 T16 wystartował jeszcze w rajdzie Dakar, gdzie odniósł wspaniałe zwycięstwa w roku 1987 (Ari Vatanen) oraz rok później z Juha Kankkunen'em za kierownicą. Na przełomie XX i XXI wieku 205 doczekał się wreszcie następcy, czyli modelu 206 WRC, który podobnie jak poprzednik zdominował rajdy na kilka lat.
Tekst: Piotr Talik
Ostatnia aktualizacja: 14.01.2009
