Camaro - pony car General Motors
Chevrolet Camaro został wprowadzony przez General Motors do produkcji w 1967 roku jako konkurent dla Forda Mustanga. Pierwsza generacja modelu pozostawała w produkcji do 1970 roku, kiedy to na rynku pojawiła się druga odsłona Camaro.
Nowy styl prezentowany przez drugą generację nawiązywał do sportowych modeli europejskich marek i okazał się stylistycznym strzałem w dziesiątkę, zapewniając General Motors dwanaście lat produkcji tej wersji Camaro. Samochód był dłuższy o pięć centymetrów od swojego poprzednika, a jego drzwi zostały powiększone aż o 12,5 centymetrów.
Druga generacja oferowana była klientowi jedynie jako coupe, początkowo w trzech wersjach: RS, SS oraz Z-28. Podstawową jednostką napędowa był 155-konny silnik V6, a najmocniejsza jednostka V8 dysponowała mocą 375 KM, rozwijaną przy 5600 obrotach na minutę i dostępna była w wersji SS.
Do wyżej wymienionych jednostek napędowych stosowano automatyczne oraz manualne skrzynie biegów, a napęd przekazywany był za ich pośrednictwem tylko na tylne koła. Camaro drugiej generacji było cięższe od swojego poprzednika ale za to prowadziło się znacznie lepiej. Do 1982 roku wygląd zewnętrzny Camaro pozostawał prawie niezmieniony z wyjątkiem niewielkich retuszy stylistycznych karoserii, podyktowanych zmianami przepisów dotyczących bezpieczeństwa.
W 1973 roku zrezygnowano z produkcji wersji SS, co spowodowało, że najmocniejszą wersją Camaro była od tej pory wersja Z-28. RS była nadal dostępna. Nowością była natomiast prezentowana na zdjęciach wersja LT, która stanowiła luksusową odmianę Camaro.
Wydanie LT oferowane było z 5,7-litrowym motorem V8 o mocy 145 KM, rozwijanej przy 4000 obrotów na minutę. Była to najsłabsza jednostka typu V8 w ofercie i właśnie w ten właśnie silnik wyposażony jest widoczny na zdjęciach egzemplarz. Wersja LT była za to znacznie lepiej wykończona - drewniane panele we wnętrzu, felgi typu Rally oraz ukryte wycieraczki kierowane były do zupełnie innego odbiorcy, niż w przypadku muskularnego SS.
Walka z emisją spalin, ochrona środowiska i dbałość o bezpieczeństwo oraz kryzys paliwowy połowy lat siedemdziesiątych minionego wieku spowodowały systematyczny spadek mocy jednostek napędowych stosowanych w Camaro przez następne lata. W 1982 roku, kiedy dni drugiej generacji Camaro dobiegły końca, moce jednostek napędowych wachały się od 110 KM dla silników V6 i zaledwie 175 KM dla najmocniejszego silnika V8, stosowanego w wersji Z-28.
Zarówno pierwsza jak i druga generacja Camaro odnosiła wiele sukcesów w zawodach Trans Am (Trans American Sedan Championship). Warto wspomnieć, że pierwszym zwycięzcą wyścigu serii Trans Am był w 1966 roku na torze w Sebring późniejszy mistrz świata Formuły 1 z 1970 roku, Jochan Rindt, jedyny pośmiertny mistrz świata. Za kierownicą Camaro w zawodach tego typu zasiadał między innymi Vic Elford, zwycięzca rajdu Monte Carlo, 24-godzinnego wyścigu Daytona czy wreszcie kierowca Formuły 1.
W sezonie 1982 General Motors wprowadziło na rynek trzecią generację Camaro, kończąc produkcję prezentowanej powyżej serii. Od 2008 roku w amerykańskich fabrykach składana jest już piąta odsłona tego modelu, która podobnie jak Mustang ze stajni Forda nawiązuje wyglądem do pierwszej generacji z lat sześćdziesiątych.
Tekst i zdjęcia: Mariusz Relich
