Lancia Kappa, jako zupełnie nowy następca produkowanego przez blisko dziesięć lat modelu Thema, pojawiła się pierwszy raz na salonie samochodowym w Paryżu w 1994 roku. Jeszcze w tym samym sezonie fabrykę koncernu opuściły jej pierwsze egzemplarze, a pojazd z powodzeniem przejął wkrótce rolę Themy jako reprezentacyjnej limuzyny rządowej wożącej choćby polskich ministrów. Ten najbardziej luksusowy model w ówczesnej ofercie koncernu Fiat doczekał się wiosną 1996 roku wersji kombi SW (od "station wagon"). Włosi posunęli się jednocześnie jeszcze dalej, sięgając do swoich najlepszych tradycji. Równolegle przygotowano coś dla koneserów - grand tourera Kappa Coupe, pierwsze coupe marki od grubo przeszło dekady.
Zaprojektowanie kombi i coupe powierzono odpowiednio studiu Pininfariny i Maggiory. Składanie klasycznego od momentu poczęcia coupe odbywało się w zakładach Carrozzerii Maggiora, trudniącej się produkcją nadwozi w okolicznym Chivasso (około 22 km od Turynu) już od 1925 roku. Z przodu coupe pozostało identyczne z limuzyną, zmienił się za to znacząco tył z silnie pochylonym, szerokim słupkiem C i długim, zgrabnym zwisem bagażnika. Atrapę chłodnicy, ramki wokół bocznej powierzchni przeszklonej (szyby w drzwiach jak na rasowe coupe przystało nie miały ramek) i klapy bagażnika pokryto chromem. Specjalnie tylko dla tego modelu zaprojektowano nowe, 16-calowe felgi ze stopów lekkich. Całkowitą długość coupe w porównaniu do limuzyny zmniejszono o 11,5 centymetrów, rozstaw osi o 12 centymetrów, a linię dachu poprowadzono 37 milimetrów niżej. Jednocześnie pojemność bagażnika zmalała tylko symbolicznie, z 525 do 505 litrów, które w swojej klasie nie miały żadnych konkurentów.
Kabinę pasażerką wyścielono skórą produkcji turyńskiego Poltrona Frau lub Alcantarą oraz drewnem (bądź jego nic nie zdradzającą imitacją), a na wyposażeniu seryjnym znalazło się niemal wszystko, czego można by było zapragnąć (dwie poduszki powietrzne, automatyczna klimatyzacja, elektrycznie regulowane lusterka, elektrycznie regulowane i podgrzewane, sportowe fotele Recaro, elektrycznie sterowane szyby, ABS, odtwarzacz kaset i płyt CD z radiem). Co ciekawe Kappa jako pierwszy samochód we Włoszech otrzymała system nawigacji satelitarnej opracowany przez Boscha i Blaupunkt, który mógł prowadzić kierowcę do miejsca przeznaczenia. Mapy drogowe Włoch zajmowały wówczas... osiem płyt CD. W opcjach pojawiły się między innymi xenony, boczne poduszki powietrzne, czujniki cofania czy zmieniacz sześciu płyt kompaktowych. Z kolei posiadacze najmocniejszych limuzyn mogli zamówić nawet... fabryczny spoiler na tył.
Kappa Coupe zadebiutowała z trzema silnikami w ofercie. Dla najmniej wymagających przewidziano 5-cylindrową, benzynową jednostkę o pojemności 2,4 litrów, mocy 175 KM i momencie 230 Nm, a dla poszukujących czegoś w królewskim rozmiarze przeznaczono pochodzące z Alfy Romeo 3-litrowe V6 o mocy 204 KM i momencie 270 Nm połączone z 4-stopniowym automatem z trzema trybami pracy (Normal, Power, Ice). Do kierowców o sportowym zacięciu zaadresowano z kolei 2-litrową, 4-cylindrową, 16-zaworową jednostkę z turbodoładowaniem, rozwijającą 205 KM i 298 Nm. Tak uzbrojone coupe rozpędzało się do setki w 7,5 sekundy i rozwijało prędkość maksymalną 235 km/h.
W sezonie 1998 z oferty Kappy zniknęło 2-litrowe, 16-zaworowe turbo, w którego miejscu pojawiła się nowa, turbodoładowana, 20-zaworowa, 5-cylindrowa jednostka o pojemności 2 litrów. Silnik dostępny tylko z ręczną skrzynią biegów o pięciu przełożeniach rozwijał moc 220 KM i maksymalny moment obrotowy 315 Nm. Jednostkę umieszczono poprzecznie z przodu i poprzez mechanizm różnicowy o ograniczonym poślizgu (Viscodrive) napędzała ona przednią oś. W swoim czasie był to jeden z najmocniejszych, seryjnie produkowanych samochodów na świecie, w którym napęd przekazywano tylko na przód. Silnik wyposażono w systemu dynamicznego doładowania (VIS - Variable Intake System), dzięki czemu spore rezerwy mocy i momentu były dostępne już od stosunkowo niskich obrotów. Osiągnięcie 100 km/h pochłaniało takiej Kappie, która powstała w 884 egzemplarzach, tylko 7,3 sekundy, a prędkość maksymalna sięgała 243 km/h.
Zawieszenie coupe, podobnie jak limuzyny, jest w pełni nienależne (z tyłu nieznacznie zmodyfikowane), oparte o kolumny McPhersona, wahacze poprzeczne, stabilizatory przechyłu i amortyzatory podwójnego działania, charakteryzujące się wysokim poziomem tłumienia zarówno przy ściskaniu jak i rozprężaniu. Najdroższe modele wyposażano dodatkowo w elektryczną regulację stopnia tłumienia (tryby Auto i Sport). Od 1998 roku w najmocniejszych Kappach znalazł się nowy, sprawniejszy układ hamulcowy z tarczami o powiększonej średnicy. Z przodu można było znaleźć zaciski Brembo.
Poza wymienionymi wyżej wersjami silnikowymi zbudowano również kilka prototypów z oferowanym w limuzynie silnikiem wysokoprężnym o pojemności 2,4 litrów, mocy 136 KM i momencie obrotowym 304 Nm. Taka wersja nigdy nie trafiła do produkcji seryjnej, a jedyny egzemplarz w takiej konfiguracji, który przecisnął się na publiczne drogi, został zbudowany w połowie 1999 roku i zarejestrowany we Włoszech. W ciągu krótkiego żywota coupe powstało również kilka unikatowych sztuk, zbudowanych na specjalne zamówienia: jeden egzemplarz z 6-biegową skrzynią biegów, kilka sztuk z V6 i ręczną skrzynią biegów, jeden egzemplarz z żółto-pomarańczowym lakierem i liczne sztuki z dodatkowo płatnymi lakierami spoza fabrycznej listy oferującej siedem kolorów (Lancia Blue, Mercury Grey, Azzuro Saturno, Rosso Power, Energy Blue, Pluto Green, Black Storm): m.in. odcienie srebra i szarości, biały oraz różny od standardowego czarny. Jeden z trzech egzemplarzy w srebrnym lakierze (kod 612) znajduje się w Polsce, a wnętrze auta wypełnia fioletowa skóra Poltrony Frau, którą może się pochwalić jeszcze osiem innych sztuk coupe.
Kappa Coupe nie odniosła sukcesu rynkowego, co podniosło jednak znacząco jej wartość kolekcjonerską - od kwietnia 1997 roku do marca 2000 wyprodukowano tylko 3263 egzemplarze (można spotkać się również z liczbami 3226, 3271 a nawet 3620). Produkcja całej serii, od limuzyny po kombi, sięgnęła około 80 tysięcy egzemplarzy. Budowanie coupe zakończono przed dokonaniem żywota limuzyny i kombi, które wytwarzano jeszcze do początku 2001 roku. Kappę zastąpił model Thesis, w przypadku którego Włosi sparzeni przy poprzedniczce nie odważyli się już na coupe. Lancia Thesis bez bezpośredniego następcy zeszła ze sceny wiosną 2008 roku.
Tekst: Przemysław Rosołowski
Pierwsze opracowanie: 30.08.2009
Ostatnia aktualizacja: 20.06.2011
