Bugatti Veyron i Dubaj to źródła fascynacji, na temat których można spłodzić nie jedną pracę dyplomową, a także obiekty o niezwykłej sile przyciągania. Również ku sobie - kraje arabskie to jeden z największych rynków zbytu modeli marki, a Dubaj to jeden z największych, jeśli nie największy, okręgów na mapie świata przedstawiającej rozmieszczenie kilkuset sprzedanych egzemplarzy modelu (produkcja 300 coupe ma się ku końcowi, a budowa 150 roadsterów idzie już w najlepsze), z jak najbardziej taktownym posiadaniem kilku sztuk w jednym garażu. Ten fakt w ostatnich tygodniach grudnia 2009 roku przypieczętował sam koncern z Molsheim - na jubileuszowym, dziesiątym salonie samochodowym w Dubaju (15-20 grudnia) pokazano aż trzy specjalne wersje Veyrona, przeznaczone tylko i wyłącznie na rynki Bliskiego Wschodu.
Trzech wspaniałych to: jedyny w swoim rodzaju Veyron Sang d'Argent, jedyny w swoim rodzaju Veyron Grand Sport Soleil de Nuit oraz mający powstać w pięciu egzemplarzach Veyron Nocturne. Każdy z nich prezentuje kolejne stadia studiów specjalistów firmy nad nowymi połączeniami materiałów, kolorów i wykończeń, których przekraczający 400 km/h Veyron jeszcze nie zaznał. Bez najmniejszych zmian natury technicznej.
Nocturne to popis nowych wykończeń bocznych powierzchni, nadających profilowi najszybszego grand tourera świata zupełnie nową prezencję. Eksperymenty w tym zakresie doprowadziły po powstania specjalnie galwanizowanych szyb bocznych, wypolerowanych na błysk tylnych, bocznych paneli nadwozia z aluminium oraz czarnego jak noc "nosa" auta i dachu. Do zestawu dochodzi również naga, aluminiowa maska oraz specjalnie polerowane felgi o nowym wzorze, zza których ramion wyglądają czarne zaciski tarcz hamulcowych. Nocne nastroje panują także we wnętrzu pojazdu - deskę rozdzielczą zatopiono w czerni, a konsolę centralną wykonano z pokrytej połyskującymi metalami szlachetnymi platyny.
Veyron Nocturne będzie dostępny jedynie poprzez garstkę staranie wyselekcjonowanych dealerów. Należą do nich: Al Habtoor Motors ze Zjednoczonych Emiratów Arabskich, Al Zayani Trading z Kuwejtu, Al Ghassan Motors z Arabii Saudyjskiej oraz Dana Motors z Kataru. Pięć mających powstać sztuk Nocturne wyceniono aż na 1,65 miliona euro, każda trafi do właściciela w pierwszym kwartale 2010 roku. Na tym wcale nie koniec - klientom gotowym na wydanie jeszcze więcej Bugatti oferuje fabryczny program indywidualizacji.
Trójka Sang d'Argent, Grand Sport Soleil de Nuit oraz Nocturne to jednocześnie ostatni przystanek w obchodach 100-lecia istnienia firmy, które w każdym z pojazdów symbolizują okolicznościowe tabliczki, spoczywające na ścianie centralnego tunelu. Serię rocznicowych specjałów już w marcu na salonie w Genewie otworzył Bleu Centenaire. W kwietniu na konkursie elegancji w Villa d'Este pokazano cztery specjalne egzemplarze składające hołd kierowcom wyścigowym firmy, którzy jeździli dla Ettore Bugatti'ego w latach trzydziestych. Latem pojazdy Bugatti były jedną z gwiazd kalifornijskiego Pebble Beach Concours d'Elegance, na którym brylował Grand Sport Sang Bleu. Obchody rocznicy osiągnęły punkt kulminacyjny we wrześniu: podczas jednego z weekendów zorganizowano jedyny w swoim rodzaju konkurs elegancji, na który do Molsheim zjechały modele Bugatti z całego świata, a wybrańcom pokazano koncept 16 C Galibier, najmocniejszą limuzynę świata.
100 lat firmy to pasmo sukcesów, ale i porażek. Ettore Bugatti, urodzony w 1881 roku Mediolanie jako syn artysty malarza i projektanta mebli, założył zakład firmowany własnym nazwiskiem we francuskim Molsheim już w 1909 roku. Swoją wielką przygodę z maszynami rozpoczął jednak dużo wcześniej. Już w 1898 roku trafił na praktyki do zakładu Prinetti & Stuchhi, produkującego bicykle i trycykle. Dwa lata później zbudował swój pierwszy automobil, który zwyciężył w Grand Prix Mediolanu. W roku 1902 nieletni jeszcze Bugatti przeniósł się do niemieckiej Alzacji, gdzie podjął pracę w produkującym auta zakładzie De Dietrich. Pięć lat później wylądował na krótko w fabryce silników Deutz. Jeszcze w 1909 roku powstał wyścigowy Bugatti Type 13 małolitrażowej formuły, który we francuskim Grand Prix zdobył bardzo obiecujące, drugie miejsce. Jego produkcja ruszyła w kolejnym sezonie, a zakład Bugatti stawał się coraz bardziej znaczącym przedsiębiorstwem. Kolejne lata, aż do kryzysu gospodarczego i wybuchu II wojny światowej, to okres dynamicznego rozwoju firmy, spektakularne sukcesy na torach wyścigowych całego świata (ponad 2000 zwycięstw Type 35!), szereg innowacji technicznych i wiekopomnych konstrukcji oraz jedne z najwspanialszych i najdroższych samochodów w całej historii motoryzacji (Royale, Atlantic).
Bugatti zmarł w 1947 roku, a próby przywrócenia marki do świetności spełzły na niczym (w roku 1939 za kierownicą Type 57, który dopiero co wygrał wyścig Le Mans, zginął syn Ettore, Jean, w którym pokładano wielkie nadzieje). Ostatnie auto, mało udany model 101, wyjechało z fabryki w 1956 roku. Po 47 latach działalności i prawie 8 tysiącach wyprodukowanych samochodów zakład w Molsheim został zamknięty. Pod koniec lat osiemdziesiątych prawa do marki wykupił włoski przedsiębiorca, Romano Artioli. To właśnie jemu zawdzięczamy zjawiskowe modele EB 110 i koncepcyjną limuzynę EB 112, która weszłaby do produkcji... gdyby firma nie zbankrutowała. W drugiej połowie lat '90 Bugatti przejął Volkswagen, a kilka lat później do produkcji wprowadzono model Veyron, najszybszy i najmocniejszy, seryjnie produkowany samochód świata.
Rok 2010, otwierający drugie stulecie istnienia marki Bugatti, będzie okresem, w którym w stronę firmy zwrócone zostanie wiele oczu. Z taśm fabryki w Molsheim zjadą zapewne ostatnie sztuki Veyrona w nadwoziu coupe, a świat będzie oczekiwał jego następcy, bądź, co zasugerował już 16 C, superlimuzyny. Firma deklaruje jedno: nieustanny pościg za nowymi technologiami, innowacyjnym designem, wrażeniami z jazdy oraz większą mocą i mniejszą masą. Innymi słowy: Bugatti zamierza pozostać na szczycie motoryzacyjnego świata i dokładać do swej legendy kolejne cegiełki.
Tekst: Przemysław Rosołowski
Ostatnia aktualizacja: 15.12.2009
