Leonardo Fioravanti urodzony w 1938 roku, założyciel włoskiego studia designerskiego firmowanego jego nazwiskiem od młodzieńczych lat fascynował się samochodami Ferrari. Zanim jeszcze w 1987 roku wystartował z własną firmą pracując przez ćwierć wieku w Pininfarinie samodzielnie zaprojektował aż osiem modeli Ferrari: Dino 206 GT, P5, 365 GTB4 Daytona, P6, 365 GT4 BB Berlinetta Boxer, 365 GT4 2+2, 308 GTB/GTS i 288 GTO. Na salonie samochodowym w Turynie w 1998 roku pokazał imponujący prototyp supersportowego coupe, powstały dokładnie w setne urodziny Enzo Ferrari'ego (stąd 100 w nazwie konceptu). Przez moment F100 był nawet uważany za poważnego kandydata na seryjne Ferrari F60.
Auto będące hołdem dla Ferrari nie mogło być oczywiście innego koloru niż czerwonego. Pojazd w zamierzeniach twórców napędzany miał być silnikiem V10 współpracującym z sekwencyjną, półautomatyczną skrzynią zmiany biegów, które zmieniałoby się wzorem bolidów Formuły 1 przyciskami na kierownicy. Uzyskanie jak najmniejszego oporu powietrza, będące jednym z głównych celów projektatntów zaowocowało opływowym kształtem pojazdu uwidaczniającym się przede wszystkim w sferyznym przeszkleniu, oplatającym cały kokpit. W ekstrawaganckim, kosmicznym wnętrzu uwagę zwracają kubełkowe fotele oraz metaliczne "szyny", prowadzące stopy kierowcy wprost na pedały gazu i hamulca; w miejscu deski rozdzielczej znajduje się innowacyjny cyfrowo-analogowy wyświetlacz.
Zastosowanie nowoczesnych i lekkich materiałów w budowie nadwozia, ramy i podwozia wyeliminowało zmartwienia jeśli chodzi o masę auta. Wloty powietrza chłodzącego silnik umiejscowiono na dachu F100, nad głowami kierowcy i pasażera. Oddzielną uwagę przy projektowaniu poświęcono stalowym obręczom kół - powstały one we współpracy ze specjalizującą się w tego typu konstrukcjach firmą Fergat. Za zatrzymanie pojazdu odpowiadają hamulce powietrzne, wytwarzające dodatkową siłę dociskową przy jednoczesnym wspomaganiu siły hamowania. Fioravanti F100 pozostał jedynie prototypem i nigdy nie wszedł do produkcji.
Tekst: Przemysław Rosołowski.
Ostatnia aktualizacja: 04.04.2007
