Pod koniec lat osiemdziesiątych rozpoczął się drugi rozdział w samochodowej historii marki Bugatti, która przeprowadziła się do Włoch do nowoczesnej fabryki w Campogalliano. Nowe przedsięwzięcie miało przywrócić firmie dawną świetność, której czasy przypadły na okres między pierwszą i drugą wojną światową. Rodzinna firma znana była wtedy z luksusowych i sportowych automobili dla najbogatszych tego świata oraz wyścigowych maszyn, które wygrywały niemal wszędzie tam, gdzie się pojawiły i działała na terenie Francji.
W roku 1947 zmarł założyciel marki, Ettore Bugatti, który kilka lat wcześniej stracił najstarszego syna. Firma pozbawiona mocnego przywództwa i perspektyw na przyszłość w powojennym świecie przestała produkować samochody w pierwszej połowie lat pięćdziesiątych. Jej moce produkcyjne nowy właściciel spożytkował przede wszystkim na produkcję części lotniczych. W latach osiemdziesiątych prawa do zapomnianej marki przejął włoski przemysłowiec, Romano Artioli, który nie oszczędzał na swój nowy projekt ani jednego lira.
Dokładnie w 110 rocznicę urodzin Bugatti'ego premierę miało super sportowego coupe EB 110 z umieszczonym centralnie, poczwórnie turbodoładowanym silnikiem V12 o mocy przekraczającej 610 koni mechanicznych, napędem obu osi i węglowym kadłubem. Przedsięwzięcie Artioli'ego upadło z różnych powodów zaledwie po kilku latach działalności, a już w 1998 roku markę Bugatti do swojej rodziny dołączył Volkswagen. Po serii prototypów do produkcji w 2005 roku wszedł 1001-konny Veyron, najmocniejszy i najszybszy, produkowany seryjnie samochód na świecie, który przekraczał prędkość 400 kilometrów na godzinę. Pięć lat później przebił go 1200-konny Veyron Super Sport, a w 2016 zadebiutował nowy, 1500-konny model o nazwie Chiron.
Przypadająca na rok 2019 sto dziesiąta rocznica działalności marki stała się pretekstem do kolejnej demonstracji jej możliwości. Demonstracji czerpiącej pełnymi garściami z jej historii, a w szczególności z pierwszej połowy lat dziewięćdziesiątych, która często bywała przy okazji różnych celebracji przemilczana. Podczas "The Quail - A Motorsports Gathering" w USA zadebiutował koncept Centodieci, hołd dla starszego o prawie trzy dekady EB 110.
Centodieci - po włosku dosłownie "sto dziesięć" - przyszedł na świat jako czwarty model przygotowany w ramach nowej strategii Bugatti Automobiles, która zakładała, że każdego roku marka przedstawi po dwa nowe modele. Każda z nowych produkcji bazowała technicznie na Chirone, a Centodieci wzorowany był stylistycznie na modelu EB 110. Nowy projekt karoserii sprawił, że w porównaniu do bazowego Chirona koniecznie było przeprojektowanie systemów chłodzących układ napędowy, układ hamulcowy i inne elementy oraz opracowanie aerodynamiki właściwie od nowa. Przy tym ostatnim wykorzystano własny, nowoczesny tunel aerodynamiczny.
Pierwsze plany zakładały, że Centodieci wejdzie do produkcji już na początku 2021 roku, ale wydarzenia światowe szybko to zweryfikowały. Pierwszy egzemplarz, maszyna w błękitnym odcieniu Bugatti Bleu, trafiła do właściciela dopiero w czerwcu 2022 roku. Model seryjny w porównaniu do konceptu z 2019 roku różnił się właściwie tylko detalami. W ciągu kilka lat przeprojektowano między innymi przedni zderzak ze splitterem, przednią maskę, nitkę świateł w technologii LED, których wnęka ciągnie się wzdłuż nadkoli, zmieniono rozmiary i położenie bocznych wlotów powietrza, przerysowano wentylowaną pokrywę komory silnika i poprawiono kształt dyfuzora oraz tylnego skrzydła. Zniknęły otwory wentylacyjne za przednimi kołami i miniaturowe lusterka boczne, których miejsce zajęły lusterka w pełnym rozmiarze. Tak samo, jak wcześniej największą uwagę zwracają małe, okrągłe otwory za bocznymi szybami w stylu EB 110 SS, duże wloty powietrza na dachu, dwie pary ustawionych jedna nad drugą końcówek wydechu oraz szeroki pas tylnych świateł. Na EB 110 wzorowano również wykończenie kabiny, w której znalazły się m.in. nowe fotele, boczki drzwi, deska rozdzielcza i konsola środkowa.
Centodieci odziedziczył potężne serce po Chironie w specyfikacji Super Sport: spalinową jednostkę w układzie W16 o pojemności ośmiu litrów z czterema turbosprężarkami, która pracuje za plecami kierowcy i pasażera. Benzynowy silnik rozwija aż 1600 koni mechanicznych przy siedmiu tysiącach obrotów na minutę. Maksymalny moment obrotowy: 1600 niutonometrów. Napęd przenoszony jest stale na wszystkie cztery koła z dedykowanym ogumieniem Michelin Pilot Sport Cup 2 poprzez dwusprzęgłową skrzynię o siedmiu biegach. Na sucho samochód waży 1975 kilogramów. To o około 20 kilogramów mniej, niż Chiron, który ma również 100 KM mniej. Część ubytku masy własnej maszyna zawdzięcza stabilizatorom zawieszenia oraz wycieraczkom wykonanym z włókien węglowych.
Samochód ma rozpędzać się do stu kilometrów na godzinę w czasie 2,4 sekundy, do dwustu kilometrów na godzinę w czasie 6,1 sekundy i do trzystu kilometrów na godzinę w czasie 13,1 sekundy! Przeciążenia poprzeczne: przeszło 1,6 g. Prędkość maksymalną ograniczono elektronicznie do skromnych 380 kilometrów na godzinę (Chiron ograniczony jest fabrycznie do 420 km/h, a Chiron Super Sport do 440 km/h).
Prototypowy Centodieci w ramach dwuletniego przygotowania samochodu do produkcji przez oddział Bugatti Engineering odwiedził takie miejscówki, jak tor wyścigowy Nürburgring Nordschleife w Niemczech, tor testowy Nardo we Włoszech, komorę klimatyczną z temperaturami od minus 20 do plus 50 stopni Celsjusza oraz upalną Arizonę, gdzie temperatury latem dochodziły do 45 stopni Celsjusza. W ramach testów na torach i drogach publicznych pokonano w sumie ponad 50 tysięcy kilometrów. Bugatti zbuduje tylko dziesięć numerowanych sztuk Centodieci plus biały prototyp. Cena każdego egzemplarza to osiem milionów euro netto.
Tekst: Przemysław Rosołowski
Ostatnia aktualizacja: 14.06.2022
