Romanelli GT
Wykorzystanie materiałów kompozytowych, tworzyw sztucznych wzmacnianych wszelkiego typu włóknami, spopularyzowało się w konstrukcji samochodów w latach osiemdziesiątych, ale jego początki sięgają dużo wcześniej, samych początków automobili. Zastosowanie tego typu materiałów wymusiła także druga wojna światowa, po której z nowych technologii korzystał między innymi Studebaker w przypadku słynnego coupe Avanti.
Pierwszym, masowo produkowanym samochodem z karoserią z materiałów kompozytowych był Pontiac Fiero z 1984 roku. Na długo przed jego pojawieniem się jeszcze dalej posunął się niejaki Francesco Romanelli, który pod koniec lat sześćdziesiątych zbudował w Kanadzie własne, sportowe auto o nazwie GT, pokazane publicznie pierwszy raz na wystawie w Montrealu.
Coupe Romanelli GT mogło pochwali ćsię podwoziem i karoserią z materiałów kompozytowych, a także nowoczesną konstrukcją układu napędowego. Silnik auta umieszczono z tyłu, a skrzynię biegów z przekładnią główną z tyłu w układzie transaxle, kojarzonym w tamtym czasie przede wszystkim z maszynami wyścigowymi. Na ich wzór zaprojektowano również niezależne zawieszenie wszystkich kół. Do napędu wykorzystano silnik V12 własnej konstrukcji (kilka lat wcześniej Romanelli zaprojektował między innymi jednostki W9 dla bolidów Formuły 1 i dużo mniejsze dla motocykli). Moc około 520 KM miała pozwalać na rozwinięcie aż 327 kilometrów na godzinę.
Na początku lat siedemdziesiątych Romanelli pojawił się ze swoim samochodem na kilku wystawach w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie, zdobywając zainteresowanie mediów i potencjalnych klientów. Inwestorzy niezbędni do wprowadzenia auta do produkcji ostatecznie się nie znaleźli i model GT pozostał zbudowanym w tylko jednym egzemplarzu prototypem. Romanelli Technologies od tamtego czasu skupiało się wyłącznie na oryginalnych silnikach: dla samochodów, motocykli samolotów oraz innych projektach, jak rowery i małe poduszkowce.
