Grand Prix Monako - Niszczycielskie moce

Siedemdziesiąte drugie Grand Prix Monako Formuły 1 za nami. Wyścig, na który czekają wszyscy kierowcy i kibice, organizowany jest na ulicach Monte Carlo. W obecnej konfiguracji drogowy tor o długości 3,34 kilometrów znamy od roku 2003, a najszybszy na nim był dziewięć lat temu Michael Schumacher.

Dla niektórych weekend rozpoczął się boleśnie już w czasie treningów, podczas których swoje bolidy rozbili Grosjean i Massa. Lotusa udało się naprawić, ale Ferrari nie miało szans na start w kwalifikacjach, a na domiar złego trzeba było wymienić w nim skrzynię biegów. Massa znalazł się ostatecznie dopiero na 23 polu startowym. W sobotę popsuła się także maszyna zespołu Marussia, którą prowadził Bianchi.

W zroszonych deszczem kwalifikacjach po raz czwarty z rzędu karty rozdawały Mercedesy. Swoje trzecie pole position w tym roku wywalczył Rosberg, za którym znalazł się Hamilton. Ponad 0,1 sekundy do Niemca stracił Vettel w Red Bullu, z którym wylądował jego kolega z zespołu, Webber. Piąte miejsce startowe wywalczył Raikkonen, którego od Alonso oddzieliły zaledwie 0,002 sekundy. Dalej Perez, Sutil, Button oraz Vergne. Grosjean, który nie chciał rozbić się po raz drugi, wykręcił trzynasty czas.

Już na początku wyścigu stłuczki zaliczyły bolidy Williamsa i Caterhama, walczące o pozycję w końcu stawki. Rosberg nie dał sobie odebrać prowadzenia, a Hamilton skutecznie zastawiał drogę innym chętnym do wskoczenia na jego miejsce z Vettelem na czele. Na 9 z 78 okrążeń zapalił się Caterham, którym jechał Pic. Po 22 okrążeniach przewaga Rosberga nad Hamiltonem sięgała 2,03 sekund. Vettel tracił do lidera 4,28 sekund.

Orążenie 30: Massa robija się w niemal identyczny sposób jak podczas treningów po zablokowaniu kół przy hamowaniu. Dla Brazylijczyka to koniec wyścigu, a na torze pojawia się samochód bezpieczeństwa, Mercedes-Benz SLA AMG GT. Vettel w tym czasie wymienia ogumienie, pod koniec 31 okrążeniu w jego ślady idzie Hamilton, a sekundy później Rosberg. Rosberg wraca na tor przed Vettelem, Hamilton jest czwarty za Webberem. Piąty Raikkonen. SLS opuszcza tor przed 35 okrążeniem.

Okrążenie 44: Alonso ucieka z drogi przez hamującym bolidem Pereza ze zblokowanymi kołami. Unika zderzenia, ale ścina zakręt, co sędziowie interpretują jako niedozwolony ruch. Hiszpan musi oddać pozycję McLarenowi. Okrążenie 46: dochodzi do kontaktu Williamsa prowadzonego przez Maldonado i bolidu Marussi z Chiltonem za kierownicą. Williams traci przednie skrzydło, które wpada pod przednie koła, bolid zostaje podbity do góry i rozbija się o ścianę opon. Zniszczenia są tak duże, że zostaje wywieszona czerwona fraga, a wyścig przerwany na prawie 25 minut.

Okrążenie 53: tym razem Perez zmusza do ścięcia zakrętu Raikkonena, który znajdował się na piątej pozycji. Perez też ścina, ale nie wymieniają się pozycjami. Na 57 okrążeniu Sutil wyprzedza... Alonso i jest siódmy. Okrążenie 60: o barierki rozbija się samochodów zespołu Marussia, który prowadził Bianchi. Okrązenie 62: Grosjean wjeżdża w tył Toro Rosso prowadzonego przez Ricciardo. Na tor wraca samochód bezpieczeństwa, a obaj zawodnicy odpadają wkrótce później z wyścigu.

Okrążenie 69: Perez znowu walczy z Raikkonenem, szukając po raz kolejny miejsca tuż przed zakrętem. Raikkonen tym razem nie ucieka i dochodzi do kontaktu, Perez ociera się o barierki. Dla Raikkonena to koniec marzeń o dwucyfrowej zdobyczy punktowej. Fin zjeżdża na wymianę opon i wraca na tor dopiero na miejscu 16. W ciągu siedmiu ostatnich okrążeń odrabia straty i jakimś cudem kończy wyścig na 10 miejscu z jednym punktem (to już jego 23 Grand Prix z rzędu, w którym zdobywa punkty - równo z wynikiem Alonso i już tylko o jedno GP za mało do wyrównania rekordu Schumachera). Perez odpada na niecałe sześć okrążeń przed końcem.

W ostatnich czterech wyścigach Mercedesy rządziły w kwalifikacjach, ale w wyścigu jechały zupełnie innym tempem. Nie tym razem. Rosberg dowiózł pierwsze miejsce do samego końca, odnosząc drugie zwycięstwo w swojej karierze w Formule 1. Była to pierwsza wygrana bolidu Mercedes-Benza w Monako od lat 1935-1937. Na drugim miejscu zameldował się Vettel, na trzecim Webber, a na czwartym Hamilton.

Piąte miejsce w jednym z najelpszych występów w swojej karierze zajął Adrian Sutil. Za nim kolejno: Button, Alonso, Vergne oraz di Resta. Po GP Monako w tabeli kierowców prowadzi Vettel przed Raikkonenem, za którym goni Alonso, a w tabeli zespołów Red Bull przed Ferrari, za którym goni Lotus i Mercedes. Kolejny wyścig już 9 czerwca. Będzie nim Grand Prix Kanady na torze imienia Gillesa Villeneuve'a.