Lotus M300
Od początku lat osiemdziesiątych w planach Lotusa przewijały się pomysły na sportowe coupe, które stałoby wyżej od Esprita i rywalizowało z najszybszymi i najmocniejszymi modelami innych producentów. W roku 1984 wizję taką ucieleśniał prototyp Etna, dla którego karoserię zaprojektowano we włoskim studiu Giorgetto Giugiaro. Pojazd miał być zasilany zupełnie nowym silnikiem V8, który miał dawać około 345 koni mechanicznych, pozwalających na przekroczenie 290 km/h.
Etna została skierowana, w każdym razie miała być skierowana do produkcji seryjnej, która miała wystartować w 1987 roku. Niestety Lotus w tym czasie popadł w problemy finansowe, które zahamowały prace nad samochodem, a w 1986 roku firmę przejął koncern General Motors, który nie zamierzał inwestować w zupełnie nową konstrukcję. Ale nie na długo. Jesienią 1987 roku podjęto kolejne przymiarki do super sportowego Lotusa, który tym razem miał przekraczać prędkość 320 kilometrów na godzinę.
Projekt samochodu o kodowej nazwie M300 zakładał zbudowanie pojazdu z centralnie umieszczonym silnikiem V8 serii North Star od Cadillaca, w którym zastosowano by między innymi zupełnie nową głowicę od Lotusa z czterema zawodami na cylinder. Podwozie auta zostałoby zbudowane z materiałów kompozytowych i stopów metali lekkich, a karoseria miała być wykonana w całości z włókien węglowych. Mimo, iż nie było na to jeszcze technologii - planowano także wariant z nagą karoserią, pokrytą tylko warstwą przezroczystego, ochronnego lakieru.
General Motor ponownie nie wyraziło chęci na wyłożenie większej gotówki na doprowadzenie M300 do produkcji i projekt zakończył się na szkicach i modelach w dużej skali. W roku 1989 część osób pracujących nad flagowym Lotusem odeszła z firmy i znalazła zatrudnienie w zespole pracującym nad McLarenem F1. W roku 1991 idea super Lotusa wróciła raz jeszcze, tym razem dzięki prototypowi Emotion na podwoziu Esprita, który przygotowało włoskie Bertone.
