Costin Amigo
Frank Costin, który swoją karierę zaczynał od przemysłu lotniczego, wyrobił sobie markę podczas prac nad bolidami Formuły 1 zespołów Lotus i Vanwall w latach pięćdziesiątych. Później z Jemem Marschem utworzył firmę Marcos, w której eksperymentował z podwoziami wykonanymi częściowo z elementów drewnianych (Mike, brak Franka, był jedną z "połówek" Coswortha). Marcos zwrócił się ostatecznie ku bardziej konwencjonalnym rozwiązaniom, ale Costin nie zamierzał porzucić swoich pomysłów. W roku 1970 wylansował sportowe coupe Amigo.
Samochód zbudowano wokół kadłuba z drewnianej sklejki, który wzmocniono pasami z sosny. Całość schowano pod karoserią z włókien szklanych, którą obsiadły wloty powietrza rodem z samolotów. Układ napędowy i zawieszenie zapożyczono z osobowego Vauxhalla Victora, który zdobył uznanie Costina jako... auto z wypożyczalni. Umieszczona z przodu, 4-cylindrowa jednostka napędowa o pojemności dwóch litrów produkowała tylko 97 koni mechanicznych, ale dzięki niskiej masie własnej i opływowemu kształtowi Amigo mógł rozwinąć prędkość 220 km/h. Rozpędzenie się do 100 km/h miało zajmować około 7,5 sekund.
Amigo służył nie tylko jako auto drogowe, ale także wyścigowe, wpisując się na listę zwycięzców kilku wyścigów mniejszej rangi w Wielkiej Brytanii i za granicą. Z czasem auto udoskonalono, instalując w późniejszych egzemplarzach między innymi 2,3-litrowy, 6-cylindrowy silnik Vauxhalla z suchą miską olejową, który połączono z 5-stopniową skrzynią biegów Getrag i mechanizmem różnicowym o ograniczonym poślizgu.
Samochód produkowano w Little Staughton w Bedfordshire, niedaleko fabryki Vauxhalla. Mimo wielu zalet Amigo nie znalazł zbyt wielu amatorów, których odstraszało skąpe wnętrze i cena 3,33 tysięcy funtów. Do roku 1972 zbudowano tylko dziewięć sztuk (niektóre źródła mówią o sześciu lub ośmiu).
