Mercedes-Knight
Wiosną 1909 roku niemiecki zakład Daimler Motoren Gesellschaft zainteresował się silnikami bezzaworowymi, z którymi już wcześniej eksperymentowała brytyjska, niezależna odnoga firmy. Próby przeprowadzone z sześcioma prototypowymi autami okazały się tak udane, że niecały rok później firma zakupiła licencję na produkcję samochodów z silnikami Knighta.
W układzie rozrządu opatentowanym w pierwszych latach XX wieku przez Charlesa Knighta nie znajdziemy stosowanych powszechnie zaworów grzybkowych, ani towarzyszących im elementów składowych. Doprowadzanie mieszanki paliwowo-powietrznej i odprowadzanie spalin regulowane jest tu, w najprostszym przypadku, poprzez dwie ruchome, umieszczone jedna w drugiej tuleje z odpowiednio umiejscowionymi otworami, w których w tej samej osi porusza się tłok.
Pierwszy Mercedes oparty o amerykańskie pomysły zadebiutował na wystawie w Paryżu w 1910 roku, a produkcję auta podjęto na początku roku 1911. Model 16/40 HP napędzała 4-cylindrowa jednostka, do której dołączyły wkrótce ewolucje 10/30 oraz 25/65. Ostatnim modelem z serii był 16/50 z 1924 roku, który wyróżniał się także hamulcami bębnowymi na obu osiach.
Silniki Knighta miały tyle zwolenników, co przeciwników. W niskim zakresie obrotów były niezwykle ciche i gwarantowały większą moc, niż jednostki zaworowe. Niestety przy ówczesnym stanie wiedzy i dostępnych środach silniki te nie przekraczały 1750 obr/min, powyżej których niedostatki w chłodzeniu i smarowaniu mogły mieć katastrofalne skutki. Głosem przeciw były też wysokie koszty ich opracowania i produkcji.
Bezzaworowe Mercedesy przed zejściem ze sceny zdołały namieszać w sporcie samochodowym. Model 16/45 pozwolił w 1913 roku na wygraną w Grand Prix belgijskiego automobilklubu ze średnią 99,7 km/h i zajęcie piątego miejsca w prestiżowym Indianapolis 500. Pojazd z najmniejszym silnikiem w stawce ledwo zakwalifikował się do amerykańskiego wyścigu, który ku zdumieniu rywali pokonał w czasie 7 godzin i 19 minut bez żadnego przystanku (średnie zużycie paliwa wyniosło tylko 11,8 l/100km). W ciągu 14 lat produkcji powstało około 5,5 tysiąca samochodów Mercedes-Knight.
Oprócz koncernu Daimlera silniki z rozrządem Knighta stosowała przed drugą wojną światową m.in. belgijska Minerva, amerykański Willys, francuski Panhard & Levassor oraz z największym upodobaniem Voisin, którego prawie wszystkie modele miały właśnie tak rozwiązane jednostki napędowe.
