Bentley 4,5-Litre - Dwie drogi

Modele Bentley'a w okresie międzywojennym podążały dwiema, różnymi drogami. Pierwszą były wolnossące maszyny o dużym litrażu, które fabryka wystawiała z sukcesami m. in. w Le Mans. Drugą były auta z doładowaniem, które nie były już tak udane. Na aukcje za kilka dni trafią unikatowe okazy obu serii.

Oba samochody, o których mowa, to modele wyposażone w 4,5-litrowe, rzędowe silniki z czterema cylindrami, jednym wałkiem rozrządu, dwoma gaźnikami SU, ręczną skrzynią biegów o czterech przełożeniach i hamulcach bębnowych przy każdym z kół. Utrzymany według tego przepisu Bentley o pojemności 4,5 litrów wygrał w 24-godzinnym wyścigu Le Mans w 1928 roku. Przez nim dwa razy zwyciężał 3-litrowy Sport i Super Sport, a po nim dwa razy triumfowały 6,5-litrowe modele Speed Six.

Pierwszy z rodzynków to datowany na 1928 rok Bentley 4 ½ Litre Le Mans Sports "Bobtail" na podwoziu numer KM3088 z silnikiem o mocy około 150 KM. To jedyny samochód w tej konfiguracji, mogącej pochwalić się nadwoziem od Vanden Plas, zachowany do dnia dzisiejszego. Auto swój przydomek, "Skrócony ogon", zawdzięczało ściętej, tylnej części nadwozia z prawie pionowo przymocowanym kołem zapasowym. Auto wyróżniały również drobniejsze modyfikacje, mające na celu obniżenie jego masy i zwiększenie niezawodności.

KM3088 wystartował w 1928 roku w Le Mans. Maszyna prowadzona przez najlepszych kierowców marki ustanowiła rekord okrążenia, uciekając konkurencji w autach marek Sutz i Chrysler. Niestety maszyna nie wytrzymała tempa, pękła rama i chłodnica, i musiała wycofać się z wyścigu. W roku 1929 wzmocnione auto było drugie w Double Twelve Race na torze Brooklands i trzecie w Le Mans, w którym Bentley zajął wszystkie cztery pierwsze miejsca.

Po sezonie 1929 auta 4,5-litrowe wyparły modele Speed Six, a KM3088 służył przede wszystkim do celów treningowych. Rok później z przebiegiem ponad 75,5 tysięcy kilometrów auto trafiło do rąk prywatnych. Od tamtego czasu fabrycznie serwisowe auto otrzymało m.in. nową skrzynię biegów, wymienioną po wypadku przednią oś, osprzęt silnika (zachowano oryginalny blok), a jeszcze przed drugą wojną światową przekroczyło 160 tysięcy kilometrów. Wartość maszyny, która kilka razy zmieniała właścicieli i była poddawana procesom odnowienia szacuje się na 5,5-7,5 milionów dolarów. To nawet 25 milionów złotych. Aktualizacja: Licytacja prowadzona przez Gooding & Company zakończyła się sumą 6,05 milionów dolarów i sprzedażą samochodu (obecnie to ponad 19,8 mln złotych).

Drugi okaz to datowany na 1931 rok Bentley 4 ½ Litre SC "Blower" Sports 2/3 Seater Boattail na podwoziu SM3916 i z silnikiem ze sprężarką Rootsa, dającą około 185 koni mechanicznych. To jeden z najlepiej zachowanych, oryginalnych "Blowerów", które fabryka wypuściła w ilości tylko 50 egzemplarzy. Auta powstały z inicjatywy Henry'ego "Tima" Birkina, jednego z kierowców marki, który nie był zadowolony z wolnossących Bentley'ów. W.O. Bentley takiemu pomysłowi otwarcie się sprzeciwiał i Birkin musiał ostatecznie otworzyć własny warsztat, współpracujący z Bentley Motors.

SM3916 otrzymał odchudzone podwozie oraz karoserię od Gurney Nutting, w którym powstały jeszcze tylko dwie identyczne sztuki (żadna nie przetrwała do dnia dzisiejszego). Maszyna mieściła dwie osoby z możliwością ulokowania trzeciej na środku w siedzisku w ogonie. Pierwsze trzy lata spędziła w salonach Bentley'a, a w rękach prywatnych wylądowała w roku 1934. Jeszcze przed wojną auto zmieniło właścicieli kilka razy, a w roku 1935 miało za sobą tylko 25 tysięcy kilometrów.

Dziś egzemplarz SM3916 to jeden z najbardziej oryginalnych modeli marki, w którym oryginalna pozostała nawet znana z awaryjności sprężarka. Po drugiej wojnie światowej auto było sporadycznie eksploatowane i nigdy nie wymagało odbudowy. Jego wartość szacuje się aż na 8-10 milionów dolarów, czyli maksymalnie aż 33,5 milionów złotych. Jeśli prognozy się sprawdzą będzie to najdroższy model w historii marki, przebijający sprzedaną w czerwcu za 5 milionów funtów wyścigową jednoosobówkę 4.5-Litre Birkin Blower. Aktualizacja: Licytacja prowadzona przez Gooding & Company nie osiągnęła ceny minimalnej i samochód nie został sprzedany.