Ferrari FXX K

• 1050 KM
• 900 Nm
• ? s
• ? km/h

Do jednych z najbardziej wyjątkowych doświadczeń wynikających z posiadania Ferrari należy z pewnością udział w fabrycznym programie rozwojowo-doświadczalnym XX, realizowanym przez komórkę Corse Clienti i zarezerwowanym tylko dla nielicznych. Wcielenie się w Clienti-Collaudatori, klienta i jednocześnie kierowcę testowego. Pod koniec roku 2005 z myślą o właśnie takim przedsięwzięciu wypuszczono torowe FXX, do którego trzy lata później dołożono 599XX. Pod koniec roku 2014 otworzono nowy rozdział: FXX K.

Analogicznie do pierwszego FXX, dla którego bazą było 660-konne Enzo, bazą dla FXX K jest 963-konne LaFerrari, pierwsza, produkowana seryjnie hybryda z Maranello. FXX Evoluzione w roku 2007 dzięki 6,3-litrowemu silnikowi V12 dysponowało mocą aż 860 KM. FXX K, o ile poruszamy się tylko w obszarze silnika spalinowego, dysponuje taką samą mocą, rozwijaną przy 9200 obrotach na minutę. Przy 7500 obrotów silnik dostarcza 750 Nm. Sercem auta jest ponownie widlasta dwunastka o pojemności 6,3 litrów (137 KM z jednego litra), ale jej konstrukcja jest zupełnie nowa. W porównaniu do silnika drogowego LaFerrari wymieniono między innymi wałki rozrządu, sterowanie zaworami (mechaniczne popychacze zamiast hydraulicznych), układ dolotowy ze specjalnie polerowanymi kanałami oraz układ wydechowy, który pozbawiono tłumików.

Obok silnika V12 posadzono silnik elektryczny oraz baterie, wchodzące w skład układu odzyskiwania energii kinetycznej z hamowania - KERS (stąd też litera K w nazwie auta). Układ zestrojony na maksymalny wysiłek może dostarczyć do 190 koni mechanicznych, o 27 koni więcej, niż w LaFerrari. FXX K może pochwalić się dzięki temu mocą aż 1050 koni mechanicznych i momentem obrotowym przekraczającym 900 niutonometrów! To parametry porównywalne z najszybszymi prototypami klasy LMP1, ale FXX K nie powstało według reguł żadnej serii wyścigowej. Napęd tylko na tylną oś przekazuje 7-stopniowa przekładnia DCT.

System KERS może pracować w jednym z czterech trybów, przełączanych Manettino na konsoli środkowej: Qualify, Long Run, Manual Boost lub Fast Charge. Qualify to tryb nastawiony na najlepsze osiągi w najkrótszym czasie, na przykład podczas kwalifikacji. Long Run to tryb, który najlepiej sprawdzi się w czasie regularnego wyścigu i dłuższego stintu. Manual Boost służy natychmiastowemu dostarczeniu maksymalnego momentu obrotowego. Czwarty i ostatni tryb to Fast Charge, który pozwala na szybkie naładowanie baterii za pośrednictwem silnika benzynowego.

Kolejny przełącznik Manettino znajdziemy tam, gdzie zawsze: na kierownicy. Jego rola sprowadza się do przełączenia samochodu w jeden z pięciu trybów jazdy, regulujących pracę adaptacyjnego zawieszenia (amortyzatory z reagującymi na zaminę pola magnetycznego, podwójnymi cewkami alumiowo-niklowymi), wyczynowego systemu ABS, elektronicznego dyferencjału E-Diff, kontroli trakcji F-Trac oraz nowego systemu Racing Side Slip Angle Control, przeprogramowanego specjalnie pod ogumienie typu slick. Opony, wyposażone w czujniki ciśnienia i przeciążeń, przygotowuje włoskie Pirelli. Hamulce z węglowo-ceramicznymi tarczami o średnicy 398 milimetrów z przodu i 380 milimetrów z tyłu to odpowiedzialność Brembo. Wszystkie koła zawieszono niezależne: przednie na podwójnych wahaczach, trzecie na wielodrążkowej siatce.

Całą mechanikę FXX K opina nowa karoseria z ruchowymi elementami i gruntownie przeprojektowaną aerodynamiką. Przez przedni pas poprowadzono podwójny spoiler oraz położony o 30 milimetrów niżej splitter, między którymi utworzyła się szczelina. "Szuflom" towarzyszą po bokach dwie pary pionowych lotek oraz trzecia warstwa poziomego ospoilerowania. Układ taki porządkuje przepływ powietrza nad i pod samochodem oraz eliminuje niepożądane zawirowania wokół kół. Nowością z przodu są także wąskie szczeliny na światła, które zostały po pełnowymiarowych reflektorach z LaFerrari.

Jeszcze więcej dzieje się z tyłu samochodu. Po obu stronach wyrastają niewielkie skrzydełka, które wspomagają pracę głównego, chowanego skrzydła, zakończonego po obu stronach nowymi, miniaturowymi światłami w technologii LED. Tylne skrzydło może unosić się na 60 milimetrów i służyć jako hamulec powietrzny. Kolejnym, interesującym detalem są boczne lotki za tylnymi kołami, które służą między innymi przy odsysaniu powietrza z nadkoli. Tył kończy ogromny, wystający poza obrys samochodu dyfuzor. Ferrari chwali się, że docisk aerodynamiczny w porównaniu do LaFerrari zwiększono o połowę w trybie niskich oporów powietrza i o 30% przy wysokich oporach (wysunięte tylne skrzydło). Przy prędkości 200 km/h na maszynę "siada" aż 540 kilogramów.

Miejscem debiutu FXX K wybrano tor Yas Marina w Abu Dhabi, na którym w połowie grudnia ma miejsce światowy finał programów Corse Clienti (Finali Mondiali Ferrari), w tym pucharu Ferrari Challenge. Dla zbudowanego wokół węglowego kadłuba samochodu zaplanowano 2-letni program badawczy na torach wyścigowych prawie całego świata (Europa, Azja i Ameryka Północna), po którym należy spodziewać się udoskonalonego Evoluzione. Wszystkie, zebrane w tym czasie dane posłużą doskonaleniu umiejętności klientów marki i opracowaniu jej nowych technologii. Program z FXX K w roli głównej rozpoczął się oficjalnie w ostatni weekend czerwca 2015 roku podczas Ferrari Racing Days na pętli Hungaroring w Budapeszcie po kilku miesiącach testów. Ostatnie z nich przeprowadzono na początku czerwca na torze imienia Enzo i Dino Ferrarich w miejscowości Imola.

Tekst: Przemysław Rosołowski
Pierwsze opracowanie: 03.12.2014
Ostatnia aktualizacja: 06.06.2015