Triumph TRX
Serii TR spod znaku Triumpha żadnemu, szanującemu się miłośnikowi brytyjskiej motoryzacji przedstawiać nie trzeba. Roadstery tej rodziny produkowano od 1953 do 1981 roku, zaczynając od TR2, stale rozwijanego aż do TR6 i kończąc na TR8, który obok TR7 z przodkami miał niewiele wspólnego. Zanim jednak na rynku pojawił się TR2 jako następca modelu Roadster przygotowano prototyp TR1, a jeszcze wcześniej TRX.
Dwuosobowy TRX, znany również jako "Srebrny Pocisk" lub "Nowy Roadster" pojawił się już w 1950 roku na wystawie w Londynie i całkowicie zrywał z wizerunkiem swojego poprzednika, który pielęgnował standardy obowiązujące przed wojną. Nowoczesną, opływową karoserię auta o długości 4,2 metrów, wykonaną z dwóch warstw aluminium zaprojektował Walter Belgrove. Przednie światła ukryto za ruchomymi osłonami, całkowicie zakryto również tylne koła.
Do napędu auta posłużył rzędowy, 4-cylindrowy silnik o pojemności prawie 2,1 litrów i mocy 72 koni mechanicznych, który umieszczono z przodu i który wprawiał w ruch tylne koła. W 3-stopniowej skrzyni biegów zastosowano sterowany elektro-hydraulicznie nadbieg, co pozwalało na rozpędzenie się do 145 kilometrów na godzinę. Tym, co wyróżniało TRX oprócz karoserii były systemy elektryczne, które razem z zasilającym je generatorem upchnięto między warstwami aluminium. Elektrycznie sterowano szybami, anteną radiową, pokrywą bagażnika, unoszoną na bok maską silnika, osłonami przednich świateł, miękkim dachem i hydrauliczną regulacją siedzenia.
Wszystkie nowoczesne wynalazki okazały się przekleństwem modelu TRX, z którego wynikały tylko same problemy. Projekt porzucono po zbudowaniu jedynie trzech prototypów, po czym firma z Coventry skupiła się na przygotowaniu o wiele prostszego i bardziej konwencjonalnego konstrukcyjnie roadstera TR2. Do dziś przetrwały dwa prototypy TRX, trzeci spłonął.
