Z początkiem roku 1980 Audi zmieniło na zawsze oblicze motoryzacyjnego świata dzięki 200-konnemu modelowi Quattro ze stałym napędem na wszystkie koła, którego przygotowanie pochłonęło trzy lata. Maszyna dała początek niemal niepokonanemu, rajdowemu Quattro, z którego w 1985 roku wyrosło pierwsze auto marki spod znaku "Sport", rajdówka Quattro S1. Pięć lat później pojawiła się pierwsza, drogowa "eska", coupe S2, do którego w 1993 roku dołączyły w salonach sprzedaży sedan i kombi S2 Avant na bazie Audi 80. W maju 1991 roku przywitano kombi i limuzynę S4 na bazie Audi 100. Niecałe trzy lata później cały trend eskalował do kombi RS2, które tylko z wyglądu przypominało ospały, pakowny pojazd na dłuższe, rodzinne wycieczki.
Dlaczego tylko jako kombi? Porsche, które zaangażowano w cały projekt, podobno obawiało się, że jakakolwiek inna kombinacja będzie zagrażać jego modelom. I mieli rację, zwłaszcza, gdyby Audi pokusiło się o rozwinięcie idei stojących za coupe S2. Zamiast tego otrzymaliśmy natychmiastowego klasyka, najszybsze, seryjne kombi na świecie, pierwszy model z rodziny RennSport spod znaku czterech pierścieni i idealnego "sleepera", pogromcę gigantów, który zdradza się tylko detalami.
Audi miało w pierwszej połowie do dyspozycji nową, widlastą ósemkę o pojemności 4,2 litrów i mocy 280 KM, którą oferowano w modelu S4 Avant. W przypadku RS2 postawiono jednak na rzędową piątkę o pojemności 2,2 litrów, która od kilku lat sprawdzała się w modelach S2 i S4, dostarczając im od 220 do 230 KM. RS2 musiało oczywiście przeskoczyć V8, więc o tak skromnych wartościach można zapomnieć. Serce auta z żeliwnym blokiem, odlewanym gdzieś na przedsionkach piekła, aluminiową głowicą z dwoma wałkami rozrządu i dwudziestoma zaworami wydzielało przy 6,5 tysiącach obrotów aż 315 koni mechanicznych, do których trzeba dostać się przez sporą turbo-dziurę. Moment obrotowy przy 3000 obrotów na minutę sięgał 410 niutonometrów. Odcięcie przy 7200 obr/min. Żaden inny, seryjnie produkowany samochód Audi nie mógł wcześniej imponować takimi parametrami. Była to jednocześnie ostatnia ewolucja jednostki R5, której korzenie sięgały 1978 roku.
Ogromny wzrost mocy uzyskano między innymi poprzez zastosowanie większej chłodnicy, połączonej z powiększoną turbosprężarką KKK (wzrost ciśnienia doładowania do prawie 1,1 bara), powiększenie wtryskiwaczy sekwencyjnego układu doprowadzania paliwa, instalację pompy paliwa z Porsche 911, nowych wałków krzywkowych, filtru powietrza o większym przepływie, niskociśnieniowego układu wylotowego i wymianę elektroniki. Silnik zespolono z ręczną skrzynią o sześciu biegach, którą również zajęło się Porsche. Przekładnię wzmocniono i zmniejszono jej przełożenia z myślą o uzyskaniu lepszych przyspieszeń. Moc na wszystkie koła przenosił układ z centralnym mechanizmem różnicowym Torsena oraz ręcznie załączaną blokadą tylnego dyferencjału.
Części z katalogu Porsche posłużyły również na wypełnienie wszystkich zakamarków podwozia: od niezależnego, obniżonego zawieszenia na bazie Audi S2 na sztywniejszych drążkach reakcyjnych, skróconych sprężynach oraz amortyzatorach Bilsteina, poprzez wentylowane tarcze hamulcowe i czerwone, czterotłoczkowe zaciski z modelu 968 po 17-calowe, 5-ramienne felgi ze stopów lekkich z modelu 911 z niskoprofilowym ogumieniem Dunlopa. Karoserię kombi w dobie pierwszych, śmiałych kroków ku zastosowaniu w modelach drogowych aluminiowego Audi Space Frame, wykonano ze stali. Ważenie auta kończyło się przed przekroczeniem 1,6 tony.
Boczne lusterka zaadoptowano z Porsche, z przodu znalazła się pomalowana na czarno osłona chłodnicy oraz nowy zderzak z wielkimi wlotami powietrza, a z tyłu wysoki pas świateł na całą szerokość samochodu. Z obu stron przyklejono celowo powiększone emblematy symbolizujące markę oraz model, te drugie z dopiskiem "Porsche". Na cześć dwóch wygranych Franka Bieli na torze Nagaro we francuskim pucharze samochodów turystycznych RS2 dostępne było w najbardziej zapadającym w pamięć wśród innych kolorów, błękitnym lakierze.
Niemcy nie zapomnieli także o wystroju wnętrza, pamiętającego czasy Audi 80, które obszyto skórą Silk Nappa oraz Alcantarą. W środku pojawiły się białe tarcze zegarów, elektrycznie regulowane fotele Recaro, detale z drewna lub Kevlaru oraz w standardowym wyposażeniu elektrycznie sterowany szyberdach i szyby, zmieniarka CD oraz klimatyzacja. W każdym egzemplarzu instalowano system ABS od Boscha.
Osiągi RS2 będą imponować zawsze, bez względu na upływ czasu. Kombi potrzebowało zaledwie 4,8 sekund na rozwinięcie 100 km/h i rozpędzało się do przeszło 260 km/h, hamowane elektroniczną blokadą prędkości maksymalnej. Sławę przyniósł mu test brytyjskiego magazynu "AutoCar", który wśród wielu prób zmierzył przyspieszenie od 0 do 30 mil na godzinę (0-48,3 km/h). Wynik 1,5 sekundy zostawiał w tyle... 627-konnego McLarena F1 oraz bolid Formuły 1!
Porsche maczało palce nie tylko w przygotowaniu RS2, ale również w jego składaniu. Zakłady w Stuttgart-Zuffenhausen między jesienią 1993 roku a lipcem 1995 roku opuściło łącznie około 2,9 tysięcy sztuk (różne źródła, łącznie z kalkulacjami samego Audi, podają od 2891 do 2908 egzemplarzy, w tym około 180 sztuk z kierownicą po prawej stronie). To o jakieś pół tysiąca więcej, niż początkowo przewidywano. W ślady auta dopiero w 2000 roku poszło 387-konne kombi RS4, a dwa lata później pierwsze RS6, które dysponowało mocą 450 koni mechanicznych.
Tekst: Przemysław Rosołowski
Ostatnia aktualizacja: 18.06.2014
