Ellipsis
Philippe Charbonneaux, francuski stylista, zapisał się w historii motoryzacji, dzięki pracom nad kształtami takich samochodów, jak Chevrolet Corvette z 1953 roku, Renault 8, Renault 16, Renault 21 oraz karoseriami na podwoziach Delahaye 135 i 235 oraz Citroena Traction Avant. Charbonneaux dawał upust swoim mocom twórczym aż do śmierci w 1998 roku. Kilka lat wcześniej, w wieku 75 lat pokazał światu niezwykły koncept Ellipsis.
Maszyna zdumiewała już samym kształtem, który w rzucie z góry wpisywał się w Ellipsę, stąd jej nazwa. Koła auta rozstawiono po rogach rombu: jedno z przodu, jedno z tyłu i dwa na środku. Koła na obu końcach auta były skrętne, co miało ułatwiać poruszanie się w najciaśniejszych zakamarkach miast i zawracanie. Środkową oś wprawiał w ruch czterocylindrowy silnik o pojemności 1,6 litrów przeszczepiony z Volkswagena Garbusa.
W powstaniu samochodu uczestniczył między innymi Franco Sbarro, z którym Charbonneaux pracował już wcześniej przy okazji Renaulta 25. Twórcy usprawiedliwiali kształty Ellipsis aerodynamiką oraz względami bezpieczeństwa. Piesi w kontakcie z samochodem mieli być "odrzucani" na boki, a nie wciągani pod koła, a w zderzeniu z innymi pojazdami francuski wynalazek miał się "ześlizgiwać" po ich krawędziach.
Jedyny egzemplarz Ellipsis, z czarnymi szybami, ukrywającymi wnętrze, pokazano w 1992 roku na salonie samochodowym w Paryżu. Kilka lat później powstał płaski opływowy koncept Ellipsis z napędem elektrycznym, a w roku 1997 pokazano prototyp Ellipsis, zbudowany przez Sbarro, zawiązujący do oryginału. Pojazd mierzył 505 centymetrów długości i ważył 1350 kilogramów.
W samochodzie Sbarro o współczynniku powietrza sięgającym zaledwie 0,17 wykorzystano 6-cylindrowy silnik z Porsche. Jednostka o pojemności 3,6 litrów dysponowała mocą około 290 koni mechanicznych, co miało pozwolić na rozpędzenie się do 100 km/h w czasie sześciu sekund i rozpędzenie się do przeszło 300 km/h, czego nigdy nie sprawdzono w praktyce.
