Sbarro Helios
Franco Sbarro zwykł regularnie zaskakiwać zwiedzających salon samochodowy w Genewie i nie inaczej było w 1991 roku. Na stoisku szwajcarskiego konstruktora i wynalazcy znalazł się między innymi Helios, kosmiczne coupe, skrywające jego najnowszy patent. Chodzi o koncepcję typu Dual Frame.
Pomysł stojący za wynalazkiem Sbarro zdradza już jego sama nazwa. Chodzi o całkowite oddzielenie podwozia ze wszystkimi mechanizmami od karoserii, wykonanej najlepiej z materiałów kompozytowych. Do ich połączenia użyto sześć pneumatycznych siłowników, które pozwalały nie tylko na szybkie zdjęcie nadwozia, ale także na regulację prześwitu i twardości resorowania w zależności od potrzeb (jazda po torze, podróż po zwykłych drogach, przeszkoda terenowa i tak dalej). Inny plus: zmniejszona ilość elementów mechanicznych, a tym samym zmniejszona masa całego samochodu.
Helios, który jako pierwszy korzystał z rozwiązania Dual Frame powstał jako błękitne coupe z unoszonymi do góry drzwiami oraz biały kabriolet ze zdejmowanym, przezroczystym dachem z tworzyw sztucznych. Obok nich dla celów pokazowych zbudowano nagie podwozie i surową karoserię. Samochód zasilał umieszczony centralnie silnik V12 od Jaguara, który z pojemności 5,3 litrów uzyskiwał 350 koni mechanicznych. Jednostka współpracowała z ręczną, 5-stopniową skrzynią biegów. Samochód ważył około 1600 kilogramów.
Heliosa wkrótce po premierze odkupił Fredy Lienhard, szwajcarski kierowca wyścigowy i twórca produkującej meble biurowe firmy Lista Office, który w 2002 roku wygrał 24-godzinny wyścig Daytona. Prototyp obok innych samochodów spoczywa w centrum wystawowym Autobau, które Lienhard razem z fabryką o tej samej nazwie otworzył w Romanshorn. Na wystawie w Genewie w 2010 roku Sbarro pokazał koncept zbudowany specjalnie dla swojego przyjaciela, szalone supercoupe Autobau o mocy około 500 koni mechanicznych.
