Porsche 917/10 - Czerwony diabeł

Porsche serii 917 to jedne z najszybszych i najmocniejszych, wyścigowych aut, jakie widział świat. Ten budzący największe przerażenie to słynny 917/30, którego moc przekraczała 1100 KM, a prędkość 400 km/h. Jego narodziny poprzedzała m.in. ewolucja 917/10, z którą będzie można zaprzyjaźnić się za kilka dni.

Osiemnastego sierpnia na licytacjach w Monterey pojawi się egzemplarz otwartego Porsche 917/10, które startowało w pucharze Canadian-American Challenge Cup, w skrócie Can-Am. Seria 917 była ostatnim etapem prototypowych ścigaczy Porsche z rodziny, którą w 1966 roku zapoczątkował model 906. Pierwsze 917 pokazano w marcu 1969 roku na salonie samochodowym w Genewie. Dwa lata później 917K wygrał w 24-godzinnym wyścigu Le Mans.

Żaden inny, dwuosobowy samochód wyścigowy nie wygrał w mistrzostwach świata World Sportscar Championship, Can-Am i Interserie tyle razy, co 917. Porsche triumfowało w Le Mans, w 24-godzinnym wyścigu Sebring, w 12-godzinnym Daytona oraz w 1000-kilometrowych eliminacjach na Monzie, Spa i Nürburgringu. Pałeczkę po 906-917 przejął w 1976 roku zupełnie nowy 936, po którym pojawiły się słynne 956 oraz 962, dominujące w latach osiemdziesiątych.

917/10, który za kilka dni zostanie wystawiony na sprzedaż, to maszyna ukończona latem 1971 roku na aluminiowym podwoziu numer 917/10-002. Ważące tylko 733 kilogramy auto wyposażono początkowo w silnik o pojemności 4,5 litrów. W swoim pierwszym wyścigu maszyna ani na krok nie ustępowała fabrycznemu 917K. W pierwszym sezonie maszyna pozwoliła na zdobycie drugiego miejsca w trzech wyścigach Can-Am, dzięki czemu Jo Siffert uplasował się czwarty w tabeli końcowej.

Siffert zginął w październiku 1971 roku w wyścigu na torze Brands Hatch w ramach Formuły 1. Jego maszyna trafiła do Niemiec w ręce jednego z kierowców testowych Porsche, po czym została przygotowana w fabrycznym oddziale marki do wyścigów w Interserie, europejskim odpowiedniku Can-Am. Na dziewięć wyścigów, w trakcie których 917/10 został uzbrojony w turbosprężarkę, aż siedem ukończono na podium. To dało drugie miejsce w klasyfikacji generalnej.

We wrześniu 1972 roku maszyna po pęknięciu opony została rozbita i częściowo spłonęła na Nürburgringu. Samochód przez kolejne 25 lat spoczywał w garażu. Razem z 5-litrowym, 12-cylindrowym, wolnossącym silnikiem połączonym z 4-stopniową skrzynią biegów został odbudowany dopiero w roku 1998. Dziś wartość 917/10-002 określana jest na przedział od 2,9 do 3,5 milionów dolarów, czyli do 11,5 milionów złotych. Aktualizacja: Licytacja prowadzona przez RM Auctions osiągnęła pułap 2,75 milionów dolarów i nie przekroczyła ceny minimalnej, zobowiązującej do sprzedaży samochodu.

Aktualizacja: Oprócz 917/10-002 na aukcjach w Monterey znalazł się także znacznie cenniejszy egzemplarz numer 917/10-003. Spyderem zespołu Penske Racing sponsorowanego przez L&M startowali Mark Donohue i George Follmer. Maszyna całkowice zdominowała sezon 1972 w serii Can Am, zwyciężając w pięciu z dziewięciu wyścigów i zapewniając tytuł mistrzowski Follmerowi. W roku 1973 pod patronatem RC Cola ten sam kierowca uplasował się w mistrzostwach na pozycji drugiej.

Maszynę napędza podwójnie doładowany, dwunastocylindrowy silnik o pojemności 5,4 litrów i mocy mogącej przekroczyć 1160 koni mechanicznych. Takie warunki fizyczne zapewniają przyspieszenie od zera do 160 km/h w zaledwie 2,9 sekundy. Licytacja prowadzona przez Mecum Auctions zakończyła się sumą 5,5 milionów dolarów i sprzedażą samochodu (obecnie to ponad 18 milionów dolarów).