Lancia Delta Integrale Evo 3
Po czterech tytułach rajdowych mistrzów świata wśród kierowców, sześciu z rzędu wśród konstruktorów i kilku latach nieustannej ewolucji Lancia uznała, że kompaktowa Delta ma dość. Jedna z największy legend rajdów samochodowych odeszła na zasłużoną emeryturę, którą w 1993 roku zamknęła drogowa Delta Integrale Evo 2 oraz kilka edycji limitowanych. Ale historia jednego z najsłynniejszych modeli w historii włoskiej marki nie musiała się tak zakończyć.
Produkcję napędzanej na obie osie Delty Integrale dla Lancii realizowały zakłady Maggiora, w których pod koniec żywota Evo 2 przygotowano własnymi siłami udoskonaloną Evo 3. Pokazowy model oblano fioletowym kolorem, dzięki któremu maszyna znana jest także jako Integrale Viola. Auto przeszło ścieżkę modyfikacji, którą przechodziło niemal każdego roku, zaczynając od 1986, w którym wprowadzono 165-konną Deltę HF 4WD.
Rzędowy, czterocylindrowy silnik Evo 3 z turbosprężarką wyposażono między innymi w nowy wtrysk paliwa i bardziej zaawansowaną jednostkę elektroniczną, sterującą jego pracą. Ciśnienia doładowania zwiększono jednocześnie do ponad jednego bara, dzięki czemu uzyskano 237 koni mechanicznych i około 320 niutonometrów. To o 22 konie i kilka niutonometrów więcej, niż w fabrycznej Evo 2. Nowy był także mechanizm różnicowy z przodu, dyferencjał centralny, 16-calowe felgi i ogumienie, a także sprężyny i amortyzatory zawieszenia. Pojazd ważący około 1340 kilogramów miał rozpędzać się do 100 km/h w czasie do 6,2 sekund i przekraczać 225 km/h.
Projekt Evo 3 przedstawiono zarządowi Lancii, ale marka w tym momencie wzięła już kurs w zupełnie innym kierunku i o jego produkcji nie mogło być mowy. Jedyny w swoim rodzaju prototyp pozostał jedynie ciekawostką, która do dzisiaj co jakiś czas pojawia się na radarze. W roku 2013 na przykład samochód wystawiono na aukcji gdzieś w Wielkiej Brytanii. Jego właściciel życzył sobie 85 tysięcy funtów.
