W czasie, gdy w Europie rosło napięcie wyczekiwania na rynkowy debiut nowego Nissana GT-R na rodzimej ziemi coupe nie tylko podbijało już serca klientów, ale zdążyło też zadomowić się w serii wyścigowej Super GT. GT-R z 500-konnym V8 zamiast seryjnego V6 wygrał już w debiucie na Suzuce, a w całym sezonie 2008 zwyciężył aż w 7 z 9 eliminacji, pozwalając na zdobycie mistrzowskiego tytułu kierowców w klasie GT500. Japończyków do startów w europejskich mistrzostwach po długiej przerwie skusiła królowa GT w nowej formule - seria GT1 World, rozpoczynająca się od roku 2010.
Zamknięte w sztywne ramy przez FIA wyścigi samochodów turystycznych wyłoniły się, obok uregulowanej Formuły 1, z krajobrazu po drugiej wojnie światowej już na początku lat pięćdziesiątych XX wieku. Pierwsi kierowcy i producenci zostali wyróżnieni mistrzowskimi tytułami już w 1960 roku, a przez kolejne dekady przewijały się przez serię tak znakomite marki, jak Ferrari, Porsche czy Lotus. W latach '90 w wyścigach GT startowały najszybsze samochody świata, bazujące z definicji GT na samochodach produkowanych seryjnie - między innymi Ferrari F40 LM oraz McLaren F1 GTR.
W roku 1997 z inicjatywy FIA (Federation Internationale de l'Automobile) i SRO (Stéphane Ratel Organisation) na torach Europy, Azji i Afryki ruszyła seria wyścigowa samochodów klasy GT według nowych regulacji. Mistrzostwa podzielone na królewską grupę GT1 oraz GT2, którymi były początkowo zainteresowane między innymi fabryczne zespoły BMW i Mercedes-Benza, przeobraziły się w 2000 roku w zmagania prywatnych zespołów. W roku 2006 seria celebrowała 100 wyścig, a zasłużenie do historii przeszła wraz z końcem sezonu 2009. Klasę GT2 wydzielono i zdegradowano do mistrzostw jedynie w skali Europy, z GT1 utworzono globalne, prestiżowe GT1 World, stawiające tym razem na krótkie rozgrywki zamiast wyścigów wytrzymałościowych.
Ze "starych znajomych" do nowej serii, zgodnie z regulacjami aktualnymi do ostatniego dnia 2010 roku, po niewielkich modyfikacjach mogły załapać się właściwie wszystkie maszyny obecne w sezonie 2009: Aston Martin DBR9, Chevrolet Corvette Z06, Maserati MC 12 oraz Saleen SR7. Liczbę drużyn mogącą wziąć udział w zawodach ograniczono do 12, dając im jednocześnie prawo wystawienia dwóch pojazdów tego samego modelu z dwoma kierowcami każdy. W ostatnim tygodniu grudnia 2009 start w DBR9, który debiutował jeszcze w 2005 roku na Sebring (od razu wygrywając), zadeklarowały dwie drużyny. Po 15 stycznia, który wyznaczono jako ostatni dzień przyjmowania zgłoszeń, na liście chętnych znalazło się również Maserati i Corvette. Resztę stawki obstawiły zupełnie nowe konstrukcje: Ford GT1, Lamborghini Murcielago LP670 R-SV oraz Nissan GT-R GT1 przygotowany przez oddział Nissan Motorsports, znany powszechnie jako Nismo. GT-R został odsłonięty w firmowych barwach i finalnej specyfikacji wraz z pozostałymi samochodami w marcu 2010 w paryskim Place Vendome.
Nissan najmniej z całego towarzystwa rzucałby się w oczy, gdyby miało ono wybrać się gdzieś na drogi uczęszczane przez zwykłych śmiertelników, choć oczywiście nie brakuje mu tak nieodłącznych elementów, jak "szufli" na przedzie i wielkiego "skrzydła" na zadzie. Z całej szóstki jest najwyższy i wydaje się być też najbardziej "napompowany", przez co sprawia wrażenie bycia nieco nie na miejscu. Ku temu ostatniemu są całkiem mocne podstawy - GT-R naznacza powrót Nissana do mistrzostw świata GT po przeszło 20 latach przerwy. Pozostali uczestnicy zmagań to właściwie starzy wyjadacze...
Sercem wyścigowego GT-R jest 5,6-litrowa, 8-cylindrowa, widlasta jednostka VK56DE z aluminiowym blokiem, dwoma wałkami rozrządu i czterema zaworami na cylinder - po podwójnie doładowanym V6 z drogowego GT-R nie został ślad. W zastosowaniach cywilnych (Nissan Armada, Pathfinder, Patrol czy Infiniti QX) silnik ten rozwija około 310 KM i 520 Nm, w wersji wyczynowej produkuje aż 600 KM mocy (przynajmniej w serii GT1 - na więcej nie pozwalają tu przepisy) oraz przeszło 650 Nm momentu obrotowego. Motor współpracuje z 6-stopniową, sekwencyjną skrzynią biegów, zintegrowaną z mechanizmem różnicowym i 3-dyskowym, karbonowym sprzęgłem, napędzając tylko tylne koła - GT1 nie pozwala na napęd wszystkich osi, podobnie jak i na stosowanie elektronicznych systemów wspomagających kierowcę.
Zawieszenie GT-R'a jest w pełni niezależne, z przodu znajdziemy układ podwójnych wahaczy, a z tyłu układ kilku drążków reakcyjnych (wielowahaczowy). Tarcze hamulcowe obowiązkowo wykonane są z włókien węglowych i spieków ceramicznych, a przy każdym z kół wgryzają się w nie 6-tłoczkowe zaciski.
GT-R w ramach rozgrzewki zawitał w serii FIA GT już w 2009 roku, ogrywając rolę elementu wykonawczego fabrycznej ekipy Nissan Motorsports z angielskiego Colchester. Obsadzając niektóre wyścigi w sezonie dowiódł tylko, iż etap rozwojowy bardzo dobrze mu zrobi - najlepszym wynikiem wśród nieco szybszego towarzystwa, utworzonego według starych standardów GT1, było 10 miejsce w wyścigu na Spa-Francorchamps. W inauguracyjnym sezonie GT1 World z GT-R'a korzystać będą zespoły angielskiego Sumo Power GT oraz szwajcarskiego Swiss Racing Team. Maszyna Nissana pojawi się przy okazji serii również jako oficjalny samochód bezpieczeństwa i samochód przewodzący.
Tekst: Przemysław Rosołowski
Ostatnia aktualizacja: 17.04.2010
