M600 to pierwszy model Noble Automotive, powstały po opuszczeniu na początku 2008 roku firmy przez Lee Noble'a, jej założyciela, który zostawił po sobie fundamenty niemożliwe do skruszenia. Właśnie na nich zbudowano pojazd, który wyrzeka się cyfrowych pomocników, nie boi nadwyrężać podwozia i, o ile tylko nie będziemy ostrożni, potrafi zdrowo przestraszyć. Prototyp przeszedł chrzest bojowy w śniegach i upałach USA, a w podróży przez tysiące kilometrów Ameryki Północnej towarzyszyło mu Porsche Carrera GT oraz na krócej Ferrari Enzo. Gotowe auto pokazano latem 2009 roku w Goodwood.
Elektronikę i systemy stojące między kierowcą, a maszyną ograniczono w M600 do ocierającego się o granicę dopuszczenia samochodu do zwykłego ruchu drogowego minimum. Mamy tu wspomaganie kierownicy i hamulców, niezbyt wyszukany radioodtwarzacz i system kontroli trakcji, ale brak klimatyzacji, poduszek powietrznych, systemu ABS czy adaptacyjnego zawieszenia. Kontrolę trakcji można całkowicie dezaktywować, ale tylko wtedy, gdy jesteśmy naprawdę gotowi na konsekwencje. Do ponownego przemyślenia takiej decyzji skłania przycisk, zabezpieczony przed przypadkowym użyciem zatrzaskiem w ostrzegawczym, czerwonym kolorze.
Za plecami kierowcy i pasażera i przed tylną osią w rurowej, stalowej klatce zamknięto widlastą ósemkę produkcji Yamahy, którą w bardziej pospolitym wydaniu można znaleźć pod maską Volvo XC90. W wersji przygotowanej dla Noble przeszło 4,4-litrową jednostkę uzbrojono w dwie turbosprężarki Garrett. Z piorunującymi efektami: motor przy 6800 obrotów na minutę rozwija 659 koni mechanicznych, a przy 3800 obrotach 818 niutonometrów. W myśl "powrotu do postaw" silnik połączono z ręczną, 6-stopniową skrzynią biegów od Graziano, która posyła moc na tylną oś przy współpracy mechanizmu różnicowego o ograniczonym poślizgu. Żadnej dwusprzęgłówki, żadnych łopatek przy kierownicy.
Z poziomu kabiny silnik można przełączać pomiędzy trzema trybami pracy, wpływającymi na jego moc, przebieg momentu obrotowego i reakcję na gaz, a także stopień zaangażowania kontroli trakcji, nazwanymi w ramach przełącznika Adaptable Performance Control umownie Road, Track i Race. Do codziennej, komfortowej jazdy służy tryb Road, w którym dostajemy maksymalnie około 455 KM. W trybie Track uwalniane jest kolejne 100 koni, reakcja na gaz staje się żywsza, moment obrotowy przebiega po bardziej stromej linii, a kontrola trakcji łapie auto nieco później. Pełne możliwości samochodu są do dyspozycji tylko w trybie Race.
Każdy egzemplarz M600 składany jest ręcznie, a część elementów auta produkowanych jest w zakładach w RPA. Na każdym etapie budowy do procesu może wtrącić się przyszły właściciel, o ile tylko ma na to ochotę. Karoseria wykonana jest w całości z włókien węglowych, które w kilku kolorach można podziwiać w droższej o około 30 tysięcy funtów edycji M600 CarbonSport, pokrywanej tylko bezbarwnym lakierem zabezpieczającym. Z włókien węglowych wykonano także niektóre panele obszywanego skórą lub Alcantarą wnętrza oraz kubełkowe fotele z opcją instalacji 5-punktowych uprzęży.
Rurowej ramie podwozia towarzyszą sekcje z arkuszy stali i aluminium ze strefą kontrolowanego zgniotu z tyłu oraz z przodu, gdzie znajdziemy także niewielki bagażnik, w którym możemy umieścić dostępny za dopłatą, uszyty na miarę zestaw bagażowy. Wszystkie koła zawieszono niezależnie na podwójnych wahaczach i amortyzatorach Multimatic. Wentylowane, stalowe tarcze hamulcowe o średnicy 380 milimetrów z przodu i 350 milimetrów z tyłu opracowano we współpracy z firmą Alcon, a kute, aluminiowe felgi dla auta produkuje włoskie Speedline. W standardzie zakładane są opony Michelin Pilot Sport.
Super coupe z Leicester waży tylko 1198 kilogramów. Oznacza to, że na jedną tonę przypada aż 550 koni mechanicznych - wartość przebijająca 1001-konnego Bugatti Veyrona. Sprint od zera to stu kilometrów na godzinę trwa niecałe 3,5 sekundy, a przyspieszanie kończy się w okolicach 362 km/h. W magazynie "AutoCar" coupe rozpędziło się do 193 km/h w czasie 8,9 sekund i 322 km/h w czasie 29,8 sekund (wśród innych pomiarów: 64-97 km/h na drugim biegu w 1,1 sekundy). Na torze programu "Top Gear" dzieło Noble było szybsze od Veyrona, Zondy F, Murcielago LP670-4 SV, 458 Italii i Enzo.
Tekst: Przemysław Rosołowski
Ostatnia aktualizacja: 11.11.2014
