Długa i treściwa historia Alfy Romeo od samych początków ściśle związana jest ze sportami samochodowymi. W portfolio koncernu znajdziemy zwycięstwa w 24-godzinnym wyścigu Le Mans, dziesiątki wygranych Grand Prix, tytuły mistrzowskie w Formule 1 oraz szereg zdobytych rajdów i wyścigów wszelkiego innego rodzaju. Po kłopotach finansowych i wykupieniu marki w drugiej połowie lat osiemdziesiątych przez Fiata firma ogranicza jednak swoją obecność właściwie jedynie do zawodów samochodów turystycznych. Świetną okazją do przypomnienia wspaniałej, sportowej przeszłości Alfy Romeo stały się jej 100 urodziny. W dniu 25 kwietnia 2010 roku we włoskim Cernobbio podczas corocznego konkursu elegancji Villa D'Este nad jeziorem Como zaprezentowano jedyny w swoim rodzaju model TZ3 Corsa.
Już sama nazwa pojazdu zdradza jego szlachetne pochodzenie i znakomitych przodków. TZ to seria wyczynowych modeli Alfy Romeo, za którą stoi studio nadwoziowe Zagato. Pierwszą Tubolare Zagato nakreślono jeszcze w 1963 roku (Giula TZ). Auto budowano jako pojazd drogowy oraz wyścigowy, a w roku 1965 zastąpiła je TZ2, którą złożono w kilkunastu egzemplarzach przeznaczonych tylko na tor. Liczne triumfy serii TZ (Sebring, Targa Florio, Nurburgring, Le Mans) zakończyła rosnąca konkurencja oraz opracowanie w jej obliczu kilku wariantów jej następcy, słynnej Alfy Romeo Tipo 33. TZ3 Corsa idzie w ślady TZ2, ale podąża znacznie węższym torem. Pojazd zbudowano tylko z myślą o wyścigach, ale powstał tylko jeden egzemplarz, który spłodzono na specjalne zamówienie pewnego kolekcjonera z Niemiec, Martina Kappa. Kapp, oddany Zagato i Alfie Romeo, posiada w swoich zbiorach zarówno TZ, jak i TZ2, a także między innym Alfę Romeo SZ i Junior Z.
Pierwsza Tubolare Zagato XXI wieku czerpie ze starszych sióstr pełnymi garściami. Sylwetka maszyny kusi wypukłym, ostro ściętym tyłem, zamaszystą, spływającą na wszystkie strony maską oraz węszącym tuż przy asfalcie scudetto. Na nadwoziu nie mogło również zabraknąć nieodłącznego znaku rozpoznawczego najszybszych modeli Alfy - Quadrifoglio Verde, czyli zielonej, czterolistnej koniczynki. Osadzono ją na tle białego trójkąta w miejscu splotu przedniej maski i unoszonych do góry z częścią dachu drzwi. W środku oczywiście golizna: pionowa deska rozdzielcza z milionem przełączników, kubełkowe fotele, nagie włókna węglowe, niewielka kierownica, koścista dźwignia zmiany biegów z gałką na wysokości ramion kierowcy i niewielkie lufciki w bocznych szybach, przez które z trudem będzie uciekać gorące powietrze.
Pod aluminiowym nadwoziem, odwołującym się do minionych dekad, odnajdziemy jednoczęściowy kadłub z włókien węglowych, rurowe podwozie i rurową ramę przestrzenną. Z włókien węglowych wykonano również fotele zapożyczone z serii WRC i kierownicę, a z aluminium gaśnicę - wszystkie te elementy, wraz z szeregiem mniejszych, dostarczyło włoskie OMP Racing. Dzięki wykorzystaniu tak lekkich materiałów masa auta sięga zaledwie 850 kilogramów. Do napędu służy 4,2-litrowe V8 z suchą miską olejową, produkujące w zależności od ustawień około 420 KM. Silnik umieszczono z przodu, za przednią osią. Poprzez sekwencyjną skrzynię biegów o sześciu przełożeniach napędza on tylne koła. W roli partnera z ogumieniem serii PZero wystąpiła firma Pirelli, a do budowy zawieszenia wykorzystano części produkcji szwedzkiego Ohlins Racing. Dokładne osiągi coupe nie są znane, a Zagato wspomina dyplomatycznie o przeszło 300 km/h prędkości maksymalnej i niespełna 3,5 sekundach dzielących stan spoczynku od pędzenia z prędkością 100 km/h. Czy i kiedy TZ3 pojawi się na torze? Nie wiadomo.
TZ3, obok 100-lecia Alfy Romeo, celebruje również 90-lecie współpracy marki se studiem Zagato, które ograniczając się tylko do sportów motorowych można podzielić na cztery okresy. Pierwszy przypada na lata '20 i '30 XX wieku, kiedy to w Zagato projektowano auta startujące w barwach Scuderii Ferrari, odnoszące wielkie sukcesy w Mille Miglia. Etap drugi to lata '40 i '50 oraz działalność Alfa Corse - mistrzowski tytuł Juana Manuela Fangio na Alfie 159 w Formule 1. Dwie kolejne dekady do Autodelta, a lata osiemdziesiąte i dziewięćdziesiąte to zmagania Scuderii Zagato w ramach fabrycznego pucharu Alfy Romeo SZ.
W czasie trzech dni wiążących imprezy w Villa d'Este i Villa Erba, z konkursem elegancji jako punktem kulminacyjnym, obok premierowej TZ3 Corsa pojawiło się dziewięć innych modeli Alfy Romeo. Wszystkie przywędrowały prosto z muzeum marki w Arese. Lśniącym nowością modelom Giulietta i 8C Spider towarzyszyły: RL Super Sport z nadwoziem Castagny zbudowana w 1925 roku dla indyjskiego maharadży, 6C 1750 Gran Sport z 1931 roku z nadwoziem Zagato, rok młodsza 8C 2300 Mille Miglia Spider nakreślona również przez Zagato (egzemplarz, który wygrał Mille Miglia w 1932 i 1933 roku), 8C 2900 B Lungo z 1938 roku z karoserią firmy Touring, powojenna 6C 2500 Super Sport Villa d'Este z roku 1949, niezwykła 1900 C52 Disco Volante Spider z 1953 roku, prototyp amerykańskiej serii Giulietty Spider z roku 1955, rok starsza 2000 Sportiva i w końcu prototypowa Tipo 33 Stradale wyprodukowana w sezonie 1967.W konkursie elegancji TZ3 wyróżniono pierwszą nagrodą w kategorii konceptów i prototypów (Concept Cars &apm; Prototypes), a w klasie powojennych aut wyścigowych (Post-War Competition Cars) wygrała prywatna Alfa Romeo 1900 SSZ przywieziona z USA.
Tekst: Przemysław Rosołowski
Ostatnia aktualizacja: 05.06.2010
