Ulf Sensor GTR
Ulf Bolumlid zaczynał od produkcji gitar, ale w latach osiemdziesiątych ruszył w pogoń za innym marzeniem, którym było budowanie samochodów. W roku 1992 jego studio Design by Ulf wypuściło pierwszy model, Mania Spyder, który sprzedawano jako kit car na częściach i podwoziu Garbusa. Po wypuszczeniu prawie 50 sztuk Szwed zabrał się za ambitniejszy projekt, coupe inspirowane prototypami Le Mans.
Maszyna o nazwie Sensor GTR była gotowa po trzech latach. Samochód zbudowano na przestrzennej, stalowej ramie z niezależnym zawieszeniem, którą przykryto karoserią wykonaną z włókien węglowych (opcjonalnie z włókien szklanych). Podwozie zaprojektowano tak, aby było gotowe do przyjęcia silników od czterech do dwunastu cylindrów o mocy sięgającej aż 1000 koni mechanicznych. Jednym z najważniejszych założeń Bolumlida była jak najniższa masa pojazdu. Trudno mówić o czymś innym, jak tylko sukcesie: Sensor w najlżejszym wydaniu ważył 750 kilogramów.
W fabrycznej konfiguracji auto było napędzane widlastą ósemką o pojemności 4,5 litrów, mocy 450 koni mechanicznych i momencie obrotowym 515 niutonometrów. Silnik współpracował z 5-stopniową skrzynią biegów Porsche, która posyłała moc na tylne, 18-calowe koła BBS z ogumieniem Bridgestone Potenza. Sprint od zera do setki: niecałe cztery sekundy. Prędkość maksymalna: okolice 300 kilometrów na godzinę.
Oprócz wersji cywilnej Sensor miał być oferowany także jako spartańska maszynka torowa, oznaczona wymownym "Superlight". Cena bazowego modelu zaczynała się od 150 tysięcy dolarów. Chętnych jednak nie było i Design by Ulf, wchodzące w skład United Design Group zwinęło interes w okolicach 2005 roku. Do tego czasu podjęto prace nad innym modelem, torowym roadsterem Acid o masie tylko 350 kilogramów z przeszło 325-konnym, doładowanym silnikiem rodem z motocykla Suzuki Hayabusa.
